Semua Bab เธอยั่วเกินต้าน ท่านประธานคลั่งรัก: Bab 11 - Bab 20

วันต่อมาเจียงหยวนกลับไปเข้าคาบเรียนที่มหาวิทยาลัยนับตั้งแต่สามเดือนก่อนที่เซวียซานบุกเข้ามาถึงในมหาวิทยาลัย หลังจากโพล่งคำผรุสวาทด่าทอเธอต่อหน้าฝูงชนว่าเธอรู้ตัวดีอยู่แล้วว่าต้องไปเป็นมือที่สามในความสัมพันธ์ของคนอื่นแต่ก็ยังคิดจะเป็นชู้ ซ้ำยังลงมือทุบตีสั่งสอนเธออีกนั้น ทำให้เธอที่ไร้ซึ่งตัวตนในมหาวิทยาลัย ก็กลับกลายเป็นคนที่มีชื่อเสียงโด่งดังในแพลตฟอร์มของมหาวิทยาลัยอย่างรวดเร็วไม่ว่าเธอจะเดินไปยังจุดไหนในมหาวิทยาลัยก็จะโดนคนอื่นนินทาลับหลังเสมอ เพื่อนร่วมหอที่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ถึงกับเอ่ยกระแนะกระแหนตีวัวกระทบคราดต่อหน้าเธอเลยด้วยซ้ำ หลังจากที่เจียงหยวนไปพบพี่ฮุยจึงย้ายออกจากมหาวิทยาลัยไปวันนี้ขณะที่เธอเดินเข้าไปในห้องเรียนก็พลันรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าบรรยากาศในห้องเรียนที่เดิมทีนั้นเต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวาก็แปรเปลี่ยนเป็นความแปลกพิกลขึ้นมาในทันทีหลังเลิกคาบเรียน ทันทีที่ฝ่าเท้าของอาจารย์ก้าวออกไปจากห้องเรียน จู่ ๆ เสียงเหน็บแนมของหญิงสาวก็ดังขึ้นภายในห้องเรียนที่เงียบสงบ “เวลาออกไปข้างนอกฉันอายเกินว่าจะพูดเลยด้วยซ้ำว่าฉันเรียนสาขาไหน คราวที่แล้วที่ฉันไปงานรับสมัคร

หลังจากนั้นสักพัก เหลียงโจวเหิงถึงจะเห็นอินตงตอบกลับมาในกลุ่มแชต “เล่นกับไฟระวังจะโดนไฟเผาเอา”เหลียงโจวเหิงอดไม่ได้ที่จะตอบกลับไป “นับว่าฉันมองได้ทะลุแล้วล่ะ เด็กคนนี้นิสัยมีเอกลักษณ์แต่ก็ไม่ได้เจ้าเล่ห์ นายอย่าเอาแต่คิดถึงผู้หญิงในทางไม่ดีสิ ขอแค่เป็นผู้หญิงนายก็คิดระแวงไปหมดแบบนี้ ตั้งใจจะกินเจสวดมนต์ไปตลอดชีวิตเลยหรือไง?”ในแชตกลุ่มไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ กลับมาอีกเจียงหยวนกับซ่งฉุนทำการรักษาบาดแผลน้อยใหญ่บนใบหน้าแล้วเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเหลียงโจวเหิงก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับพวกเธอ เขามองไปยังเด็กสาวที่ดูสงบเงียบเชียบทั้งสอง บนใบหน้าถูกทาไปด้วยยาหลากหลายสีราวกับโดนขวดสีหกใส่อย่างไรอย่างนั้น เขาทั้งอยากขำทั้งรู้สึกปวดใจ “ไปกันเถอะ สาวน้อยทั้งสอง ฉันจะเลี้ยงอาหารดี ๆ ปลอบขวัญให้พวกเธอสักมื้อ”แม้เจียงหยวนจะไม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับเหลียงโจวเหิง แต่เธอก็ไม่อยากให้ซ่งฉุนได้ติดต่อรู้จักกับคนแบบเหลียงโจวเหิงมากเกินไปนัก จึงเอ่ยปฏิเสธ “ตอนนี้พวกเราไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ค่ะ ฉันจะโทรหาคุณทีหลัง และเลี้ยงอาหารแทนคำขอบคุณนะคะ”เหลียงโจวเหิงก้มศีรษะลงเล็กน้อยและมองไปยังใบหน้าของเจ

