Semua Bab เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก: Bab 31 - Bab 40

เจียงหยวนรีบเบนสายตาหนีทันทีผ่านไปสักพัก บทสนทนาก็เปลี่ยนเรื่องเสียที แล้วก็มีคนหันไปทางเจียงหยวนแล้วพูดขึ้นว่า “คุณหยาง ฝ่ายการเงินปีนี้โชคดีจริง ๆ ได้เพชรเม็ดงาม ผู้หญิงอย่างเสี่ยวเจียงมา ทั้งฉลาดและนิสัยดี อนาคตไกลแน่นอน”หยางหมิงมีสีหน้าภูมิใจสุด ๆ ยิ้มหน้าบานจนแทบถึงหู พอเว้นจังหวะไปเล็กน้อย เขาก็พูดตอบด้วยท่าทีสุภาพว่า “ผู้อำนวยการจางไม่ต้องอิจฉาหรอกครับ ผมได้ยินมานานแล้วว่าลูกชายผู้อำนวยการหล่อมาก แถมโปรไฟล์ก็ดี เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยไอวี่ลีกต่างประเทศใช่ไหมครับ? น่าจะใกล้จบแล้วสินะครับ?”ผู้อำนวยการจางรีบเสริมทันทีว่า “ชมเกินไปแล้ว ลูกชายผมก็แค่เด็กธรรมดา แต่โชคดีที่ขยันและตั้งใจเรียน ช่วงที่เรียนก็เลยพอมีผลงานอยู่บ้าง ตอนนี้ก็ใกล้เรียนจบแล้ว ผมตั้งใจจะให้เขาเข้ามาฝึกงานที่บริษัทเรานี่แหละ เสี่ยวเจียง พวกเธออายุไล่เลี่ยกันพอดี ผมอยากจะแนะนำให้รู้จักกัน จะได้มีโอกาสเรียนรู้อะไรดี ๆ จากคนเก่งอย่างเธอบ้าง”เจียงหยวนกระพริบตาปริบ ๆ ไม่คิดเลยว่าสุดท้ายเรื่องจะวกมาที่ตัวเอง เล่นเอาตั้งตัวไม่ทัน หน้าก็เลยงงไปหมดหยางหมิงแอบใช้เท้าเขี่ยเธอเบา ๆ ก่อนจะหัวเราะแล้วพูดว่า “ผู้อำนวย

เจียงหยวนพูดจบ เธอก็หมุนตัวเปิดประตูออกไปทันทีอินตงขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาลึกซึ้งราวกับคลื่นใต้น้ำที่กำลังเคลื่อนไหวแผ่วเบา แต่ผิวน้ำกลับสงบนิ่งเขาสูบบุหรี่เข้าปอดอีกสองครั้ง ก่อนจะสะบัดมันทิ้งลงถังขยะที่อยู่ห่างออกไปอย่างไม่ใยดีเจียงหยวนเพิ่งนั่งลงในห้องส่วนตัวได้ไม่นาน อินตงก็ผลักประตูเข้ามาพอดี หยางหมิงเหลือบตามองทั้งคู่สลับกัน แล้วความคิดก็เริ่มฟุ้งซ่านขึ้นมาในช่วงที่เหลือของมื้ออาหาร อินตงพูดคุยกับเหล่าผู้บริหารอย่างมีอรรถรส ส่วนเจียงหยวนกลับนั่งเงียบไม่พูดอะไรเลย ราวกับเธอเป็นเพียงคนนอกไม่ได้นั่งอยู่ในวงนั้นหลังเลิกงานวันนั้น เจียงหยวนกลับห้องเช่าก็ทิ้งตัวลงบนเตียงทันที เธอหันหน้าเข้าด้านใน สายตาจ้องไปยังรูปถ่ายของเซวียซานที่แปะอยู่ตรงหัวเตียง ฟันของเธอกัดแน่นขึ้นเรื่อย ๆ อย่างห้ามไม่อยู่...ทั้งคืน เจียงหยวนไม่ได้นอนเลย นับตั้งแต่เธอตามสวี่ฮุยเข้าวงการมาได้ร่วมเดือน ก็รู้จักผู้ชายที่มีอำนาจมากหน้าหลายตา แต่ไม่ว่าเธอจะคิดยังไง เธอก็ยังนึกไม่ออกเลยว่า ถ้าไม่ใช่ตระกูลอิน ยังมีใครอีกที่เธอจะพึ่งได้ เพื่อโค่นเซวียซานให้ร่วงลงมาทั้งคืนไม่มีคำตอบ แต่เจียงหยวนตัดสินใจจะลาออก

