Lahat ng Kabanata ng ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Kabanata 311 - Kabanata 320

มู่ตานที่ได้ยินประโยคนี้นางก็หัวเราะขึ้นมา อานเจิ้งกับยงฮ่าวจึงหันไปมองนางพร้อมกัน “พี่สาวมู่ตาน หัวเราะอะไรหรือขอรับ” อานเจิ้งถามขึ้นอย่างสงสัย “ก็หัวเราะเจ้าสองคนนั่นแหละ เอาเถอะอีกหน่อยหากพวกเจ้าโตขึ้นมากกว่านี้ก็คงจะเข้าใจเอง” มู่ตานพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มก่อนที่จะยืนมองคุณหนูของตนอยู่ห่า

มีหรือที่กุ้ยเฮยจะทำให้สหายผิดหวัง ดังนั้นช่วงดึกภายในวันเดียวกัน กลุ่มของหนิงอันจึงแกล้งทำเป็นนอนหลับ รวมถึงสัตว์ทั้งแปดตัวของเด็กสาวด้วย “ในที่สุดพวกมันก็คลายใจ” ชายคนหนึ่งในกลุ่มของคนพวกนี้ที่ตลอดเวลามักจะทำตัวนิ่งเงียบมาตลอดรำพึง ก่อนที่เจ้าตัวจะผิวปากเป็นสัญญาณที่มีเพียง

หลังจากที่เหลียนเซียวมู่ตงจัดการกับอาหารบนโต๊ะจนหมด เจ้าตัวจึงได้ถามกับเด็กสาวถึงในเรื่องที่นางกำลังจะไปทำ “อันอัน เจ้าจะลงมือเมื่อใด” ทว่าหนิงอันไม่ได้ตอบแต่กลับย้อนถามออกมาแทน พร้อมทั้งเสนอความคิดของตนออกมาด้วย “ท่าน เตรียมคนพร้อมหรือยัง ทางที่ดีพวกเราควรลงมือไล่เลี่ยกัน เพื่อไม่ให้ฝั่

หนิงอัน เดินเข้าออกกระโจมนี้กระโจมนั้นอย่างตามใจโดยมีมู่ตานเดินตามไม่ห่างกาย เนื่องจากในบริเวณนี้ไม่กล้ามีใครย่างกรายเข้ามาแม้แต่รายเดียว เพราะพวกเขาต่างถูกสัตว์ทั้งหกไล่ล่า เสียงอันอึกทึกครึกโครมได้ดังเข้าไปถึงยังกระโจมของแม่ทัพแห่งนี้ “ช่วยด้วย! มีหมี มีเสือขอรับ” ทำให้ผู้ท

“เจ็บ ข้าไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าใช้กำลังภายในผลักข้าจนกระเด็น” อูยากุ้ยหรง พูดขึ้นอย่างแค้นเคือง “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าให้ระวังคนผู้นี้เอาไว้ เป็นท่านที่หาเรื่องใส่ตัวเอง” ชายวัยกลางคนผู้มีตำแหน่งคนสนิทของเจ้าเหนือหัวประจำเผ่าพูดขึ้นก่อนที่เขากับผู้ติดตามจะเดินออกไป ด้านหนิงอัน