Semua Bab BOUGHT BY THE DEVIL BILLIONAIRE: Bab 11 - Bab 20

(POV: Sierra Ramirez-Dela Vega) Isang araw matapos ang courtroom breakdown ni Solana, tahimik ang buong compound. Akala ng lahat, tapos na ang laban. Pero hindi ako mapakali. May kakaibang lamig sa paligid. Ang uri ng katahimikan na hindi nagpapahinga — kundi naghahanda. Nasa private study ako ni Leonardo nang dumating ang isang kahon. Walang label. Walang return address. Bukas na ang likod ng spine ko sa kaba pa lang. “Candice,” tawag ko. “Scan this.” Pero huli na. Pagbukas ng staff, may laman lang ito: isang USB stick at isang sulat. You said you wanted the truth? Then let’s play with what you love. Tick-tock, Sierra. —S(Scene: Office Theater Room – POV: Leonardo)“I’ve secured the system,” sabi ni Axel habang hinahanda ang projector. “Air-gapped ang device para walang makalabas na data.”Tumango ako.Nakahawak si Sierra sa braso ko, malamig ang palad. Her entire body tense.“Play it,” utos ko.Pagka-click ng video, lumitaw agad ang imahe.Mama Rosario. Nakaupo sa isan

(POV: Sierra Ramirez-Dela Vega)May mga laban na hindi mo pipiliing pasukin, pero kapag ang anak mo na ang nakataya—wala ka nang karapatang umatras.Nakatayo ako sa harap ng Philippine Supreme Medical Ethics Court, suot ang black suit na parang baluti. Tahimik akong nakaupo, habang sa kabilang panig ng courtroom, nandoon si Solana… buntis, naka-white lace dress, kunwari’y mahinhin.“Petitioner, Mrs. Sierra Ramirez-Dela Vega,” tawag ng korte.Tumayo ako. “Your Honor, I am here to file for an emergency biological injunction. I am requesting the transfer of the unborn fetus from the respondent’s womb to mine, as the legal, genetic, and rightful mother of the child.”Bulung-bulungan. Umani ng reaksyon.Lahat ng mata, sa akin. Yung iba, gulat. Yung iba, galit. Pero wala akong pakialam.This isn’t about morality.This is about my child.(POV: Solana Montenegro – courtroom)“Your Honor,” sabi ng abogado ko, “this is a violation of human dignity. The respondent, Ms. Solana Montenegro, may be

(POV: Solana Montenegro)Sa pagkakaalam nila, natalo na ako.Naubos. Nagiba. Nilimas.Pero ang mga babaeng gaya ko…Hindi basta nauubos.Hindi nila alam na ang pagkatalo ko… ang nagbukas ng mas malupit kong anyo.Ngayon, hindi na si Solana Montenegro ang babangon.Kundi ang multong nilikha nila.(Scene: Underground Cell – Black Site Facility, Albania)Isang buwan na akong nakakulong sa silong ng impyerno.White walls. No sound. No mercy.Pero hindi nila alam, may isa akong gamit na hindi nila matutumbasan:Memory.Memory ng bawat galaw ni Sierra. Ng bawat lakad ng private army nila. Ng bawat taong nagtaksil.And slowly, piece by piece, I created “Project Resurrection.”“Hey, Solana,” tawag ng guard.“May bisita ka.”Napalingon ako. Ang huling inaasahan kong makikita...Si Lucian Dela Cruz.“Long time, hija,” he said, eyes full of venom.(POV: Sierra Ramirez-Dela Vega – Tuscany Estate, Italy)One month later.Dinala namin si baby Lucien sa villa namin sa Tuscany — para malayo sa ingay

(POV: Sierra Ramirez-Dela Vega)Huminto ang oras sa paligid habang nakatingin ako sa lumang mapa na nakapatong sa lamesa. Ikinuyom ko ang kamao ko, pinipigilan ang panginginig ng loob.“Tonight is the blood moon,” Leonardo said, his voice cold. “She’s going to do it. She’s going to offer our son.”Napakapit ako sa dibdib ko. “We can’t let her touch Lucien. We have to stop her.”“Then you’ll have to do what I can’t,” sabat ni Salvatore habang papalapit sa amin. Ang presensya niya ay parang aninong sumisinghot ng takot.I turned to him. “What do you mean?”“Make a pact with me,” bulong niya, as his eyes glinted red under the moonlight. “Give me your soul… for one night.”Hindi ako sumagot.Pero sa puso ko, alam kong wala akong ibang paraan.(POV: Solana Montenegro – Shadow Temple)Lumuhod ako sa harap ng altar habang pinapanood si Lucian na nakatali sa batong trono, walang malay.“Lucian Dela Vega,” I whispered. “Sa dugo mo, gigising ang mundong nilimot ng kasaysayan.”Lumapit si Lucian

Sierra's POVMadilim ang kalangitan sa ibabaw ng itim na kastilyo. Parang nilamon ng mundo ang liwanag, at ako—ako ang dahilan.Ako na ngayon ang Soulbound Queen. Isang nilalang na hindi na kayang ituring na tao, pero hindi rin lubusang demonyo. Pinaghalong kadiliman at liwanag, poot at pag-ibig, ang dugo ko’y may kapangyarihang hindi na kayang sukatin.Nasa harap ko si Salvatore. Nakatingin siya sa akin, pero hindi na siya ang lalaking minsan kong minahal. His eyes were void. Empty. Mapanganib.“Hindi pa tapos ang laro, mahal ko,” malamig niyang sabi.Hinawakan ko ang espada ng apoy sa aking palad—ang regalong iniwan ng espiritung muling bumuhay sa akin. “Tapos na ang lahat, Salvatore. Hindi mo na ako kayang kontrolin.”“Hindi mo pa kilala ang tunay kong kapangyarihan,” bulong niya, at sa isang iglap, sumabog ang buong paligid. Ang lupa’y nabiyak, ang mga anino’y nabuhay. Ang mga espiritu ng nakaraan ay muling nagpakita—mga kaluluwang minsan nang ginamit ni Salvatore para sa kanyang