All Chapters of คีย์ตรา: Chapter 21 - Chapter 26

อ๊ะๆๆๆ อื้ออ....อืมมม  เสียงครางครืนของมีน มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ความเป็นชายให้พลุ่งพล่าน เขาดูดกลืนน้ำพุน้อยๆของเธอจนแห้งเหือด ก่อนจะสอดใส่ลิ้นอุ่นของตนเข้าไปแทนที จนเธอสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อน ที่กำลังดิ้นไปมาภายในรูรักอร๊ายยย อื้ออออ !มีนร้องเสียงหลงพร้อมกับกระตุกเกร็ง เพื่อเป็นสัญญาณบอกว่าเธอถึงสุดสุขสมได้ เพียงแค่ปลายลิ้นของคีย์ จากนั้นมือใหญ่ของเขาก็รีบควักท่อนเอ็นยักษ์ที่กำลังอึดอัดอยู่ใต้ร่มผ้า ให้ตื่นผงาดขึ้นมาสู่สายตาสาวน้อยนี่สิน่ะ! ไอ้เจ้าโลกที่กลืนกินร่องรักหญิงสาวมานับไม่ถ้วน ไม่นึกเลยว่าวันนี้มีนจะได้มาเห็นมันกับตาของตัวเองหลังจากที่จัดแจงตั้งลำเสร็จสรรพ ชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะใช้นิ้วบดบี้เม็ดเสียวของสาวให้แตกซ่านอีกครั้ง และดูเหมือนว่าครั้งนี้ คงไม่ใช่แค่ลิ้นเท่านั้นที่จะสอดใส่เข้าไปยังร่องรักของเธอ"มึงเป็นของกูเถอะนะมีน!"ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบตกลง หัวฉ่ำก็เริ่มถูไถ วกวนจนกลีบงามบานเปล่ง ก่อนที่เขาจะค่อยๆใช้นิ้วเรียวประคองด

แค่ก แค่ก แค่ก !มีนสำลักจนน้ำตาเล็ด เมื่อได้ยินคำที่พี่แมนถาม"พี่แมน! มีนเกือบสำลักข้าวตายแล้วรู้ไหม?" คนตัวเล็กตอบแบบเขินๆ ก่อนที่เธอจะชะงักอีกครั้ง เมื่อมือใหญ่ของพี่แมนเอื้อมมาเช็ดริมฝีปากอวบของเธอ"พี่ขอโทษนะ แต่พี่แค่อดใจไม่ไหวที่จะถามมีน" คนตัวเล็กเขินม้วน นี่มันเป็นอะไรที่ช็อกฟิวส์เธอมาก เพราะตั้งแต่เกิดมายังไม่มีใครขอเธอเป็นแฟน และแน่นอนว่าเธอไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้เอาซะเลย"ว่าไงครับ? มีนพอจะให้เกียรติเป็นแฟนกับพี่ได้ไหม?" พี่แมนถามย้ำอีกครั้ง แต่ดูเหมือนว่ามีนจะยังคงลังเลอยู่ไม่น้อยอันที่จริงแล้วเธอก็แค่รู้สึกกลัวขึ้นมา เพราะว่านี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ อีกอย่างเธอก็ยังเรียนไม่จบ ถ้าแม่รู้เรื่องนี้เข้าคงไม่สบายใจ"คือมีน..." หญิงสาวได้แต่อ้ำอึ้งอยู่อย่างนั้น เพราะความรู้สึกของมีน มันอาจจะไม่เพียงพอที่เธอจะตอบตกลงเรื่องนี้ได้"มีนขอกลับไปคิดดูก่อนได้ไหมค่ะ" ในที่สุดมีนก็ตัดสินใจบอกปัดพี่แมนไป เพราะเธอขอกลับไปคิดเรื่องนี้ให้รอบคอบซะก่อน"ได้สิครับ พี่รอได้" ดูเหมือนพี่แมนจะไม่ได้เร่งเร้าอะไรมีนมา

บรืนนนนนไม่นานก็มีรถแท็กซี่คันหนึ่งวิ่งมาจอดตรงหน้าคนทั้งสอง"มึงนั่งแท็กซี่กลับละกัน เดี๋ยวกูขี่รถมอไซต์ตาม" จากนั้นมีนก็รีบขนของขึ้นรถแท็กซี่ ก่อนที่เธอจะมาพยุงคีย์ให้ขึ้นไปนั่งอย่างปลอดภัย หลังจากรถแท็กซี่ขับออกไป มีนก็รีบควบมอไซต์ตามหลังไปติดๆ เธอเป็นห่วงคีย์มากค่อยดูแลเขาแทบจะ 24 ชั่วโมง ซึ่งคีย์เองก็รู้ดี เขาถึงไม่ค่อยขัดเธอเวลาที่เธอบอกหรือสั่งอะไร เขาก็ยอมทำตามทั้งๆที่เขาไม่เต็มใจ"ขอบคุณมากนะคะลุง" มีนขอบคุณลุงคนขับแท็กซี่ ก่อนจะพยุงคนร่างใหญ่ขึ้นคอนโด พร้อมกับหอบหิ้วของในมือ"ตอนเย็นจะกินอะไรล่ะ กูจะได้ไปซื้อมาทำให้กิน" มีนถามแบบห้วนๆ เพราะเห็นว่าคีย์ป่วย เธอจึงคิดจะทำอาหารให้เขากิน แทนที่จะซื้อข้างนอกมากิน"อะไรก็ได้" คีย์ตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา ก่อนที่เธอจะพยุงเขาไปนั่งที่โซฟา"มีน!""หึ!" หญิงสาวชะโงกหน้ามอง ก่อนที่เธอจะสังเกตเห็นน้ำใสๆคลอเบ้า"มึงเป็นอะไร?" มีนถามไปตรงๆ"กูขอบใจมึงมากนะ"พรึบ!  ร่างใหญ่สวมกอดคนตัวเล็กไว้แน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาจนสุดตัว"มึงเป็น