Semua Bab So Cool ขอรักคูล ๆ มาเปิดประตูหัวใจ: Bab 11 - Bab 20

ตั้งสติก่อนจูน ไม่ได้นอนมาทั้งคืนจนตอนนี้มันเวลาค่ำของอีกวันแล้วนะ เรื่องมันเกิดแล้ว มันเป็นแบบนี้แล้วต้องพยายามตั้งสติ ต้องตั้งสติไม่ใช่ร้องไห้ ท่องไว้แค่ท้อง...แค่ท้อง ไม่ได้ก่ออาชญากรรม...แค่ท้อง...แค่มีลูก...แค่มีลูกกับคนที่ไม่รู้จักอะไรกันเลย นอกจากชื่อและรสนิยมบ้า ๆ...แค่มีลูกกับผู้ชายที่มีอะไรกันตอนโดนวางยาปลุกเซ็กส์...แค่มีลูกกับผู้ชายที่เธอไม่ได้รักเขาและเขาก็ไม่ได้รักเธอ...แค่มีลูกกับผู้ชายที่มีแฟนแล้ว...แค่ท้อง แค่มีลูก แค่มีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องและรอวันออกมาลืมตาดูโลก...แค่นั้นเองจูนแค่นั้นเอง...“แค่นั้นเองจูน แค่นั้นจริง ๆ ฮึก!” ใครมันจะไม่ร้องไห้ได้วะจูน ร้องออกมาเถอะมึงก็ไม่ได้เป็นคนเข้มแข็งอะไรขนาดนั้น เจอเรื่องแบบนี้แล้วเข้มแข็งจนไม่ร้องได้ก็คงเป็นอนุสาวรีย์แล้ว ร้องออกมาเถอะถ้าเสียใจ ร้องให้หมดจะร้องเท่าไหร่ก็ได้แต่ต้องร้องให้หมดและร้องให้จบในวันนี้ฉันบอกตัวเองแบบนี้จริง ๆ นะคะ เสียใจมากที่ท้องเพราะถ้าไม่หลอกตัวเองฉันก็คือผู้หญิงที่ท้องไม่มีพ่อไม่ใช่รึไง เสียใจมากแต่คนที่อยู่ในท้องเขาไม่ได้ผิด เขาไม่ได้เกิดมาเพื่ออยากทำให้ฉันทุกข์ทรมานใจหรอก แต่ธรรมชาติ

“ไม่เอาอ่ะฉันไม่ชิน ฉันชอบอยู่คนเดียว ไม่ชอบให้ใครมาวุ่นวาย”“ไม่ได้เพราะพี่เป็นห่วงลูกพี่มาก จะให้มาอยู่กันตามลำพังแบบนี้พี่ไม่ยอม”“แต่ฉันไม่.../ เลือกเอาจะเอาแบบไหน จะยอมให้พี่มาอยู่ดูแลในระหว่างที่ยังไม่มีใครรู้ หรือให้พี่ไปบอกพ่อแม่จูนตอนนี้เลยจะได้มีคนมาคอยดูแล อย่าคิดว่าพี่ไม่กล้าหรือจะหาที่อยู่พ่อแม่ไม่ได้เพราะขนาดห้องจูนพี่ยังมาถูกเลย”“คุณขู่ฉันเหรอ?” หน้าเธอเริ่มแสดงความโกรธขึ้นมาแล้ว แต่ผมก็โกรธเหมือนกันโกรธที่เธอเอาแต่ดื้อด้านจะดูแลตัวเอง“พี่ไม่ได้ขู่ คนท้องไม่ได้พิการก็จริงแต่ก็ต้องมีคนดูแล ในท้องจูนน่ะลูกพี่ พี่ต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด”“นี่อย่าบอกนะว่าเกิดจะอยากได้ลูกฉันขึ้นมา!” เธอถามแล้วก็รีบกอดท้องตัวเองไว้อาการเหมือนจงอางหวงไข่“อื้ม ก็ต้องอยากได้อยู่แล้ว ลูกพี่ทั้งคน” ผมพยักหน้ารับตรง ๆ ลูกเลยนะครับ เลือดเนื้อเชื้อไขของผมทั้งคน“ถ้างั้นก็เชิญกลับไปตอนนี้เลย ฉันไม่ยกลูกฉันให้ใครทั้งนั้น! อยากได้ก็ไปปล่อยน้ำเชื้อใส่แฟนคุณโน่น!”“ก็ถ้าไม่ให้พี่ก็ไม่แย่งหรอกจูน แต่ลูกพี่พี่ต้องมีสิทธิ์ดูแล ถ้าไม่ให้ดูแลพี่จะไปบอกพ่อแม่จูน อย่าคิดว่าพี่ไม่กล้า พี่ทำแน่เพราะพี่เป็นห่วงลู

