All Chapters of รวมเรื่องสั้นสุดสยิว SS2 (NC25+): Chapter 81 - Chapter 90

ตอนที่ 4ชุณไม่พูดไม่จา พยายามเปิดประตูแต่รถคันนั้นล็อกอยู่ “ริกะลงมาเดี๋ยวนี้ ริกะ” เขาพูดไปทุบกระจกไป“ริกะไม่ต้องลง หมอชุณกำลังโมโหอยู่” ชายหนุ่มรุ่นพี่ที่มหาลัยของเธอเอ่ยบอก และบ้านของรุ่นพี่อยู่ซอยนี้พอดี จึงทำให้เขารู้จักครอบครัวของชุณ และรู้ว่าชุณเป็นหมอ“ไม่เปิดใช่ไหมได้” ตุ๊บๆ ตุ๊บๆ ชุณสาวหมัดชกที่กระจกรถอย่างบ้าคลั่ง จนมันเริ่มร้าว และมือของเขาก็มีเลือดออก“กรี๊ด! เปิดเถอะ เปิดประตู” ริกะตกใจหลงร้องเสียงหลงให้เข้าปลดล็อกประตูให้ จนรุ่นพี่จำใจต้องเปิดประตูออกพอเปิดประตูได้ชายหนุ่มก็รีบเข้าไปคว้าแขนริกะให้ออกมาจากรถแล้วกระชากร่างบางของเธอจนตัวปลิวให้เดินตาม ชุณเปิดประตูรถตนเองแล้วให้ริกะเข้าไปนั่งรอ จากนั้นจึงเดินอ้อมมาฝั่งคนขับแต่เจอเข้ากับรุ่นพี่คนนั้น“หมอชุณ. คุณจะพาริกะไปไหน”“ไม่ต้องมายุ่งนี่มันเรื่องของผัวเมีย” ชุณตวาดเสียงเข้ม จนรุ่นพี่คนนั้นทำตัวไม่ถูก ร่างใหญ่ขับรถออกมาด้วยความเร็ว ริกะกำชับสายเบลท์จนแน่น เธอมาดูมือเขาที่เต็มไปด้วยเลือดสีแดงสด“คุณจะพาริกะไปไหน”“ทำไม ที่ไปกับฉันเธอจะถามด้วยเหรอ” เขาตอบน้ำเสียงโมโห“คุณ คนเมื่อกี้เป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยค่ะ เราบังเอ

บทที่ 2 หลังจากเหตุการณ์คืนนั้น กำไลก็ติดต่อเพชรไม่ได้อีกเลย เขาหายไปโดยที่ไม่บอกกล่าวเธอสักคำ เธอได้ยินจากอาจารย์ว่าเพชรโอนเกรดย้ายไปเรียนต่างประเทศ ส่วนคนที่ทำร้ายเธอก็โดนตำรวจจับติดคุกไปเรียบร้อยเพราะมีหลักฐานภาพวงจรปิดอย่างชัดเจนจนกระทั่งเธอเรียนจบ วันนี้เป็นวันรับประกาศไปรษณียบัตร ที่บัณฑิตทุกคนต่างตั้งตารอคอยเธอก็เช่นกัน กำไลยืนรอพอกับแม่และน้องชายด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ เธอรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ จนในที่สุดมือถือเธอก็ดังขึ้น “ใช้คุณกำไลหรือเปล่าคะ”“ชะ..ใช่ค่ะ”“คือพี่เป็นกู้ภัยนะคะ ครอบครัวน้องประสบอุบัติเหตุพี่อยากให้น้องมาที่โรงพยาบาลตอนนี้เลยค่ะ”“คะ..ได้ค่ะ” ช่อดอกไม้ในมือเธอร่วงหล่นพื้น ขาเรียว ๆ ค่อยก้าวไปข้างหน้าช้าๆ และเริ่มเร็วขึ้น“เสียใจด้วยนะคะ ทั้งสองเสียชีวิตแล้ว” พยาบาลสาวบอกแก่เธอ เหมือนโลกหยุดหมุน ร่างสวยหูอื้อตาลายทรุดลงนั่งกับพื้นด้วยความรู้สึกที่แตกสลาย “ส่วนน้องชายคุณนอนพักอยู่ในห้องด้านนั้นนะคะ” พยาบาลสาวพยุงร่างเล็กของเธอขึ้นมาด้วยความสงสารแล้วพาเธอไปส่งที่ห้องน้องชายก่อนจะเดินจากไป “พี่ครับ..พ่อแม่…ผมเห็นพ่อกับแม่..ฮึก ๆ”“พี่รู้แล้ว ฮือ ๆ” สองพี่น้

