All Chapters of คาสโนว่ากับป้าข้างบ้าน: Chapter 11 - Chapter 20

เช้าตรู่วันใหม่เวลาประมาณหกโมงเช้าฝนแก้วที่แต่งตัวเป็นป้าลากกระเป๋าเดินทางออกจากบ้านเพื่อเตรียมตัวไปชลบุรีและพักที่โรงแรมxxx ตามที่ตกลงกันไว้ เพราะบริษัทที่จ้างเธอกับน้องในทีมอีกคนให้ไปแต่งหน้าเหล่าพริตตี้ที่มีถ่ายนิตยสารกับรถยนต์นำเข้ารุ่นใหม่ที่ริมชายหาดนั่นเอง หญิงสาวลากกระเป๋าเดินทางมายืนรออยู่หน้าบ้านเพื่อรอเพื่อนที่ทำงานด้วยกันมารับเพราะรถยนต์ของเธอยังซ่อมอยู่ในอู่จึงต้องอาศัยคนอื่นไปก่อนแต่เธอก็ต้องผิดหวังเพราะคนที่เธอจะไปด้วยโทรมาบอกว่ารถยนต์เกิดอุบัติเหตุลื่นลงไหล่ทางเพราะฝนตกถนนจึงลื่นมาก และตอนนี้ยังรอรถลากอยู่ เธอจึงบอกให้หญิงสาวนำหน้าไปก่อนเลย แต่โชคดีที่เพื่อนร่วมงานของเธอไม่เป็นอะไรมาก หญิงสาวจึงเดินลากกระเป๋าเดินทางเพื่อจะขึ้นรถตรงทางเข้าหมู่บ้าน และระหว่างที่เธอเดินไปได้สักพักก็มีรถยนต์ขับตามหลังเธอมา ฝนแก้วที่แต่งหน้าแต่งตัวเป็นป้าหันไปมองรถยนต์คันงามนั่น“สวัสดีครับป้า จะไปไหนครับ ติดรถผมไปไหม แล้วหลานสาวคนสวยของป้าไปต่างจังหวัดจริงๆ เหรอ ป้าอำผมหรือเปล่า” เจ้าของรถยนต์ชะลอรถและขับตามเพื่อคุยกับเธอ“ก็ใช่น่ะสิ” หญิงสาวตอบอย่างหัวเสีย“ไม่เห็นต้องใส่อารมณ์กันเลยนี

หลังจากที่รามสูรและฝนแก้วมาถึงโรงแรม หญิงสาวเองก็รีบลงจากรถยนต์แต่เธอก็ไม่ลืมที่จะหันมาขอบคุณและยิ้มให้เขาอย่างลืมตัวว่าตัวเองปลอมตัวเป็นป้าอยู่ ก็เพราะวันนี้เธอได้ทำสำเร็จไปแล้วหนึ่งอย่างคือมาถึงที่นี่ก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมงซึ่งเธอยังพอมีเวลาเตรียมตัวอยู่บ้าง หญิงสาวจึงเดินหันหลังพร้อมกับเดินลากกระเป๋าไปอย่างรวดเร็ว“เหมือนกันไม่มีผิด ทั้งป้าทั้งหลาน” รามสูรส่ายหัวและยิ้มมุมปากตามสไตล์ของเขาเวลาที่มองใครสักคนว่าน่ารักนั่นเอง“อ่า ทำงานดีกว่าแต่ไม่รู้ว่าวันนี้ผมจะได้เจอหลานป้าหรือเปล่านะ” ชายหนุ่มร่างสูงก้มหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าแต่ก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าใบหนึ่งอยู่ในรถยนต์ของเขา“รีบจนลืมของเลยนะป้า แล้วแบบนี้ผมจะหาป้าเจอไหมเนี่ย” ชายหนุ่มบ่นเบาๆ พร้อมกับหิ้วกระเป๋าใบนั้นไปที่ล็อบบี้ และบอกชื่อเจ้าของกระเป๋าที่ชื่อ สายฝน ที่เดินเข้ามาเช็กอินก่อนหน้าเขาเมื่อกี้นี้กับพนักงานต้อนรับที่หน้าเคาท์เตอร์เมื่อพนักงานต้อนรับได้ฟังก็แปลกใจ จึงทวนชื่อซ้ำให้แน่ใจ“สวัสดีค่ะ คุณรามสูร” พนักงานต้อนรับยกมือไหว้เพราะไม่มีใครในนี้ที่ไม่รู้จักรามสูรเพราะเขาเองมักจะมาพักที่ห้องสวีทบ่อยๆ ช่วงวันหยุด บางทีก็มา

