Semua Bab So Hot หลอมไฟร้ายละลายหัวใจ: Bab 11 - Bab 20

“พี่บอกว่าแค่นอนกอดไง”“กะ ก็ลงไปนอนดี ๆ สิคะ”“ไม่นอนแล้ว”“พี่แม็ค ไม่เอาอย่าแกล้งไงคะ”“ไม่ได้แกล้ง ก็พี่บอกว่าแค่นอนกอด แต่ข้าวบอกเองว่า...ข้าวไม่นอน ไม่นอนก็ไม่นอนครับที่รักพี่ตามใจเมีย”“อื้อ! พี่ อื้อ~ พี่แม็ค~”ฉันโดนเขาจู่โจมด้วยจูบที่มันแตกต่างจากทุกครั้ง ไม่มีความหยาบคาย ไม่มีสัมผัสที่รุนแรง มีแต่ความอ่อนโยน พี่แม็คจูบซับริมฝีปากฉัน ค่อย ๆ ขบเม้มริมฝีปากล่างไล่ขึ้นมาริมฝีปากบนจากนั้นก็สอดลิ้นเข้ามาข้างในช้า ๆ“อืม~” เสียงพี่แม็คที่จูบฉันครางในลำคอ เขาคร่อมตัวฉันไว้แล้วทิ้งตัวลงมานอนทับ ระหว่างที่จูบก็บดตัวลงมาจนอะไรของเขามันมาโดนกลางตัวฉัน“พี่คิดถึงข้าวมากรู้ไหม” เขาผละจูบออกหลังจากที่จูบอ่อนโยนอยู่นานจนฉันแทบจะขาดใจ แต่ก็ยังไม่ผละไปไหนไกล ปากเขายังอยู่ติดปากฉันไม่ห่าง“พะ พอแล้วค่ะ”​“ไม่พอได้ไหม คิดถึงเมีย~” เขากระซิบตอบแล้วก็เอาลิ้นมาเลียปากฉัน พร้อมกับขยับสะโพกให้ส่วนนั้นมันกดคลึงมาที่ตัวฉัน แล้วมันก็ตรงเป้าพอดิบพอดีซะด้วย และที่มากไปกว่านั้นก็คือชุดนอนที่ฉันใส่มันเป็นแค่ชุดนอนกระโปรง“พี่แม็คคะ...” ฉันอยากจะห้ามแต่เวลาพูดปากเรามันสัมผัสกันอยู่ตลอดเวลาก็เลยรีบเม้มปากเอ

“อื้อ~ ข้าว อ๊ะ! ข้าวอยากแล้วค่ะ ซี๊ด~ พี่แม็คทำเลยได้ไหม” ฉันเอามือลูบปะป่ายไปตามใบหน้าเขาแล้วขอร้องเสียงพร่าถ้าพี่แม็คไม่ทำให้ฉันคงใจขาดตายแน่ ๆ“อยากก็ทำเองสิข้าวแกง ขย่มผัวหน่อย” พี่แม็คก้มลงมาพูดใกล้ ๆ แล้วลากลิ้นเลียลิมฝีปากฉันช้า ๆ ก่อนที่จะขยับออกแล้วมองฉันเหมือนกลืนกินทั้งตัว เขาดิบจนฉันตามไม่ทัน“ขะ ข้าวทำไม่เป็นค่ะ ซี๊ด~”“หัดสิครับข้าวแกง ต่อไปอยากจัดการพี่ตอนไหนจะได้ทำเองได้เลย...ทุกที่ทุกเวลาที่ข้าวต้องการ”พอพูดจบพี่แม็คก็จับท่อนเอ็นใหญ่ของเขากดเข้ามาในร่องรักของฉันทันที เข้ามาทีเดียวจนสุดลำ“อื้อ~ พี่แม็คขา อ๊ะ!” ฉันร้องครางด้วยความเสียว แต่เขากลับรั้งฉันให้ลุกขึ้นนั่งบนตัก ทุกวินาทีที่เขาขยับเพื่อเปลี่ยนท่าท่อนเอ็นของเขาก็จะกระแทกและตอกย้ำเข้ามาจนฉันครางไม่หยุด“อ่าส์~ เมียพี่รัดโคตรแน่นเลย” พี่แม็คนั่งเอนหลังพิงโซฟา ส่วนฉันก็นั่งคร่อมเขาไว้“อื้อ~ พี่แม็คข้าวทำไม่เป็นค่ะ” ฉันกอดคอเขาไว้แล้วก็ซบลงไปที่ซอกคอเขา จะตายอยู่แล้วท่านี้มันลึกมากกว่าเดิมอีกนะ“อ่าส์~ เมียครับผัวเสียว อืม~” พี่แม็คกอดฉันตอบแล้วเอามือดันสะโพกฉันให้โยกบนตัวเขา ยิ่งโยกเขาก็ยิ่งครางดังมากขึ้น“อื้

