Semua Bab ฮูหยินใหญ่: Bab 101 - Bab 110

“แต่ฮูหยิน แล้วท่านเล่าขอรับ” พ่อบ้านกล่าวแย้งขึ้นเมื่อได้ฟังคำสั่ง แต่อีกฝ่ายไม่คิดจะตอบคำถามเหล่านั้น กลับเอ่ยวาจาสั่งกำชับต่ออีก“เจ้าไม่จำเป็นต้องกลับไปจวนเสนาบดีอีก หากนายของเจ้าคิดจะเคลื่อนไหวก็จงห้ามนาง อย่าให้นางยื่นมือเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอันขาด จำไว้”จางซื่อกล่าวสั่งกำชับต่ออีก

จางซื่อฟังเสียงเตือนจากผู้คนที่รายล้อม ทว่ามือก็ยังคงขยับไม่เลิกรา มุมปากคลี่รอยยิ้มเย็นให้ตัวเอง ทำไมนางจะไม่รู้เล่าว่าการลั่นกลองในวันนี้จะทำให้ฮ่องเต้ทรงมีโทสะ และตนจะต้องรับโทษทัณฑ์หนักเพียงใด แต่เรื่องการทุจริตของสามีล้วนเกี่ยวข้องกับหลายคน ที่สำคัญในรายชื่อเหล่านั้นยังมีชื่อของขุนนางผู้หนึ่งที

ในค่ำคืนนั้นนอกจากเสียงกลองที่ดังขึ้นเป็นระยะแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงใดอีกเลย แม้แต่เสียงการจุดประทัดก็เช่นกันอวิ๋นซือยืนมองฝ่าความมืดออกไปนอกหน้าต่างอย่างหดหู่ ยามนี้สิ่งที่ทำได้มีเพียงรอเวลาเพื่อฟังข่าวเท่านั้น หญิงสาวจัดการมอบเงินให้พ่อบ้านมู่เพื่อเป็นทุนไปจากเมืองหลวง เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่อาจกลับ

หลายราตรีผ่านไปนับจากงานเลี้ยงฉลองวันคล้ายวันพระราชสมภพ ฮ่องเต้ทรงรับร้องทุกข์คดีของจางซื่อฮูหยินใหญ่ตระกูลอวิ๋น ที่กล่าวโทษเสนาบดีกรมคลังผู้เป็นสามีในวันที่ท้องฟ้ามืดครึ้ม สายลมพัดปุยหิมะโหมกระหน่ำ เสนาบดีกรมอาญานำหลักฐานการทุจริตของอวิ๋นจั้นขึ้นกราบทูลรายงานเบื้องหน้าพระพักตร์ เรื่องราวความผิดที่

“เจ้าจะมานั่งร่ำร้องเพื่ออะไร แทนที่จะคิดหาหนทาง” เสียงตวาดจากห้องข้างๆ ดังขึ้นอย่างหงุดหงิด ดวงตาอดีตเสนาบดีกรมคลังในยามนี้แดงเถือก พยายามขบคิดหาวิธีรอดพ้นชะตากรรมอย่างไม่ยอมจำนน ทว่าต่อให้คิดหาหนทางได้แล้วอย่างไร ในเมื่อตัวเองนั้นถูกคุมขังไร้อิสระ ญาติมิตรสหายที่เคยคบหาล้วนไม่เห็นหน้า ชั่วขณะนั้นอ