จู่ ๆ เขาก็เงยหน้าขึ้นมามองเธอแวบหนึ่งเจียงหยวนรักษาสีหน้าให้เรียบเฉย ก้มตัวเล็กน้อย แล้ววางแฟ้มรายงานลงบนโต๊ะตรงหน้าเขาอินตงหยิบรายงานขึ้นมาดูผ่าน ๆ พลางก้มหน้าถามเสียงเรียบว่า “ใครใช้ให้เธอมา?”เจียงหยวนตอบตามตรง “ผู้อำนวยการหยาง เขาบอกว่าคุณต้องการดูรายงานค่ะ”เขายังคงไม่เงยหน้าขึ้น “ฝ่ายการเงิน ไม่มีคนอื่นแล้วหรือไง?”เจียงหยวน “ฉันไม่มีสิทธิ์ขัดคำสั่งของหัวหน้า ถ้าคุณไม่พอใจขนาดนี้ หวังว่าคุณจะบอกผู้อำนวยการหยางเอง ให้เรียกคนอื่นมาแทนในครั้งหน้า”เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดต่อ “ฉันเองก็จะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้ต้องทำงานเกี่ยวข้องกับคุณ แต่ถ้าบังเอิญเจอกันขึ้นมา ฉันก็จนปัญญา ถ้าคุณรำคาญจนทนไม่ไหว จะไล่ฉันออกก็เชิญ แต่เงินชดเชยตามสิทธิ์ ฉันจะเอาครบทุกบาท” เธอพูดจบก็หมุนตัวจะเดินออกไปทันที“หยุดเดี๋ยวนี้”เสียงเขาดังขึ้นจากข้างหลังเจียงหยวนยืนรอฟังโดยแทบไม่กล้าหายใจเสียงของเขาดังมาแบบเรียบเฉย “เธอลาออกเองไม่ง่ายกว่าหรือไง?”แรงอัดจากปอดพุ่งขึ้นถึงลำคอ เจียงหยวนหันขวับ ถามกลับด้วยความโมโห “แล้วทำไมต้องเป็นฉันที่ต้องลาออกด้วย?”สีหน้าเขายังเรียบเฉย ไม่ทุกข์ไม่ร้อนแม

เจียงหยวนก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ก็โทรออกไม่ได้เช่นกันห้องที่ปิดสนิท แสงไฟก็สลัว ๆ หน้าต่างฝั่งตรงข้ามก็ถูกขึงตาข่ายแน่นหนา ต่อให้มีปีกก็หนีไปไหนไม่ได้สวี่ฮุยด่าตัวเองว่าโง่ที่หลงกดจนได้ พลางเตะประตูเต็มแรงซ้ำ ๆ อย่างไม่ยั้งเจียงหยวนพยายามตั้งสติคิดให้ได้ ว่าวันนี้ใครกันแน่ที่วางกับดัก จะเล่นงานเธอหรือพี่ฮุยกันแน่?ชื่อแรกที่แวบขึ้นมาในหัวคือฉินเป้า แต่พอคิดอีกทีก็ไม่น่าเป็นไปได้ เขาก็แค่นักเลงข้างถนน ฉินเป้าเคยโดนเหลียงโจวเหิงเล่นงานจนสาหัส คงไม่กล้ากลับมาก่อเรื่องซ้ำอีกแต่ถ้าไม่ใช่เขา แล้วพวกเธอยังเคยไปล่วงเกินใครอีกล่ะ?ในหัวของเจียงหยวนค่อย ๆ ผุดชื่อหนึ่งขึ้นมา แค่นึกถึงชื่อผู้หญิงคนนั้น ร่างกายเธอก็เย็นชาไปหมดจู่ ๆ ก็มีเสียงไขกุญแจดังมาจากด้านนอกประตูเสียงชายคนหนึ่งถามขึ้น “เธออยู่ข้างในใช่ไหม?”“ใช่” พร้อมกันนั้นเอง ประตูก็ถูกคนเปิดออกจากข้างนอกแสงจ้าจากทางเดินสาดเข้ามาในห้องสลัวจนต้องหรี่ตาลงเจียงหยวนขมวดคิ้วแน่น พยายามฝืนลืมตา สบตากับชายร่างสูงที่เพิ่งก้าวเข้ามาที่แท้คือเหยียนอี้หรูเจียงหยวนจ้องหน้าเขาเขม็ง กำหมัดแน่น ความโกรธแล่นพล่านจากอกขึ้นถึงหัว

ตอนที่เจียงหยวนถูกผลักเข้าไปในรถอย่างแรง หัวกระแทกกับเบาะหนังด้านหลังจนรู้สึกมึนงง ยังไม่ทันได้ตั้งสติดี แต่พอสบตากับผู้หญิงคนนั้น ขนก็ลุกซู่ขึ้นมาทั้งตัวในทันทีเซวียซานมีใบหน้าที่ดูหยิ่งทะนงและทรงอำนาจ คิ้วตาคมเข้มดุดัน ช่วงกลางหน้าค่อนข้างยาว สันจมูกโด่งชัด ทุกส่วนบนใบหน้าเธอล้วนแผ่รังสีความกดดัน ทั้งหน้ามีเพียงริมฝีปากเท่านั้นที่ยังคงดูอ่อนหวานแบบผู้หญิงอยู่บ้างต่อให้ไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร พอเห็นหน้าแบบนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเดินหนีให้ไกลแต่สำหรับเจียงหยวนแล้ว ใบหน้านี้มันคุ้นเคยมาก เธอหลับไปทุกคืนพร้อมกับการกัดฟันแน่น ขณะจ้องมองภาพใบหน้าของผู้หญิงคนนี้เธอจำไม่ได้แล้ว ว่าเคยฝันถึงกี่ครั้ง ที่เห็นเซวียซานถูกใส่กุญแจมือ ข้อเท่าถูกล่าม โดนลากขึ้นศาลรอฟังคำตัดสิน เหมือนกับตอนนั้นที่พ่อของเธอ คนที่ถูกทรมานจนไม่เหลือเค้าเดิมยืนอยู่ในจุดเดียวกันนั้นแต่ในตอนนี้ ผู้หญิงคนนี้กลับแต่งหน้าสวยงาม สวมเสื้อผ้าราคาแพง นั่งอยู่ในรถหรูด้วยท่าทีสูงส่ง กำลังตัดสินเธออย่างเย็นชาเหมือนอยู่กันคนละชั้น เลือดทั่วร่างของเจียงหยวนพลุ่งพล่านอย่างห้ามไม่อยู่ ราวกับมีบางอย่างคำรามอยู่ในเส้นเลือด พร้อมจ