ใจดี อบอุ่น สุภาพ

เขารู้ว่าเวลามีนอยู่ห้อง เธอชอบใส่ชุดหลวมๆสบายๆ ซึ่งนั่นมันก็เป็นอะไรที่คีย์ชินตาอยู่แล้ว แต่สำหรับชุดนอนของมีนมันคือเรื่องต้องห้าม

เพราะขนาดตัวคีย์เองยังอดใจแทบไม่ไหว แล้วนับประสาอะไรกับไอ้เอ็ก

"มึงเป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ย กูก็ใส่แบบนี้ทุกวัน" มีนพูดด้วยน้ำเสียงรำคาญก่อนจะผลักตัวคีย์ออก

"ก็เพราะมึงใส่แบบนี้ไงกูเลยหวง!" คีย์ตวาดเสียงขึ้น ก่อนที่เขาจะมองไปยังชุดนอนลายลูกไม้สายเดี่ยวของมีน มันทั้งบางทั้งแหวกลึกจนเกือบเห็นอะไรต่อมิอะไรแล้ว

"นี่มึง?" มีนที่ได้ยินดังนั้นก็แทบพูดอะไรไม่ออก เพราะปกติไอ้คีย์มันก็ไม่ค่อยจะสนใจเธออยู่แล้ว

"มึงยืนอยู่นิ่งๆเลยนะ" พูดจบ คีย์ก็รีบถอดเสื้อที่เหม็นคลุ้งไปด้วยกินเหล้า ไปสวมใส่ให้มีน เพื่อปกปิดทรวดทรงองค์เอวอันเย้ายวนของเธอ

"มึงทำอะไรของมึงเนี่ย กูไม่ใส่ เหม็นจะตายห่าอยู่แล้ว" มีนพยายามขัดขืน แต่กระนั้นเธอก็สู้แรงของคีย์ไม่ได้

พอใส่เสื้อเน่าตัวนั้นให้มีนเสร็จ คนตัวสูงก็อุ้มเธอตรงไปยังเตียงใหญ่ ก่อนจะค่อยๆวางเธอลงอย่างเบามือ พร้อมกับห่มผ้าเพื่อเพิ่มความอบอุ่นให้เธอ

"จำไว้นะ ถ้าใครมาเคาะประตูตอนดึกๆ