He's Her Nightmare のすべてのチャプター: チャプター 31 - チャプター 40

Nilapag ni Garrett sa ibabaw ng mesa ang dalawang plato na may lamang pagkain at dalawang kutsara. "Abigail Sattro did it para sa pera." "P-Pero bakit kailangan niya akong idamay? Hanggang ngayon ba, bwiset pa rin siya sa 'kin? Ni hindi ko na nga nakikita si Lloyd e," tanong ko sa magkahalong inis at pagtataka. "Well, 'yon ang hindi ko alam. As long as she's alive, this will never end. Hindi na natin makukuha ang cctv footage. Ang gagawin na lang natin, patayin siya at si Mr. Adrilan," paliwanag ni Garrett habang nagtitimpla ng kape. Matapos nito ay naupo na siya. Binigay niya sa 'kin ang isang tasa ng kape at kumain. Hindi ako makakain dahil sa pag-iisip. Ang ibig ba niyang sabihin... "P-Papatayin nila ako?" tanong ko. He nodded as an answer. "Kaya kailangan na natin silang unahan," sabi pa niya. "What the hell do you mean na unahan? Papatayin mo sila? Gagawin mo rin ba sa kanila yung ginawa mo kagabi sa mga humabol sa 'tin? I-I'm not a killer. Hindi ko kaya yung—" "Just stay w

"Psh! Akala ko, si Torrie. I wanna call her because It's so boring here. May extra phone ka?" tanong ko kaagad sa kaniya. "Don't call anyone. They might track our location if you call your friend. Better to behave while I'm not around. You could roam around the mansion if you're bored. Just make sure, you don't go outside," paliwanag ni Garrett mula sa kabilang line. Huminga ako nang malalim sa inis at dismaya. Talagang wala akong kakausapin? "Hmm... hindi na lang ako aalis. Mas okay na mag-stay na lang ako rito sa kwarto kaysa lumabas na mag-isa. Introvert ako, Garrett," inis kong sabi. "It's your choice. I'll be doing very busy for today so I'll be unable to come home so early. If you're hungry, just call a maid," bilin niya ulit. "Okay," walang gana kong sagot. "Okay. Take good care. Bye," paalam niya. Hindi na ako nagsalita pa kaya binaba na niya ang tawag. Para akong gagamba na nakakulong lang sa lalagyanan ng posporo. Gano'n ako sa loob ng kwarto. Tahimik at ako lang mag-is

Tomorrow morning, nagtungo ako sa dining area at naabutan sina sir Eran at Garrett. Tinignan ako ni Garrett but I rapidly shifted my gaze. Nananatili pa rin sa utak ko ang nalaman ko kagabi. "Come and sit with us, hija," paanyaya ni Sir Eran. Pumunta ako sa kanang bahagi ng bakanteng pwesto kung saan ay kaharap si Garrett. Hindi pa rin ako makatingin nang diretso sa kanila. Iniisip ko, galing ang mga pagkaing ito sa ilegal na paraan. "B-Busog pa po ako," sambit ko sa kanila. "Is there something that bothers you, hija? You can tell us," tanong ni sir Eran pero umiling lang ako. Sinulyapan ko si Garrett at namataang nakatitig siya sa 'kin. "Uhmm... w-wala po." "Maybe she's lack of sleep, sir. We went in our hidden room last night and I told her about everything we have—everything about our business," pagtatapat ni Garrett. Mas lalo akong natakot sa kanila dahil dito. Narinig ko ang pagtawa nang mahina ni sir Eran kaya lakas-loob ko siyang tinignan. "Hija, you're lucky because Garr

Hindi ko na gusto pang pakinggan sina Ms. Veeya at Steve sa kwentuhan nila. Mas kailangan kong umalis sa lugar na 'to. Dahan-dahan akong umaatras at hindi ko napansin ang isang plastic bottle na nakapatong sa basurahan. Nabangga ko 'yon kaya natumba 'yon sa sahig at nagbunga ng ingay. Sa kaba ko na baka narinig nina Steve at Ms. Veeya ay agad akong tumakbo para makapagtago. Tinahak ko ulit ang daan pabalik sa pinagparadahan ko. Bago pa ako nagpunta ro'n ay nagtago ako sa isang sasakyan. Marahan pa akong sumilip at nakita sina Steve at Ms. Veeya. Sabi ko na nga ba at narinig nila ako. Hinanap nila kung sino ang may gawa ng ingay na 'yon kanina, pero dahil wala naman silang nakita, inaya ni Steve si Ms. Veeya na umalis na. Halos mabunutan ako ng tinik sa lalamunan nang hindi ko na makita ang dalawa. "What are they doing?" tanong ko sa sarili ko, pero imbis na mag-isip nang mag-isip ay nagtungo ako sa sasakyan at sumakay. Mabilis ko 'yong pinaandar paalis. Hindi ko alam pero bumibili

"U-Uhmm... s-salamat po pala sa pagtuloy ninyo sa 'kin dito," sabi naman ni Ms. Veeya. Nagsalubong ang mga kilay ko sa sinabi niya. Pinatutuloy nila siya rito? "Walang anuman, hija. Feel free at home," sabi naman ni Sir Eran. "Uhmm... s-salamat din sa pagtanggap sa 'kin at sa tulong," sabi ulit ni Ms. Veeya, but this time, nakatingin siya kay Garrett. Naiinis ako sa mga pagkakataong ito. Hinihintay kong magsalita si Garrett pero wala akong narinig na tugon mula sa kaniya. "Ms. Rizario, bakit ka naman umalis kanina? Alam mo ba kung gaano nag-alala ang unico hijo ko sa ginawa mo?" kalmadong tanong sa 'kin ni Sir Eran kahit alam kong na-disappoint siya sa ginawa ko. "I-I'm sorry, sir. I-I just can't bear to feel this uncomfortable feeling. I mean, masyado lang po akong nilamon ng pag-iisip at problema," paliwanag ko. "I know, hija. I know, pero sana ay h'wag mo ng ulitin. Handa kang tulungan ni Garrett kahit na ano man ang problema mo. Mag-aalala siya nang matindi kapag hindi ka niy