ฤดี นั่งเศร้ามาสองอาทิตย์ อยู่ภายในสถานที่เขตสถานทูตไทย ไม่สามารถออกไปไหนมาไหน ตามอำเภอใจเพียงลำพังได้ จนกว่าพ่อแม่ของเธอจะยินยอมให้เดินทาง หรือติดตามพร้อมเพรียงกันหญิงสาวนั่งเศร้า พลางเปิดหน้าเฟสบุ๊คในมือถือสมาร์ทโฟน เห็นกระตั้วโพสเกี่ยวกับปัญหาบริษัทภายใน ต้องหยุดกลางคัน พร้อมๆ กับปัญหากับพนักงานใหม่ ในขณะเดียวกันหน้าเฟสบุ๊คของพี่เมย์ กำลังมีความสุขกับอุเทน...“ทำไมเราไม่มีเหมือนพี่เมย์นะ” ฤดีถอดถอนหายใจ แววตาฉายความเศร้า แล้วกดปุ่มปิดหน้าจออย่างเบื่อหน่าย“ได้เวลาแล้วนะ ไปกันเถอะ” แม่ของฤดีเดินมาเรียกให้ตามออกไป เธอจึงเตรียมตัวออกไปกับครอบครัว เพื่อนัดดูตัวครั้งนี้อุตส่าห์เดินทางมาถึงซานฟรานซิสโก ถูกเก็บตัวอยู่ถึงสองอาทิตย์ ได้แต่รออยู่ภายในเคหะสถาน ไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าจะต้องถูกจับไปหมั้นหมาย แต่งงานกับชายใด นอกจากความเงียบเหงา อารมณ์เปล่าเปลี่ยว เคว้งคว้างนี้ ฤดีคิดถึงความรู้สึกดีๆ ที่เคยทำกับฤทธิ์...ตัวรถยนต์ขับเคลื่อนพาครอบครัวฤดี เดินทางไปยังจุดนัดพบ ฤดีไม่อาจรู้ได้ว่า ตอนนี้กำลังจะเดินทางไปไหน พบกับครอบครัวใคร แล้วจะต้องแต่งงานกับชายใด หรือพวกเขาจะให้แต่งงานกับชาวต่างชาติ
Terakhir Diperbarui : 2025-06-04 Baca selengkapnya