บททั้งหมดของ I love you, Sister: บทที่ 221 - บทที่ 230

-Bianca-Ang lakas ng tawa ko nang makita ko si Norman na ginamit ang ngipin para hilahin pataas ang garter, hanggang sa umabot ito sa gitna ng legs ni Savanna. Napakaloko talaga ng kuya ni Kyle.Napansin ko si Kyle na may kausap na magandang babae. Isa din siya sa mga bisita namin, pero hindi ko kilala kung sino ang kamag-anak niya. Ramdam ko na nagkagusto din sa akin si Kyle, pero sobrang bilib ako sa lalaking ito dahil ang laki ng respeto niya sa akin. Sobrang nagpapasalamat din ako sa kanya dahil hindi niya ako pinabayaan noong nasa panganib ang buhay ko.Napanganga ang lahat nang bigla na lamang dumukwang si Norman at hinalikan sa mga labi si Savanna. Pulang-pula ang mukha na tumayo ang dalaga at nagwalk-out. Agad naman siyang sinundan ni Norman.“Norman is so naughty. Hindi na siya nakapagpigil.” komento ko, at tawang-tawa naman si Vaughn habang napapailing.“I can’t blame him, though. Ang ganda din naman kasi ng pinsan ko, and every man in the room is looking at her. Mukhang gu

-Norman-Medyo nakahinga ako ng maluwag nang makitang lumampas sa pinagtataguan namin ang mga lalaki.“Nakakatamad maghanap. Balik na lang tayo dun.” narinig kong sabi ng mas matangkad.“Gago ka ba! Magagalit sa atin si boss! Sabi niya, siguraduhin daw nating walang matitira sa pamilya Flores!” sabi naman ng isa.“Kaya ba ng konsensiya mong pumatay ng mga bata? At saka malay mo kinain na ang mga iyon ng mga ligaw na hayop. Halika na, magdidilim na. Mahihirapan lang tayong maghanap sa kanila.”“Tara na nga! Ikaw ang malalagot kay boss kapag nalaman niyang buhay pa ang mga ‘yan ha! Huwag mo akong idadamay sa katamaran mo!”Muli kong tinakpan ang bibig ni Kyle nang marinig ang mga yabag ng mga lalaki habang pabalik sa tent. At biglang tumahimik ang paligid. Mga tunog na lang ng kulisap at iba’t ibang insekto ang mga naririnig ko.Ligtas na kami ni Kyle. Ligtas na kami ng kapatid ko.“Halika na, Kyle!” hinila ko siya patayo, at patakbo kaming lumapit sa tent namin. At doon nga ay nakita n

-Norman-Habang nagaganap ang kasal sa simbahan, naramdaman ko ang pagtawag ng kalikasan kaya tumayo ako mula sa aking kinauupuan. Hindi ko na kasi talaga kaya. Kanina ko pa ito tinitiis. Nakakahiya kasi na basta na lang ako tatayo at aalis habang nagsasalita pa ang pari.“Kuya, saan po dito ang cr?” tanong ko sa isang lalakeng naglalakad sa hallway, pero hindi niya ako narinig dahil may kausap siya sa phone. Nagkakamot ng ulo na diniretso ko ang pinanggalingan niya, pero dalawang batang lalaking parang mga kaedad ko lang ang tumatakbo ng mabilis at nakasalubong ko.“Hey, Vaughn! Watch out!” sigaw ng isang nasa likod, pero huli na ang lahat. Nabangga na ako ng batang nasa unahan niya dahil nakatingin ito sa likod habang tumatawa.Hindi na rin ako nakaiwas at natumba ako sa sahig. Mabuti na lang at hindi nahulog ang camera na nakasabit sa leeg ko at bumagsak lang ito sa dibdib ko, kung hindi ay basag ito. Pero pagtingin ko sa aking pantalon, halos maiyak ako nang makitang basa na ito.

-Savanna-“Hindi na ako magsusumbong basta magsorry ka kay Norman, okay?” tinapik-tapik ni Vaughn ang ulo ko.Tumango naman ako. “But how? Wala akong number niya. Hindi ko din alam ang bahay niya.”“I know tito Gary’s house. Kung gusto mo, sasamahan kita papunta doon.” inakbayan na ako ni Vaughn at sabay kaming pumasok sa loob ng simbahan. Tahimik naman sa likod si kuya Luke na nakasunod lang sa amin.“Okay.” I said as I smiled at him.Pero hindi na ako nakapag-sorry sa Norman na ’yun dahil hindi na ako nakalabas ng bahay for one week. Inaayos na kasi ni daddy ang papers namin papunta sa Paris. I don’t know why it was so sudden.I mean, wala sa plano ang pag-migrate namin doon. Bakit bigla-biglaan? Paano na ang school ko? Ang mga friends ko? Ang bestfriend ko na si Valerie maiiwan dito. At saka nandito ang mommy ko. Hindi ko pa siya nahahanap kaya hindi pa ako pwedeng umalis.“Ayokong umalis!” I shouted at daddy when I saw him walk inside my bedroom. “Daddy, dito lang ako, please. Kay

-Norman-“Mga anak, next month na ang pasukan sa school. We’re going to buy school things today, okay. Hindi pwedeng hindi sasama kasi kailangang sukat na sukat sa inyo ang uniform niyo at ang mga sapatos na susuutin niyo.” sabi ni daddy habang kumakain kami ng breakfast. Mas nakatutok ang paningin nito kay Kyle dahil hindi ito sumasama sa mga lakad namin.“No. I don’t want to go with you!” Kyle snapped as he drinks his water. “Dito lang ako sa bahay.”Nagkatinginan kami ni daddy. “Kyle, hindi pwede. You need to go with us. Hindi ko alam kung ano gusto mong design ng bag at saka kung anong color ng notebook mo. Hindi ko rin alam ang size ng shoes mo.”Actually, I know everything about him. Nung nursery siya, ang gusto niyang bag ay Spiderman. Ganoon din noong nagkinder siya, kaya alam kong iyon pa rin ang gusto niya ngayong Grade 1 na siya.Pati ang design ng notebook ay siguradong Spiderman din ang gusto. Sa shoes naman, size five ang laki ng paa niya.“Ayoko ngang sumama eh! Bakit