Semua Bab บุปผาเยียวยาใจ: Bab 131 - Bab 140

บทที่ ๗๗เมื่อนางกลับมาเหตุการณ์วุ่นวายขนาดย่อมจบลงด้วยดี ทั้งสามเดินมานั่งศาลาริมสระ แสงสลัวจากคบเพลิงโดยรอบให้บรรยากาศอบอุ่นเช่นเดียวกับใจของจื่อเหมยฮวาที่เหมือนได้รับการปลอบประโลมเพียงเพราะเห็นหน้าสหาย สามารถสัมผัสนางได้ผ่านร่างเนื้อ“ศิษย์พี่เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ ดูแลไท่จื่อเฟยจอมเปิ่น เหนื่อยห

บทที่ ๗๙อย่าได้จากกันไปไหนอีกเช้ง!เช้ง!เสียงดาบกระทบกันไม่กี่ครั้ง เฮยหลงก็รับรู้ได้แล้วว่าภายใต้ชุดคลุมดำมืดที่เขากำลังลับฝีมือด้วยเป็นสตรีด้วยไม่อยากเข้าใกล้สตรีมากนักเขาจึงได้ยืนห่างจากนางอยู่หนึ่งช่วงแขน ให้อยู่ในระยะที่ดาบสามารถจ่อลำคอนางได้“ต้องการสิ่งใด!”เสียงทุ้มดังขึ้นแผ่วเบา น้ำเสีย

“สมน้ำหน้า ไปไกล ๆ เลยไปเจี่ยนเฉิง คนเขากำลังทำมาหาเลี้ยงชีพอยู่”หวดกุหลาบใส่จื่อเจี่ยนเฉิงเสร็จแล้วก็หันไปแจกยิ้มหวานให้ลูกค้า กล่าวเสียงหวานตรงข้ามกับก่อนหน้านี้“ไม่ต้องตกใจนะเจ้าคะ สหายไม่ค่อยสนิทกันหรอกเจ้าค่ะ นาน ๆ เจอกันที”ลูกค้าคนอื่นไม่คิดว่าโดนกุหลาบเท่านี้จะเจ็บเท่าที่จื่อเจี่ยนเฉิงแสดง

“เดี๋ยว…”จื่อเจี่ยนเฉิงรั้งเซียงฮวาไม่ทัน นางหายตัวไปจากตรงหน้าเขาทิ้งไว้เพียงกลีบของบุปผาที่ร่วงโรยลงบนพื้นหลังคาไม่นานก็สลายเหลือเพียงกลิ่นหอมกรุ่นลอยไปตามสายลม“ทะ ท่านประมุขน้อย แม่นางตระกูลใดหรือขอรับ งดงามราวกับเทพเซียน”จื่อเจี่ยนเฉิงตวัดสายตามองลูกน้องคนสนิท ใบหน้าฉายแววหงุดหงิดขึ้นมาทันที

บทที่ ๘๓ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ“เซียงฮวา พี่ใหญ่ มาได้อย่างไรกันเจ้าคะ”เมื่อเช่อเฟยออกไปแล้ว จื่อเหมยฮวาก็ไล่นางกำนัลที่ออกันอยู่หน้าตำหนักให้ไปทำหน้าที่ของตนเอง จากนั้นก็ปรับสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม ทักทายสหายกับพี่ชายเสียงใส“ข้าก็คิดว่าจะได้เลือดกันเสียแล้ว ว้า~เสียดายจัง”“สรุปเจ้าอยากให้เรื่อ