เพราะเป็นการแอบบันทึกเสียงไว้ เสียงของเจียงหยวนจึงทุ้มต่ำอู้อี้อยู่บ้าง เมื่อเทียบกับคำสารภาพรักทั้งน้ำตาต่อหน้าเขาเมื่อคืนนี้ ข้อความเสียงอธิบายนี้พอฟังแล้วก็นับว่าไม่ได้ดูเงอะงะเท่าไหร่นักขณะที่อินตงฟังข้อความเสียงทีละข้อความด้วยความอดทนจนจบ เหลียงโจวเหิงก็ได้ส่งข้อความเข้ามาในกลุ่มอีกหลายข้อความแล้ว“นายได้ยินทั้งหมดแล้วใช่ไหม? ดูท่ารุ่นน้องของนายคนนี้จะแอบชอบนายมานาน”“ถ้านายไม่คิดอะไรกับเธอเลยจริง ๆ คราวนี้ฉันจะเดินหน้ารุกแล้ว ในอนาคตก็อย่ามาโทษว่าฉันไร้เยื่อใยแล้วกัน”เหลียงโจวเหิงทานข้าวกับเจียงหยวนไปพลางพร้อมให้ความสนใจกับหน้าจอโทรศัพท์มือถือไปด้วย หลังจากนั้นไม่นาน หน้าจอโทรศัพท์ก็สว่างขึ้น เขาเห็นอินตงตอบกลับในแชตกลุ่มว่า “เป็นบ้าหรือไง?”เหลียงโจวเหิงเข้าใจถึงความหมายและหันไปมองเจียงหยวนด้วยรอยยิ้ม “ทานอาหารเสร็จแล้วออกไปเล่นเกมกันสักตาไหม?”เจียงหยวนวางตะเกียบลงช้า ๆ เงยหน้าขึ้นแล้วกล่าวว่า “ไม่ล่ะค่ะพี่เหลียง ฉันใกล้จะเรียนจบแล้ว ช่วงนี้เองก็กำลังยุ่งอยู่กับการหางาน อีกเดี๋ยวกลับไปที่มหาลัยยังต้องไปเข้าร่วมงานรับสมัครนักศึกษาด้วยค่ะ”เหลียงโจวเหิงเลิกคิ้ว “เธออยากห

สายตาเย็นเยียบล้ำลึกของอินตงจ้องมองไปยังชามบะหมี่ชามนั้นเป็นเวลานานหลายสิบวินาที เขากลืนน้ำลายลงสองอึก ก่อนจะเดินไปนั่งลงที่โซฟา พร้อมหยิบตะเกียบขึ้นมาและเอ่ยสั่งการด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “โอนเงินค่าอาหารกับค่าส่งให้เธอด้วย”โจวจื๋อยิ้มจาง ๆ “ผมเดาว่าเธอคงไม่รับแน่นอน ทำไมไม่จ่ายเป็นโบนัสผลงานให้เธอภายหลังแทนล่ะครับ”อินตงชะงักไปชั่วขณะ พร้อมเงยหน้าขึ้นกล่าวเสียงเรียบ “เพื่อให้กำลังเธอให้พยายามทำงานหนักต่อไปงั้นหรือ? นายย้ายเธอไปที่แผนกของนายซะเดี๋ยวนี้เลยสิ”โจวจื๋อเข้าใจความหมายประชดประชันที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก “ขอโทษครับประธานอิน วันนี้เป็นผมเองที่ทำหน้าที่ได้ไม่ดีมากพอ ผมจะไปโอนเงินให้เธอทันทีครับ”หลังจากกล่าวจบ เขาก็หันหลังจากไปอินตงก้มหน้าก้มตาลงทานบะหมี่คนเดียว หลังจากนั้นไม่นานชามบะหมี่จึงเห็นถึงก้นถ้วย แม้แต่น้ำซุปก็เหลือเพียงไม่มากท้องของเขาอบอุ่นจนรู้สึกดีขึ้นในที่สุด เขาเอนตัวลงพิงพนักโซฟา ก่อนที่สายตาของเขาจะกวาดไปเห็นโน้ตบนถุงอาหารเดลิเวอรี่โดยไม่ตั้งใจเขาเห็นว่าบะหมี่ชามนี้เรียกว่าบะหมี่ทะเลผักสดไร้เทียมทาน ราคา 145 บาท ถัดมาเป็นข้

“หยุดรถ”ทันทีที่อินตงออกคำสั่ง คนขับก็เลี่ยงรถไปทางด้านขวาของถนนและหยุดรถหัวใจของเจียงหยวนบีบรัดแน่น“ลงไป”น้ำเสียงของเขาเย็นชาเนื้อตัวของเจียงหยวนเกร็งค้างจนแทบไม่อยากขยับตัว มองเขาตาปริบ ๆ แต่เขาไม่แม้แต่จะชายตามองเธอเลย เรียบนิ่งไม่แยแสราวกับรูปปั้นที่ไร้ความรู้สึก เขาเอ่ยปากอีกครั้ง “โจวจื๋อ”เลขาตอบรับคำเรียกและผลักเปิดประตูออกไปสภาพจิตใจของเจียงหยวนในตอนนี้ราวกับกำลังจะไปเยี่ยมเยือนหลุมฝังศพอย่างไรอย่างนั้น ได้แต่เพียงเสียใจอยู่ภายในใจลึก ๆ ว่าตนใจร้อนเกินไปอีกแล้ว “ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันลงไปเองได้”เธอถอยห่างจากข้างกายของเขา เปิดประตูรถ เม้มปากพร้อมเบนสายตามามองยังร่างของเขาอีกครั้ง แล้วค่อย ๆ ขยับร่างกายลงจากรถช้า ๆ ทันทีที่เท้าทั้งสองของเธอกำลังจะแตะลงพื้น รถก็ขับผ่านกายของเธอและจากไปอย่างรวดเร็วเจียงหยวนยืนสั่นสะท้านใต้แรงลมหนาว ความอบอุ่นที่ได้รับจากรถถูกลมหนาวพัดผ่านไปอย่างรวดเร็ว เธอพยายามห่อตัวด้วยเสื้อแจ็กเกตแล้วจามติดต่อกันออกมาหลายครั้งหิมะภายใต้ฝ่าเท้าส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด ลมเหนือที่เสียดแทงลึกถึงกระดูกพัดเข้ายังใบหน้าของเธอโดยตรง กลับกลายเป็นความรู้สึ