“จะเอายังไงว่ามา! ไหนบอกจะทำให้กินแล้วตอนนี้ที่ทำอยู่คืออะไรฮะ! จะกวนประสาทให้ฉันอารมณ์เสียไปถึงไหน ไหนบอกว่าห่วงลูกไม่ใช่เหรอ!”“โกรธเหรอ” ถึงมันจะเป็นคำถามโง่ ๆ แต่ผมก็ยังถามอยู่ดี“ไม่โกรธแต่โคตรเกลียด! บอกเองว่าจะทำให้กิน พอทำเสร็จไม่ให้กินมันคืออะไร จะเอายังไง?”“…แค่อยากให้แม่จูนอ้อนพ่อซันก่อนครับ นะ คุณพ่อแค่อยากได้ยินเสียงหวาน ๆ ให้หายเหนื่อยแค่นั้นเอง แค่ครั้งเดียว” เขาพูดเสียงหงอยพร้อมหน้าตาที่สลดลง จากที่หงุดหงิดเพราะโดนแกล้งกลับกลายเป็นฉันรู้สึกสงสารเขาขึ้นมาซะงั้น“คุณจะให้ฉันอ้อนเพื่ออะไร คุณแค่มาดูแลลูกในท้องฉันนะอย่าลืม” ถึงจะแอบหน่วงและสงสารแต่ฉันก็ทำตามที่เขาต้องการไม่ได้หรอก เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เราสองคนเป็นแค่คนที่พลาดมีความสัมพันธ์จนมีลูกด้วยกันเท่านั้น และอีกอย่างเขาก็มีคนรักอยู่แล้วถึงฉันจะมั่นใจว่าแฟนเขาร้ายลึกแต่ร้ายแล้วยังไงล่ะค่ะ ผู้หญิงที่ดูนิสัยร้าย ๆ จำเป็นที่จะต้องโดนทิ้งรึไง“พี่ว่า…พี่แพ้ท้องแทนจูน” เขามองหน้าฉันตาละห้อยหลังจากที่โดนฉันถามแล้วก็พูดประโยคเมื่อกี้ออกมาด้วยเสียงเครียด“แพ้ท้องแทนฉัน?”“อื้ม” เขาพยักหน้ารับด้วยหน้าตาที่ซีเรียสยิ่งกว่าน้ำเส