“หึ! ไม่ใช่เงินที่แม่ฉันโอนให้เพื่อสร้างภาพน่ะสิข้าวแกง! เพราะเงินที่เธอกับชู้เธอรวมหัวกันโกงไปมันมากกว่าเดือนละแสน!”“โกงเงินบ้าอะไร จะใส่ร้ายอะไรฉันอีก!”“ไม่ต้องทำหน้าใสซื่อ เธอรู้ดีว่าฉันพูดจริงรึเปล่า เลิกตอแหลสักที!” “เลิกตอแหลสักที”นี่คือคำพูดของผู้ชายที่รู้จักฉันมาตั้งแต่เด็กเหรอคะ แค่เรื่องที่ผ่านมาฉันก็เจ็บมากแล้ว แต่นี่เขาคิดว่าฉันเลวถึงขั้นกล้าโกงเงินบริษัทเลยเหรอ ฉันที่เพิ่งเข้ามาทำงานฝึกงานแต่ละแผนกไปเรื่อย ๆ เนี่ยนะ“คุณ...ไม่เคยรู้จักฉันเลยจริง ๆ” ตอนนี้ฉันเหนื่อย เหนื่อยเกินกว่าที่จะทนเข้มแข็งทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เลย ฉันไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น“ใช่ไง ถ้ารู้จักฉันคงไม่ปล่อยให้ทำเรื่องเลวๆ ได้ขนาดนี้หรอกข้าวแกง”“ค่ะ แล้วยังไงคะ มีหลักฐานครบรึยัง ถ้ามีครบเรียกตำรวจมาจับฉันข้อหาทุจริตได้เลย เอาเลยค่ะ ฉันจะไม่แก้ตัวอะไรทั้งนั้นต่อให้ทำหรือว่าไม่ทำก็ตาม เพราะพูดไปมันก็ไร้ค่า”“ก็รู้นี่ข้าวแกงว่าคำพูดของเธอมันไร้ค่า” เขายิ้มเยาะมองฉันด้วยสายตาที่โคตรน่าตบ“ค่ะ ก็ใช่อธิบายไปตำรวจเป็นคนนอกเขาจะเชื่อเหรอคะ ขนาดคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กยังไม่คิดที่จะเชื่อใจ” ฉันข่มเสีย

