ปัง!“กรี๊ด!!! พี่ซัน!”“ซัน...ซัน! ซันคะ!”ฉันจำได้แค่เสียงปืนแล้วก็เสียงกรี๊ด ส่วนภาพเหตุการณ์ตอนยิงเป็นยังไงฉันจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้น รู้แค่ว่าพี่ซันล้มลงไปจากนั้นเอแคร์ก็ตะโกนเรียกพี่ซันเหมือนคนเสียสติ“พี่...ซัน” ฉันเรียกชื่อเขาแต่แล้วหัวใจที่เหมือนจะหยุดเต้นมันก็กลับมาเต้นได้อีกครั้งทันทีที่เห็นเขาค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้น“ซัน ซันคะ ซันเป็นอะไรรึเปล่า แคร์...แคร์ขอโทษ” เอแคร์ร้องตะโกนถามพี่ซันเสียงสั่น แต่พี่ซันไม่ตอบ เขาเอาแต่มองมาที่ฉันด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง“จูนออกไปรอข้างนอกนะครับพี่ไม่เป็นอะไร มาร์กี้พาจูนออกไปก่อน”“นี่จะตายแล้วยังห่วงมันอีกเหรอซัน!” เอแคร์กลับมาคลั่งอีกรอบ อาจจะเพราะโมโหที่พี่ซันไม่สนใจความห่วงใยของเธอแต่ห่วงฉันแทนก็เลยมีอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง“ไม่ห่วงเมียตัวเองแล้วจะให้ฉันห่วงใครวะเอแคร์” พี่ซันลุกขึ้นยืนแล้วก็เดินมาประชันหน้ากับเอแคร์ซึ่ง ๆ หน้า“เมีย? แล้วอีที่ยืนตรงนี้มันไม่ใช่เมียซันเหรอ!”“สงบสติอารมณ์ รอให้ตัวเองหายบ้าก่อนดีกว่าไหมเอแคร์”“ฮึ! อย่ามาปากดีนะซัน ถ้าไม่อยากตายตอนนี้ก็หุบปากซะไม่งั้นแคร์จะยิงซันให้ตายตอนนี้เลย!”“ก็เอาเลย ยิงเลย!
Terakhir Diperbarui : 2025-06-23 Baca selengkapnya