เมื่อรถยนต์คันหรูของรามสูรขับออกจากโรงแรมมุ่งหน้าตรงไปยังอู่ซ่อมรถยนต์ขนาดใหญ่อยู่ใกล้ใจกลางเมืองชลบุรี ซึ่งใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงที่หมาย เมื่อเขาเข้ามาถึงอู่ซ่อมรถยนต์ จึงขับเข้ามาโดยมีรปภ. เปิดประตูให้เนื่องจากว่าอู่ซ่อมรถปิดแล้วนั่นเองเขาเหลือบดูนาฬิกาข้อมือก็ประมาณสองทุ่มกว่าๆ เห็นจะได้ จึงหยิบถุงบางอย่างประมาณสี่ถุงลงมาจากรถยนต์และเดินผลักประตูกระจกเข้าไปในอู่ทันทีชายหนุ่มเดินเลี่ยงห้องพักลูกค้ามาอีกหน่อยก็เจอห้องพักของพนักงานอู่ที่เอาไว้กินข้าวหรือพักผ่อนในเวลาพักเบรคเมื่อรามสูรมาถึงชายฉกรรจ์ตรงหน้าของเขาประมาณห้าคนที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ต่างลุกขึ้นจากเก้าอี้และรีบวางแก้วเหล้าลงในทันที เมื่อเห็นเขามาหยุดยืนตรงหน้า“สวัสดีครับคุณรามสูร” พวกเขาเอ่ยทักทายกันอย่างพร้อมเพรียง พร้อมกับยกมือไหว้และทำท่าจะเก็บแก้วเหล้ากัน“กินเลยๆ ตามสบายเลิกงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ” เขาเลิกคิ้วถาม“ครับ เลิกงานกันแล้วครับ” ช่างซ่อมรถยนต์หนึ่งในนั้นตอบ“เอานี่ไปกิน คงขาดกับแกล้มสิ” รามสูรวางถุงที่หิ้วมาไว้กับโต๊ะอย่างใจเย็นและเบา“ว่าแต่ ผมไม่เคยเห็นคุณรามสูรมาเวลานี้เลยครับ” ชายวัย

เช้าวันใหม่ รามสูรที่นอนอยู่บนเตียงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างอ่อนเพลีย เขาคิดทบทวนเรื่องเมื่อคืนที่ติดอยู่ในลิฟต์กับป้าที่อยู่ข้างบ้าน“หวังว่าป้าจะไม่ถามอะไรนะ” ร่างสูงค่อยๆ ลุกขึ้นมาและเดินเข้าไปอาบน้ำก่อนจะออกไปฟิตเนตเพื่อให้สมองโล่งปลอดโปร่งพร้อมทำงานในวันนี้ ระหว่างทางที่เขาไปห้องฟิตเนตของโรงแรมเขาเลือกที่จะใช้บันไดเดินลงมาจากชั้นเจ็ดที่เขาพักอยู่เดินลงมาชั้นหนึ่งเพราะเขาไม่ใช้ลิฟต์เลย เมื่อเขาเดินมาถึงชั้นหกเขาก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งที่คุ้นตา เธอคนที่มัดผมหยิกๆ เป็นปมราวกับลูกประคบที่ถูกกระจุ้มไว้ตรงท้ายทอยนั้นพร้อมกับถือกระเป๋าใบสี่เหลี่ยมขนาดกลางสองใบหิ้วอย่างละข้าง“ป้า จะไปทำงานแล้วเหรอครับ” เขาเดินมาจากข้างหลังพร้อมกับช่วยหิ้วกระเป๋าทั้งสองใบทันที“คุณ” ฝนแก้วที่ปลอมตัวเป็นป้าหันมามองเขา เธอสังเกตว่าเขามีสีหน้าหน้าดีขึ้นจากเมื่อคืนนี้มากและเขาเองก็ทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเธอเองก็ไม่ควรที่จะพูดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้เช่นเดียวกัน“ฉันถือเองได้ค่ะ” เธอดึงกระเป๋ามาจากมือของชายหนุ่มที่ยิ้มมุมปากให้เธอหน่อยๆ“มันไกลนะครับกว่าจะลงไปชั้นล่าง” เขายักไหล่ใส่“ฉันใช้ลิฟต์ค่ะ” รามส

ค่ำคืนริมทะเลกับแสงไฟสวยๆ ที่ประดับประดาตามร้านอาหารหลายร้าน และมีลูกค้านั่งทานอาหารอยู่ไม่มากเท่าไหร่นัก หญิงสาวที่อยู่ในชุดกระโปรงยาวเลยเข่าเบาสบายสีขาวเปิดอกพอให้เห็นเนินอกเล็กน้อยค่อยๆ เดินเลี่ยงออกไปไกลจากร้านที่พวกทีมงานและพริตตี้ของรามสูรนั่งอยู่ และก่อนหน้าเธอยังไม่เห็นเขามานั่งในร้านเลยหรือบางทีเขาอาจจะกลับไปแล้วก็ได้ ฝนแก้วจึงกลับมาแต่งตัวเป็นตัวเองอีกครั้ง เธอทั้งสาวทั้งสวยขนาดนี้ทำไมต้องมาแต่งเป็นป้าตลอดเวลาด้วยล่ะ ดูสิบรรยากาศที่นี่ดีมากเธอเองก็อยากจะถ่ายรูปสวยๆ ไว้ดูบ้างเช่นกัน ผมยาวพลิ้วไหวหอมกลิ่นอ่อนๆ ของแชมพูที่เธอเพิ่งสระมา นานแล้วที่เส้นผมของเธอถูกมัดเก็บไว้ภายใต้ผมวิกนั่นตลอด แต่เธอเองก็คงจะเชยชมกับการเป็นตัวเองได้ไม่นานมากนักเพราะอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ เธอก็คงต้องกลับไปเป็นป้าสายฝนแล้วสินะเพราะรุ่นน้องโทรมาตามให้มานั่งทานกับพวกเธอแล้วนั่นเองฝนแก้วจึงค่อยๆ เดินเลี่ยงกลุ่มคนที่กำลังดื่มกันอยู่อย่างสนุกสนานออกมาเรื่อยๆ จนมาถึงประตูทางเข้าของโรงแรม ชายหนุ่มที่หักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้ามาถึงกับจอดรถยนต์“คุณฝนแก้วครับ” เขารีบเปิดประตูรถยนต์คันหรูออกและรีบไปดักหน้าของฝ