Soul kiss me now จูบวันละหนกับนายคนเห็นผี

น้ำมนต์ไม่กล้าเงยหน้า ขาทั้งสองข้างของเขาสั่น ไร้เรี่ยวแรงจนไม่อาจวิ่งหนีได้คุณใสเคยบอกว่าอย่าทำตัวให้พวกผีรู้ว่าเรามองเห็น มองข้ามได้ก็มองข้าม ทำเหมือนพวกมันเป็นธาตุอากาศที่มีรูปร่าง ยิ่งเราให้ค่ากับมัน สิ่งนั้นจะยิ่งมีพลังและเข้าหาเรามากขึ้น ดังนั้นจงเมินสับปะรดพวกนั้นซะ!! (น้ำมนต์เกลียดสับปะรดที

"ทำไมพวกนายไม่คบกันซะที?"คำถามของเพื่อนสาวมีพลังอานุภาพทำลายล้างรุนแรงยิ่งกว่าระเบิดนิวเคลียร์ ที่ยิงเข้ากลางเบ้าหน้าสองหนุ่มที่เป็นประเด็นน้ำมนต์รู้สึกได้ถึงความร้อนที่พุ่งจากปลายเท้าขึ้นมาบนศีรษะ ผิวกายของเขากลายเป็นสีแดงไม่ต่างจากคนไข้ขึ้นสูง ใจหนึ่งเขาอยากจะปฏิเสธสิ่งที่หลินซีเอ่ยถาม แต่ลึกๆ ใ

มื้อเย็นของวันนั้น น้ำมนต์ทำอาหารง่ายๆทั้งสองทานอาหารไปพลางดูโทรทัศน์ไปพลางอย่างสบายใจ อากาศข้างนอกย่ำแย่ลงเรื่อยๆ น้ำมนต์ไม่ชอบสภาพอากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนเช่นนี้เลย เพราะทุกครั้งที่ห่าฝนเทลงมา ท้องฟ้าจะถูกปกคลุมไปด้วยเมฆทะมึนบดบังแสงสว่าง ซึ่งน้ำมนต์เกลียดความมืดเป็นที่สุดก่อนหน้านี้ น้ำมนต์ใช้เวลาก

หลินซีคิดเสมอ ว่าหากเธอสามารถทำหน้าที่ต้นหนที่ดี ผลักดันให้เรือรักของเพื่อนทั้งสองไปถึงฝั่งฝันได้ เธอคงไม่ต้องคอยรับมือกับอาการพาลและเลือดร้อนของคุณใสอีก แต่ดูเหมือนเธอจะคิดผิด...เช้านี้หลินซีตื่นขึ้นเพราะเสียงข้อความที่เด้งรัวๆ ราวกับมีเหตุด่วนเหตุร้าย ไม่ก็มีใครเสียชีวิตทว่าเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้น

ภายในห้องนอนเล็กๆน้ำมนต์กำลังก้มเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทาง เขาตรวจสอบสิ่งของที่ต้องนำไปต่างจังหวัด แม้วัตถุประสงค์หลักของพวกเขาคือการไปถ่ายภาพวิถีชีวิต ซึ่งเป็นหัวข้อในการทำงานกลุ่ม แต่หลินซีก็ยังยืนยันว่าเธออยากให้การเดินทางในครั้งนี้เป็นโอกาสในการท่องเที่ยวร่วมกันที่ผ่านมา นอกจากคุณใส น้ำมนต์