ตอนที่ 15 ซื่อสัตย์ ?

เมื่อรถยนต์คันหรูของรามสูรขับออกจากโรงแรมมุ่งหน้าตรงไปยังอู่ซ่อมรถยนต์ขนาดใหญ่อยู่ใกล้ใจกลางเมืองชลบุรี ซึ่งใช้เวลาขับรถประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ก็มาถึงที่หมาย

เมื่อเขาเข้ามาถึงอู่ซ่อมรถยนต์ จึงขับเข้ามาโดยมีรปภ. เปิดประตูให้เนื่องจากว่าอู่ซ่อมรถปิดแล้วนั่นเอง

เขาเหลือบดูนาฬิกาข้อมือก็ประมาณสองทุ่มกว่าๆ เห็นจะได้ จึงหยิบถุงบางอย่างประมาณสี่ถุงลงมาจากรถยนต์และเดินผลักประตูกระจกเข้าไปในอู่ทันที

ชายหนุ่มเดินเลี่ยงห้องพักลูกค้ามาอีกหน่อยก็เจอห้องพักของพนักงานอู่ที่เอาไว้กินข้าวหรือพักผ่อนในเวลาพักเบรค

เมื่อรามสูรมาถึงชายฉกรรจ์ตรงหน้าของเขาประมาณห้าคนที่กำลังนั่งดื่มกันอยู่ต่างลุกขึ้นจากเก้าอี้และรีบวางแก้วเหล้าลงในทันที เมื่อเห็นเขามาหยุดยืนตรงหน้า

“สวัสดีครับคุณรามสูร” พวกเขาเอ่ยทักทายกันอย่างพร้อมเพรียง พร้อมกับยกมือไหว้และทำท่าจะเก็บแก้วเหล้ากัน

“กินเลยๆ ตามสบายเลิกงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ” เขาเลิกคิ้วถาม

“ครับ เลิกงานกันแล้วครับ” ช่างซ่อมรถยนต์หนึ่งในนั้นตอบ

“เอานี่ไปกิน คงขาดกับแกล้มสิ” รามสูรวางถุงที่หิ้วมาไว้กับโต๊ะอย่างใจเย็นและเบา

“ว่าแต่ ผมไม่เคยเห็นคุณรามสูรมาเวลานี้เลยครับ” ชายวัย