All Chapters of Wala Kasing KATULAD: Chapter 401 - Chapter 410

"Ms. Grange, you must have proof to support your accusations. Nakita mo bang sinaktan ko ang kapatid mo? Tsaka kinuha ng kapatid mo ang bato ko at hindi na ibinalik. Nanakawan siya. Bilang isang taga-Department of Justice, hahayaan mo bang dumausdos?" Nakangiting tanong ni Joseph dahil hindi man lang siya na-intimidate kay Lizbeth. "Lizbeth, huwag kang makinig sa kanya. Binili ko ang batong ito. Nabayaran ko na sa kanya ang pera!" Nagmamadaling paliwanag ni Oliver kay Lizbeth. “Itikom mo ang iyong bibig!” Galit na sinigawan ni Lizbeth si Oliver, "Haharapin kita kapag nakauwi na tayo!" Nang makitang galit na galit si Lizbeth, hinawakan ni Oliver ang bato gamit ang dalawang kamay at ibinaba ang kanyang ulo sa katahimikan. "Joseph, narinig ko ang dati mong pag-uusap ng kapatid ko. Noon, nabubuksan ng kapatid ko ang mga bato sa pamamagitan lamang ng pagbabayad ng deposito. Ngunit tinanggihan mo ito kapag nakakuha siya ng magandang bagay. Halatang sinusubukan mong dayain siya!" Matali

Dahil si Tared ang nagbigay sa kanya ng pera, naisip ni Oliver na hindi na niya dapat sabihin pa. Kung papasayahin ko siya ngayon, baka mabigyan pa niya ako ng pera. Tapos, load siya! "Iyon lang. Putulin sila, pakiusap!" Ibinato ni James ang mga batong iyon sa harap ni Joseph. Tumingin si Joseph sa tumpok ng mga bato at nginisian. "Linawin natin. Walang refund kung wala sa loob ng mga batong ito. Huwag mong subukang akusahan kami ng daya at sirain ang reputasyon ng aking tindahan!" "Cut the crap! I-cut mo na lang sila!" sigaw ni James. With that, nagbigay ng utos si Joseph sa kanyang subordinate. “Putulin sila!” Hindi nagtagal, ang isa sa mga bato ay inilagay sa makina at dahan-dahang nabuksan. "Ice stone! Ice stone.. Sumigaw agad ang may matalas na pagmamasid. Sa katunayan, pagkatapos na maputol nang lubusan ang bato, isang batong yelo ang lumiwanag sa loob. "Hahaha. Ice stone. Ngayon hindi na tayo mawawalan ng pera.." Napatawa si Oliver matapos makita iyon. Kahit na ang

"Ito ay maaaring humingi ka ng tawad o mamatay? Ang iyong pinili..." Tinapunan ni Dominic si James ng nakamamanghang tingin. Hindi pa siya nakatagpo ng sinuman na nangahas na tanggihan ang kanyang utos. Si James ang nauna. "Maaari ko bang kunin ang pangatlong opsyon?" Napangiti si James. "Ang ikatlong opsyon?" Natigilan sandali si Dominic. "Iyon ay upang hayaan kayong mamatay..." Habang inilalabas ni James ang mga salitang iyon, sumabog ang kanyang katawan sa lakas. Lahat ng mga martial artist na nakapaligid sa kanya ay napabuntong hininga nang maramdaman ang kanyang nakakatakot na aura. Pakiramdam nila ay tinutulak sila ng malalaking bato. Pumalakpak! Pumalakpak! Pumalakpak! Sunud-sunod silang napaluhod, nagpupumiglas sa sobrang sakit. Nagsimula silang dumura ng sariwang dugo mula sa kanilang mga bibig. Napabuntong-hininga ang mga tao nang makita ang eksenang iyon. Nanlaki ang mata ng payat na matanda habang walang humpay na nanginginig ang katawan. Muntik na siyang mahulog

"Oo naman. Pupunta ako doon sa tanghali!" Tumango si James. Kailangan ni James ng isang mature at maingat na tulad ni Luke para magtrabaho para sa kanya. Kaya naman pumayag siyang pumunta sa tirahan ng Wagner. "Kung gayon, hihintayin kita sa aking lugar, Mr. Alvarez!" Dahil dito, kinuha ni Luke si Dominic. Noon, pagod na pagod si Dominic at halos mawalan na ng malay. Maya-maya pa ay umalis na si Luke, dumating sina Gabriel at Phoenix. Sumilay ang ngiti sa labi ni James nang mapansin niya ang mga ekspresyon ng mukha nila nang magkatinginan sila. Bagay sila sa isa't isa! "Panginoon, ipinadala ng Herb Palace ang kanilang mga tauhan at hiningi ang huling bayad. Handa na raw ang mga halamang gamot. Ipapadala nila ang order kapag natanggap na nila ang huling bayad," sabi ni Phoenix kay James sa mahinang boses. "Okay. Susubukan kong kolektahin ang pondo. Pakibenta lahat ng ari-arian ng pamilya Jantz sa mababang presyo. Panatilihin ang mansyon na ito. Tingnan kung gaano karaming pera an

Pagpasok sa main hall, nakita ni James na naghanda si Luke ng isang hindi kapani-paniwalang engrandeng handaan para sa tanghalian. Naghintay ang lahat hanggang sa makaupo si James sa pangunahing upuan bago sila umupo. "Masyado kang mapagbigay dito, Mr. Wagner! Sapat na ang isang simpleng tanghalian!" Napangiti si James habang nakatingin sa mga pagkaing nakalatag sa harapan niya. "A simple lunch when you have graced us with your presence? Absolutely not! Only the best hospitality is good for you, Mr. Alvarezl" sabi ni Luke habang binuhusan siya ng isang baso ng alak. Pagkatapos ay lumingon siya kay Dominic at nagpatuloy, “Itaas mo ang iyong baso at humingi ng tawad kay Mr. Alvarez, Dominic!” Kumaway si James sa kanila. "Hindi na iyon kakailanganin. Hindi naman ito malaking bagay, sa totoo lang. Maliit lang sa akin na humingi siya ng tawad sa isang bagay na napakaliit!" Napatango ng husto si Luke. "Maaaring hindi mo alam ito, ngunit ang aking anak ay palaging tamad at masuwayin! Wa