บทที่ 4หัวบานหยักจดจ่ออยู่ที่ปากรูสวาทของเธอ เขาค่อย ๆ กดส่วนหัวเข้าไปอย่างยากลำบาก เพราะร่องหลืบที่ปิดสนิทขนาดนี้ หรือเธอจะไม่เคยจริง ๆ ปึก!“กรี๊ดดด” ร่างบางผวาจิกมือเข้าที่ต้นแขนใหญ่ เพียงแค่เขากดชำแรกแทรกท่อนเนื้อไปได้แค่เพียงส่วนหัวเท่านั้น “ซี้ด…เธอยังไม่เคย..จริง ๆ หรือเนี้ย” “ฮือ ๆ ฉันเจ็บเอาออกไป” ดวงหน้าสวยสะบัดไปมาน้ำตาไหลร่างกายส่วนร่างของเธอเจ็บแปลบราวกับถูกฉีกร่างออกจากกัน ร่างใหญ่คิ้วขมวดเหงื่อซึมขมับ เขากัดฟันขบกรามจนแน่น ความคิดในหัวตีกันวุ่นไปหมด แต่เรื่องที่เขาได้ยินตอนนั้นมันเป็นเรื่องจริงเขาได้ยินเต็มสองหูและยังคงจำความรู้สึกเจ็บปวดนั้นได้ดี และตอนนี้เขาจะไม่ทนให้เธอปั่นหัวอีกต่อไปแล้ว “อ่าส์….” เอวหนาดันท่อนเนื้อใหญ่ทิ่มพรวดเข้าไปจนมิดลำโคน “ฮึก..กรี๊ดดด..เพชรหยุดได้แล้ว” เธอเอ่ยร้องน้ำเสียงวิงวอนน้ำตาหยดเผาะ“ไม่…ซี้ดดด” เขาเสียบลำเอ็นเข้าไปจนมิดและขยับบั้นเอวกระเด้าอย่างเนิบนาบ แล้วโน้มใบหน้าลงฉกริมฝีปากร้อนจูบปากเรียวของเธออย่างดูดดื่ม จนร่างบางสั่นสะท้าน“เพชร..กำไลเจ็บ อื้ออ” หญิงสาวเบือนหน้าหนีจูบเขา“อ่าส์…หนีเหรอ เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกกำไล” ปั่กๆ ปั่