“ข้าวแกง ทำอะไร”“ทำอะไรเหรอคะ เอาชู้รักของคุณมาส่งไง ล่ามโซ่ให้ดีอย่าปล่อยให้มาเห่ามาหอนที่ห้องฉันอีก ห้องฉันไม่มีหมาตัวผู้ ถ้าอยากเห่าหอนหาคู่มากให้มาเห่าแค่ห้องนี้ เห่าหอนแค่ห้องนี้ห้องเดียวเพราะมันมีหมาตัวผู้ให้เธอสมสู่!”ฉันพูดจบก็เหวี่ยงผู้หญิงไร้สมองคนนี้ใส่เขาแต่ผู้หญิงคนนี้ก็ให้ความร่วมมือดีนะคะ เหวี่ยงแรงแต่เธอล้มใส่เขาแรงกว่าที่คิดอีก เล่นใหญ่เกินเบอร์“โอ้ย! แม็คขาช่วยเกดด้วยค่ะ” หึ! มาเลยจะขอให้ช่วยจัดการฉันยังไงก็ได้ทั้งนั้นเพราะฉันพร้อมสู้มาก ตอนนี้โมโหจนต่อยปากผู้ชายได้เลยล่ะ“มันจะมากไปแล้วนะข้าวแกง ทำไมต้องลงไม้ลงมือกัน” เขาดุฉันพร้อมกับจับผู้หญิงคนนั้นที่ล้มลงไปกอดออเซาะเขาให้ยืนตรง ๆ“ฉันเตือนแล้วค่ะแต่คนของคุณไม่ฟังเอง เตือนไม่ฟังก็เลยทำให้ดูว่าถ้าพูดไม่รู้เรื่องจะเจออะไร”​ ฉันเชิดหน้าตอบ เกิดมายังไม่เคยตบใครเลย ไม่เคยคิดที่จะทำด้วย ผู้หญิงคนนี้เป็นคนแรกถ้าเป็นฉันฉันจะภูมิใจในตัวเองมากที่ทรามจนคนอย่างฉันทนไม่ไหวต้องลงมือตบ“ลูกเกดเป็นแขกนะข้าวแกง ทำอะไรคิดถึงหน้าพี่บ้าง”“คิดถึงหน้าคุณ? แล้วคุณคิดถึงหน้าฉันเหรอคะ แล้วอะไรที่บอกว่าเป็นแขก แขกควรจะมาเพราะมีธุระค่ะ แ

“อย่านะลูก ถ้าอยากมาเกิดกับแม่หนูช่วยรอก่อนได้ไหมคะ รอแม่หาพ่อดี ๆ ก่อนนะ” ฉันว่าฉันต้องบ้าแล้วแน่ ๆ ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เพราะตอนนี้ฉันกำลังยืนคุยกับกระปุกฉี่ของตัวเองอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ“เฮ้อ! ไม่ตรวจได้ไหมข้าวแกง ยังไงก็ไม่ท้องหรอก” ฉันยกกระปุกเล็ก ๆ ที่ใส่ฉี่กับที่ตรวจครรภ์มาถือไว้แล้วก็วางลงที่เดิม ไม่เอาไม่ต้องตรวจหรอกยังไงก็ไม่ติดอยู่แล้ว เขาน่ะระดับอารมณ์ไม่ค่อยคงเส้นคงวาเพราะฉะนั้นเขาไม่มีน้ำยาแน่นอน มันน่าจะเกี่ยวนะคะฉันว่า ต้องเกี่ยวแหละเพราะฉันจะให้มันเกี่ยว“แต่ถ้าไม่ตรวจก็กังวลไปเรื่อย ๆ นะข้าวแกง”“...โอ้ย~ เอายังไงดีข้าวแกงเอ้ย~” จะตรวจก็กลัวแต่ถ้าไม่ตรวจก็กังวล ฉันตอนนี้เหมือนคนที่ตัดสินใจอะไรไม่ขาด ที่จริงมันไม่ใช่เรื่องยากเลยเพราะฉี่ก็อยู่ในมือแค่หยดลงไปทุกอย่างก็เห็นผล แต่มันเป็นเพราะฉันไม่กล้าต่างหาก ไม่กล้าเสี่ยงยอมรับความจริง“ตรวจไหม ตรวจหรือว่าไม่ตรวจ เสียเวลาอยู่ตรงนี้มาจะหนึ่งชั่วโมงแล้วนะ” ฉันพูดกับคนที่อยู่ในกระจกซึ่งก็คือฉันเองนั่นแหละ“เฮ้อ! เอาวะตรวจเถอะนะ ตรวจให้จบเถอะไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก ไม่ท้องก็ถือว่าโชคดี แต่ถ้าท้องอย่างน้อยก็ไม่ต้องอยู่บนโ