“ว้าย! จะทำอะไรอุ้มทำไม! ปล่อย!”“ไม่ คุณแม่ดื้อด้านจนคุณพ่อรำคาญที่จะอธิบายแล้ว พี่ไม่สนใจอะไรแล้วเสียเวลามามากแล้วจูนปัญหาที่เหลือเดี๋ยวพี่เคลียร์เอง”“เสียเวลาบ้าอะไรล่ะ แล้วจะทำอะไรปล่อย!” เขาพูดน้ำเสียงกึ่งดุแล้วอุ้มฉันเดินไปที่เตียงพอวางฉันนอนลงก็รีบขึ้นคร่อมฉันไว้ทันทีจนฉันหนีไปไหนไม่ได้“เสียเวลาต่อแขนต่อขาให้ลูกไง สามอาทิตย์ที่ปล่อยเวลาทิ้งพี่โคตรเสียดายเลย เพราะฉะนั้นวันนี้ต่อให้จูนจะดื้อยังไงพี่ก็ไม่สน วันนี้พี่จะต่อแขนต่อขาให้ลูกให้ได้”“จะบ้า อื้อ! จะบ้าเหรอ อ๊ะ! ปล่อย~”ปล่อยให้โง่สิครับ ปกติผมก็หื่นอยู่แล้วนะเจอคู่นอนเมื่อไหร่ก็พุ่งใส่ตลอด แต่กับเมียนี่ผมไม่ค่อยกล้าเพราะกลัวแม่หมูโกรธ วันนี้ทำใจกล้าหน้าด้านแล้วไม่ว่าจะด่าจะดิ้นยังไงก็ต้องจัดการให้อยู่หมัด“ดิ้นเยอะอันตรายนะจูน” ผมล็อกตัวเธอเอามือตรึงไว้ทั้งสองแขนแล้วก็พูดขู่ชิดริมฝีปากจนแทบจะจูบ คุณแม่โมโหร้ายก็เลยเริ่มหายซ่าเปลี่ยนเป็นเม้มปากหลับตาปี๋แทน“กลัวเหรอ?” จูนตอนนี้ที่อยู่ในโหมดขี้กลัวนิด ๆ โคตรน่ารักเลย“ไม่!”จุ๊บ!“อื้อ!”“คนดื้อต้องโดนจุ๊บ โดยเฉพาะดื้อกับสามี” ผมจุ๊บลงไปที่ปากเธอหนัก ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ถ

“ไหว?”“ค่ะ…ได้ไหม”“ฮึ ๆๆ ถ้าคลอดแล้วอย่าถามแบบนี้ไม่งั้นจูนโดนพี่เอาจนช็อคตายคาเตียงแน่”“อื้อ~” แค่พูดจบพี่ซันก็พลิกตัวมาคร่อมฉันอีกรอบ แล้วก็เริ่มจูบซุกไซร้ไปทั่วใบหน้าไล่ลงไปหาซอกคอจ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ~เขากำลังดูดคอฉันจนเกิดเสียงแต่ไม่ได้นะพรุ่งนี้ฉันมีถ่ายบิกินี่แบรนด์ของตัวเอง พอดีชุดมันเพิ่งเสร็จและฉันก็ตั้งใจถ่ายสต็อกไว้เยอะ ๆ ก่อนที่ท้องจะโต ถ้าร่างกายเป็นรอยก็จบเห่น่ะสิ“พี่ซัน~ อย่าทำรอย อื้อ~” ทั้งห้ามทั้งเสียวจนไม่รู้จะทำอะไรก่อนดีระหว่างดึงเขาเข้ามาใกล้กับดันเขาให้ออกห่าง“ทำไมครับ” พี่ซันเงยหน้าขึ้นมาถามแต่สะโพกกำลังเริ่มหมุนควงช้า ๆ“จูนต้อง อ๊ะ! ถ่ายแบบเสื้อผ้าของจูน” ฉันพยายามอธิบายให้เขาฟัง ซึ่งแน่นอนเรื่องนี้พี่ซันไม่รู้หรอกปกติฉันไม่ได้ให้เขามาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวนี่คะให้แค่ดูแลการกินอยู่กับบำรุงลูกก็เท่านั้น“ไอ้ชุดบิกินี่ที่จูนทำน่ะเหรอ?”“หือ? รู้เหรอคะ” อยู่ดี ๆ พี่เขาก็ทำหน้าอารมณ์เสียใส่“รู้ แอบรู้มาว่าจูนทำแบรนด์ชุดว่ายน้ำ แต่ไม่คิดว่าจะกล้าไปถ่ายแบบเองขนาดนี้”“ก็จูนสวย” ขนาดอยู่ในอารมณ์พิศวาสฉันยังมีเวลามาชมตัวเองเลยเนอะ ฮ่า ๆๆ“ฮึ! สวยแล้วต้องถ่ายบิกินี่อว