Semua Bab Soul kiss me now จูบวันละหนกับนายคนเห็นผี: Bab 11 - Bab 20

น้ำมนต์จำไม่ได้ว่าหลับไปตอนไหนเขาตื่นขึ้นและพบว่าตัวเองถูกพันธนาการด้วยท่าหมีกอดของคุณใส ใช้เวลาอยู่นานกว่าคนตัวเล็กจะหนีรอดออกมาได้ คุณใสที่กำลังงัวเงียรู้สึกได้ว่าหมอนข้างส่วนตัวหายไป เขากวาดมือไปจนทั่วที่นอนและเริ่มส่งเสียงโอดครวญ น้ำมนต์ไม่อยู่รอให้คุณใสตื่น รีบฉวยเอาแปรงและยาสีฟังดิ่งไปหลังบ้า

"ได้แล้ว...ลืมตาสิ"เท่านี้...พวกเราก็มีดวงตาพิเศษเหมือนกันแล้วเปลือกตาค่อยๆ เปิดขึ้นช้าๆ คุณใสเฝ้ารอที่จะได้เห็นรอยยิ้มของน้ำมนต์แทบไม่ไหวจะเห็นไหมนะ?ถ้าเห็นจะดีใจหรือเปล่า?คงไม่ฉีกยิ้มโง่ๆ แล้วกระโดดโลดเต้นไปมาหรอกนะ...แต่ก็เอาเถอะ...รอยยิ้มโง่ๆ นั้นนั่นแหละ ที่ฉันชอบที่สุดทว่าทุกอย่างไม่เป็

"นะ นั่นมัน เพราะว่า...ชอบนาย" คุณใสพึมพำเสียงเบา"อะไรนะ" น้ำมนต์แสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน"เพราะว่ารักนายมากๆ ถึงนายจะไม่ชอบ แต่ฉันก็ยังอยากอยู่กับนาย อยากกอดนาย อยากจูบนาย อยากทำ..."“พอแค่นั้นเลยนายตัวโต!”น้ำมนต์ยกมือขึ้นปิดปากคุณใส ก่อนที่จะหลุดพูดคำน่าอายออกมามากกว่านี้“แต่...ฉันกลัวนายจะไม่ชอบ..

ตลอดทั้งวัน น้ำมนต์พยายามทำตัวปกติเพื่อไม่ให้คุณใสต้องเป็นห่วง ทว่าก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองนอกหน้าต่างทุกๆ 10 นาที ครั้งหนึ่งที่น้ำมนต์กำลังยืนล้างจานในห้องครัว วิญญาณร่างผอมแห้งของชายไร้ใบหน้าเดินลากขาตัดผ่านกระจกบานเล็ก มุ่งตรงไปยังหลังบ้าน ทุกการเคลื่อนไหวของวิญญาณตนนั้นจะมีเสียงเศษแก้วดังเป็นช่วง

หลินซีคิดเสมอ ว่าหากเธอสามารถทำหน้าที่ต้นหนที่ดี ผลักดันให้เรือรักของเพื่อนทั้งสองไปถึงฝั่งฝันได้ เธอคงไม่ต้องคอยรับมือกับอาการพาลและเลือดร้อนของคุณใสอีก แต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิด...เช้านี้หลินซีตื่นขึ้นเพราะเสียงข้อความที่เด้งรัวๆ ราวกับมีเหตุด่วนเหตุร้าย ไม่ก็มีใครเสียชีวิตทว่าเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้น