Semua Bab เหมยฮวาฤดูหนาว: Bab 41 - Bab 50

งานเลี้ยงใกล้จบลงแล้ว เฟยเซียนกับจ้าวเหมยฮวาเตรียมจะขอตัวกลับ ด้วยสะใจที่หักหน้าคนแก่ได้สำเร็จไทเฮามองคนทั้งสองด้วยสายตาวาววับ พระนางไม่ยอมเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เช่นนี้แน่ จึงได้ตรัสขึ้น “เหตุใดเจ้าจึงไม่ดีดพิณเหมือนคนอื่น แต่เลือกที่จะเป่าเซียวแทนเล่าคุณหนูจ้าว” จ้าวเหมยฮวายังคงมีรอยยิ้มน่าเอ็นดู แม้ในใ

อวี้หลางฮ่องเต้ยิ้มอย่างพึงพอพระทัย บางทีไม้แก่ที่ดัดยากอย่างพระมารดาของพระองค์ก็สมควรโดนเช่นนี้บ้าง จู่ๆ เด็กหญิงพลันหันหน้ามาทางฮ่องเต้ผู้มีศักดิ์เป็นลุง ก่อนจะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไร้วี่แววของการล้อเล่นใดๆ“เสด็จลุงเพคะ จะว่าอย่างไรหรือไม่ หากฮวาเอ๋อร์จะขอร้องให้ทรงปลดท่านพ่อของฮวาเอ๋อร์อ

ท่านแม่ทัพจึงได้ยอมรับตำแหน่งกลับคืน ในที่สุดเรื่องราวก็คลี่คลายลง ชาวเมืองเห็นว่าได้อย่างที่ตั้งใจแล้ว ก็พากันสลายตัวกลับบ้านใครบ้านมันบรรดาแคว้นข้างเคียงที่ลอบก่อความไม่สงบ เมื่อได้รู้ว่าแม่ทัพไร้พ่ายกลับมาแล้ว ต่างสงบเสงี่ยมเจียมตนกันเป็นแถว จะมีก็แต่พวกโจรป่ากลุ่มหนึ่งที่ยังออกปล้นสะดมชาวบ้านอย

นางกำนัลตอบด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามอีกฝ่าย ไม่คิดจะให้ความเคารพยำเกรงในฐานะของเด็กหญิงตรงหน้าแม้แต่น้อย “พระสนมบอกให้รอคุณหนูจ้าวไม่เข้าใจหรือ หากพระสนมว่างจะทรงเรียกท่านเข้าไปเอง หรือแค่นี้ก็ทนรอต่อไปไม่ไหวแล้วเล่า” ‘เจ้านายกับลูกน้องช่างสะท้อนนิสัยเหมือนกันจริงๆ’ จ้าวเหมยฮวาคิดก่อนจะขยับกาย ริมฝี

เจ้าของร่างเล็กยังคงมีรอยยิ้มพรายอยู่เต็มใบหน้างดงามน่ารัก ดวงตากลมโตสบตากับดวงตาคู่รีตรงหน้าเนิ่นนานฉีกุ้ยเฟยพยายามอย่างยิ่งที่จะค้นหาความคิดของอีกฝ่ายผ่านทางสีหน้า ทว่าแม้จะพยายามเพียงใด นางก็มิอาจเห็นความรู้สึกคนตรงหน้าได้เลยในสายตาเด็กหญิงนั้นไร้แววประกายใดจะบ่งบอกความรู้สึกของเจ้าตัว นางสัมผั