All Chapters of Here's Your Perfect: Chapter 11 - Chapter 20

Napahinto sa paglabas ng kwarto si Naila ng marinig si Ashton. “Dad? Mom?” Babalik sana siya sa loob ng kwarto pero huli na dahil nakita na siya ng daddy at mommy nito. Kinabahan siya ng makita ang mga magulang nito. They look so elegant. His mom was so beautiful and sophisticated. Halata sa itsura at pananamit nila na marangya ang kanilang pamumuhay. That was the kind of woman she wanted to be. Pero syempre, alam naman niyang masyadong mataas na pangarap iyon. Ang ama naman nito ay gwapo din pero halatang maawtoridad ito at istrikto. Nakakatakot ang presensiya nila. At ngayon ay alam na niya kung bakit napakagwapo ni Ashton. He got it from his genes, both sides. How can a person’s life be that perfect? Lalo siyang kinabahan ng sabay na napatingin uli sa kanya ang mga magulang nito. “I told you not to bring a woman in here.” Parang gusto niyang matunaw na lang sa kinatatayuan niya. Sigurado siyang iniisip ng mga ito ang hindi dapat nil

Palabas na ng building si Naila ng makita niya ang kotse ni Ashton na naka-park sa harap. Nakasandal ito sa kotse nito habang may hawak itong isang bouquet ng mga bulaklak sa kaliwang kamay nito. He looks so gorgeous with his coat on. Mukha din itong fashion model sa pagkakatayo nito. Sineseryoso na talaga nito ang binitiwang pangako sa daddy nito. Pero hindi iyon ang issue eh kundi ang pagngiti niya habang nakatingin dito. How could he make her heart sinks like that by simply staring at him? “Ma’am, kanina pa po nakatayo diyan ang boyfriend ninyo. Napakasweet naman niya. Binigyan na niya kayo ng bulaklak kanina tapos ay may dala na naman po siyang bulaklak ngayon?” Narinig niyang sabi ng guard na madalas na nakikita si Ashton sa tapat at naghihintay sa kanya. Nginitian niya ang ka-close na guard at saka na nagpaalam dito. Nang may makita siyang basurahan ay itinapon niya ang bulaklak na hawak ng hindi man lang nag-iisip. Hindi galing

“Kung ako sa iyo? I-date mo iyang presidente ninyo. Hindi dahil gagamitin mo siya para diyan sa kina-de-deppress mo kundi… malay mo… siya na ang lalaking para sa iyo. At kung matutulungan ka man niya ngayon, mas maganda. Pero kung hindi… atleast kahit papaano binigyan mo siya ng chance. Malay mo siya na pala ang hinahanap ng pihikan mong puso. Alam mo… hindi naman kasi agad-agad in love ka sa isang tao, Naila. And having a boyfriend is inspiring. Who knows what might happen in the future? Gumagaan ang buhay kung may taong nagpapasaya sa iyo at handa kang damayan sa kapaitan ng buhay.” Hanggang ngayon ay ume-echo pa rin sa utak ni Naila ang sinabi ni Alexa ng ikwento niya dito ang tungkol kay Mr. Ivan. Nakaupo siya sa office chair niya at imbes na magtrabaho ay tulala siya. Kung ikukumpara daw ito sa boss nito ay di hamak na mas lamang naman ang boss niya. Hindi niya masisisi ang kaibigan kung ganoon kababa ang tingin nito kay Ashton. Pero kung si Ivan ang ikukumpara ay ito n

Pag-uwi ni Naila sa bahay ay agad na bumungad sa kanya ang bulaklak sa mesa. Mukhang galing si Ashton sa kanila at ibinigay ang mga bulaklak na iyon. May nakasulat pa na note. “Tell me if there is something bothering you. I’ll try my best to make you feel better.” – Ash May lungkot na bumalot sa puso niya. Ramdam niya ang tindi ng pag-aalala ni Ashton sa kanya. She appreciates how he cares for her. How he tries for her. Sigurado siyang nandoon ito sa tapat ng building nila at hinihintay ang paglabas niya at ng sinabi niyang kailangan niyang umuwi dahil may problema ay agad na pinuntahan siya sa bahay nila para damayan siya at hindi man direktang sabihin nito ay alam niyang sa mga ikinikilos nito ay sinasabi nitong nandoon ito para sa kanya. If only they met in a different time, circumstances, place… she will choose him. Pero hindi eh. Dumating ito sa buhay niya sa mga panahong hindi ang kaligayahan niya ang pwede niyang piliin kundi ang pamilya niya.“Are

“Ashton?” Sumikdo ang dibdib ni Naila ng makitang nakatayo si Ashton sa labas ng kanilang bahay. Nakangiti ito kahit na nababasa niya ang kalungkutan sa mga mata nito. Dahil ba iyon sa kanya? It gave pain on her ass seeing him like that. Pero hindi niya pwedeng ipakita iyon dito. Umakto siyang normal na animo okey lang siya. Na siya pa din ang babaeng hinding-hindi ma-i-in love dito. “I miss you, Naila.” Sabi nito habang hawak-hawak ang isang rosas sa kanang kamay nito. Parang gustong matunaw ng puso niya dahil sa sinabi nito.I miss you too. Panglimang araw na iyon ng huli nilang pagkikita. She misses everything about him. His face, his voice, his accent, the way he talks, his smell… “Ba’t naman kita mami-miss?” deny niya at pagdaan niya sa biro. To ease the pain inside.“As if I’ll believe you.” Nakangising balik biro nito sa kanya.Bakit kilalang-kilala siya nito? He knew what she really feels inside. “Of course not! Ang saya pala ng walang nangungulit.” Saka si