บทที่ 6“กรี๊ด!..เพชร” ร่างบางถึงกับกรีดร้องเสียงหลงทั้งแน่นและจุก เมื่อชายหนุ่มกดลำเอ็นใหญ่เข้ารูสวาทอย่างรุนแรงทีเดียวมิดลำ “เธอไม่มีสิทธิ์มาต่อว่าฉัน”ปักๆ ปักๆ ร่างสูงกระแทกบั้นเอวอย่างหนักหน่วง ร่างกายของกำไลรู้สึกร้อนขึ้นเพราะไฟราคะที่เขามอบให้ จากความรู้สึกจุกทรมาน เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียวกระสัน ร่องแคบของเธอตอดรัดลำเอ็นเขาแน่นจนร่างใหญ่ใบหน้าเหยเกเสียวซ่าน “อะ..อ่าส์…อื้ออ” ร่างเล็กถูกกระแทกเสยท่อนเนื้อเข้ารูสวาท ร่างกายสั่นกระเพื่อมจุดเสียวถูกกระตุ้นซ้ำ ๆ จนใกล้เตะขอบสวรรค์อีกรอบ “ซี้ด…จะเสร็จอีกแล้วเหรอ อ่าส์…” ร่างสูงเร่งจังหวะอย่างดุดัน ตอกกระแทกร่างบอกบางอย่างหนักหน่วง ร่างเล็กสติเริ่มหลุดลอย กายเบาหวิวไร้เรี่ยวแรงควบคุม รูรักขมิบตอดอย่างรุนแรงปล่อยน้ำหวานสีใสเยิ้มปริมชโลมแท่งเนื้อที่ยังตอกไม่หยุด“อ่าส์…เสียวหัวฉิบ…บ้าเอ๊ย..แตกแล้ว ฮึก..” เพทายคำรามดังลั่นเมื่อความเสียวพุ่งทะยานจนถึงจุดสุดยอด ปล่อยน้ำรักอุ่นพุ่งเข้าร่องรักของเธอจนหมดทุกหยาดหยด ชายหนุ่มหายใจหอบถี่ โอบเอวเล็กที่ตัวอ่อนระทวย แต่เธอพยายามจะแกะมือเขาออก ชายหนุ่มจึงได้ปล่อยมือร่างของเธอจึงล่วงไปกองอยู่กับพื

บทที่ 1ตระกูลเผยที่ยิ่งใหญ่แห้งแคว้นต้าเจา ผู้นำตระกูลคืออัครเสนาบดีกรมคลัง หลงผิดกระทำการขัดพระประสงค์ของฮ่องเต้ จึงถูกลงโทษฆ่าล้างตระกูล แต่เนื่องฮูหยินของเขา เคยเป็นเพื่อนเล่นวัยเยาว์ของฮองเฮา แต่นางเสียชีวิตไปหลายปีทิ้งลูกสาวคุณหนูสี่ หรือเผยลี่อินให้อยู่กับบิดาพระนางฮองเฮาทรงเกิดสงสารจึงขอละเว้นโทษตายให้เผยลี่อิน ฮ่องเต้ก็ทรงอนุญาตละเว้นโทษตายให้นาง แต่นางต้องไปอยู่ที่บรรพตหลัง ของตระกูลเยว่ผู้บำเพ็ญตน และห้ามกลับออกมาอีกตลอดไป“ทำไมไม่ฆ่าข้าไปพร้อมท่านพ่อและท่านพี่เลย ให้ข้าไปอยู่บรรพตหลังเยี่ยงนี้ เหมือนตายทั้งเป็นยิ่งกว่า” คุณหนูสี่ร่ำไห้เอ่ยทั้งน้ำตา“มีชีวิตอยู่ก็ดีแค่ไหนแล้ว เกิดวันหน้าแคว้นมีงานมงคล ฮองเฮาจะได้ขออภัยโทษให้เจ้าได้อีก” คนสนิทของฮองเฮาที่มาส่งคุณหนูสี่ที่ทางเข้าบรรพตหลังเอ่ยบอกนาง“ฮองเฮาจะไม่ลืมข้าใช่ไหมเจ้าคะ”“พระนางทรงไม่ลืมคุณหนูหรอกเจ้าค่ะ พระนางทรงคิดถึงท่านแม่ของคุณหนูตลอด” หญิงสาวร่างบางแววตาเศร้าสร้อยคนทั้งตระกูลเหลือนางรอดชีวิตเพียงผู้เดียว และจำต้องมาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคยนี้อีก ร่างบางมองปากทางเข้าบรรพตหลังดูอึมครึมไปด้วยเถาวัลย์เล็กใหญ่ตลอดส