Semua Bab Bad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย: Bab 11 - Bab 20

~ เช้าวันใหม่ ภายในบ้านพักของดินแดน ~ คนที่เพิ่งตื่นนอนอาบน้ำแต่งตัวสาวเท้าลงมาจากชั้น 2 ของบ้านเพื่อเตรียมตัวไปทำงานอย่างเช่นทุกวัน “ นายครับทำไม… ” ภูมิเอ่ยถามเมื่อเห็นสภาพนายเหมือนคนไม่ได้นอนมาทั้งคืน “ กูนอนไม่หลับ ไอ้เหี้ยปวดหัวชิบหาย ” มือหนายกขึ้นมาคลึงๆนวดๆที่ขมับตัวเองกว่าเขาจะได้ขึ้นไปนอนก็เกือบเช้าของอีกวันในสมองมันมีแต่ภาพน้ำมนต์จนทำให้เขานอนไม่หลับ “ นายเครียดเรื่องที่จะต้องแต่งงานเหรอครับ” ภูมิเอ่ยถามอย่างนึกเป็นห่วง “ ไม่ แม่ให้แต่งกูก็จะแต่ง ” ดินแดนเอ่ยบอกภูมิ เพราะเขารู้ดีว่ายังไงพ่อกับแม่ก็ต้องไม่ยอม “ ก็ดีงั้นวันนี้ลูกไปรับหนูน้ำมนต์พาน้องไปบริษัทด้วย ” ดินแดนรีบหันไปมองตามเสียงก็เห็นผู้เป็นแม่เดินเข้ามาในบ้าน ” ทำไมต้องพาไป ? “ ดินแดนเอ่ยถามด้วยความสงสัยแค่ให้แต่งงานด้วยก็แย่พอทนนี่ให้พาไปบริษัทด้วย คืออะไร ” พาน้องไปทุกคนในบริษัทจะได้รู้จักน้อง “ ” จะต้องรู้จักทำไมครับ พาไปทำอะไรก็ไม่เป็นพาไปก็เป็นภาระเกะกะ “ ดวงตาที่เริ่มเหี่ยวย่นจ้องมองลูกชายอย่างเอาเรื่องทันทีเมื่อได้ยินประโยคนั้น “ ครับ ครับ ครับ เดี๋ยวผมไปรับเล

เสียงดินแดนดังไปถึงด้านนอกจนคุณหญิงกาญจนาที่เดินอยู่ได้ยิน ผู้เป็นแม่ควันออกหูทันทีเมื่อได้ยินในสิ่งที่ลูกชายเอ่ยต่อว่าๆที่ลูกสะใภ้ของเธอ… แกร๊ก!! ฝ่ามือที่เริ่มเหี่ยวย่นเปิดประตูห้องลูกชายเข้ามาก่อนจะมองไปยังว่าที่ลูกสะใภ้ที่นั่งนิ่งอยู่บนโซฟาและไม่ลืมที่จะหันไปส่งสายตาดุๆให้ไอ้ลูกชายตัวดีที่มีปากไว้เพื่อบอกให้รู้ว่ามันเกิดมาครบ 32 ก็เท่านั้น “ หนูน้ำมนต์ มาแล้วเหรอลูก ” คุณหญิงเดินไปนั่งลงข้างๆน้ำมนต์ก่อนจะจับมือเรียวเล็กของน้ำมนต์มากุมไว้หลวมๆราวกับให้กำลังใจกัน “ ไม่เป็นไรนะจ๊ะอย่าไปสนใจมันเลยลูกคนเอาแต่ใจนิสัยไม่ดีแบบนี้แหละ ” “ ผมเอาแต่ใจ นิสัยไม่ดีแม่จะให้ลูกรักของแม่มาแต่งงานกับผมทำไมครับ แม่ก็ยกเลิกงานแต่งบ้าๆนั่นไปซะสิ ลูกสาวคนดีของแม่จะได้ไม่ต้องมาทนกับคนอย่างผม ” ดินแดนวางปากกาในมือลงและเอ่ยบอกแม่ออกไป “ ดิน! พูดอะไรก็นึกถึงจิตใจน้องบ้างนะ ” คุณหญิงกาญจนาเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ ยัยนั่นก็ไม่เห็นอะไรนี่ครับ ผมจะต้องนึกถึงทำไม ” ตาคมจ้องมองไปยังน้ำมนต์ที่นั่งนิ่งราวกับโดนสาปอยู่ข้างแม่ของเขา “ คุณป้าคะ น้ำมนต์ขอไปห้องน้ำนะคะ ” น้ำมนต์เอ่ยบอกคุณหญิงแล้วลุกเด

- ภายในห้องพักฟื้น - ร่างบางนอนใบหน้าซี๊ดเซียวอยู่บนเตียงโดยมีท่านธีระ คุณหญิงและดินแดนนั่งเฝ้าน้ำมนต์อยู่ไม่ห่าง มีเพียงดินแดนที่นั่งทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่ตลอด “ ทำหน้าให้มันดีๆหน่อยสิวะ นั่นว่าที่เมียแกนะดิน ” ท่านธีระเอ่ยต่อว่าลูกชายออกไป “ ก็เพราะเป็นยัยนั่นไงครับ พ่อยกเลิกงานแต่งได้ไหมครับให้เธอเป็นน้องผมก็ได้ ส่วนเมียผมขอหาเอง ” ดินแดนเอ่ยบอกผู้เป็นพ่อออกไป เขารู้สึกไม่ชอบที่จะต้องโดนจับแต่งงานกับคนที่เขาไม่ถูกใจ “ ไม่ ยังไงลูกสะใภ้ฉันก็ต้องเป็นหนูน้ำมนต์เท่านั้นถ้ารอให้แกหาเองก็คงได้อย่างเด็กนั่นเมื่อกี้ ชอบเหรอไอ้ผู้หญิงที่ไม่ให้เกียรติแม้กระทั่งแม่ของแก ผู้หญิงที่หวังแค่เงินของแก ไม่มีใครเหมาะสมกับแกเท่าหนูน้ำมนต์แล้วดิน ” “ งั้นก็รีบเลยครับไม่ต้องหาหรอกไอฤกษ์ดีอะไรนั่น วันไหนก็ได้แต่งให้มันจบๆไปซะผมก็เบื่อเรื่องนี้เต็มทีแล้วเหมือนกัน ” ดินแดนเอ่ยขึ้นเขาไม่แคร์ว่าจะต้องใช้ฤกษ์ใช้ยามแต่งซะให้มันจบ “ แกจะบ้ารึไงแต่งงานไม่หาฤกษ์ใครที่ไหนเขาทำกัน ” ผู้เป็นแม่ที่นั่งเฝ้าว่าที่ลูกสะใภ้อยู่เอ่ยขึ้นดินแดนก็เงียบใส่ทันทีเมื่อตัวเองเถียงสู้ไม่ได้ แค่ก! แค่ก! คนป

- อีกด้าน - น้ำมนต์ที่ได้ยาลดไข้ไปอุณหภูมิที่สูงในตอนแรกก็ลดลงกระบอกตาสวยก็ค่อยๆตื่นลืมตาขึ้นมาก่อนจะกวาดสายตามองหาคนใจร้ายแต่ทว่ากลับเป็นคุณหมอหนุ่มนั่งพิงโซฟาหลับอยู่ ร่างบางค่อยๆลุกออกจากเตียงเพื่อเดินไปห้องน้ำ “ น้องน้ำมนต์ ” หมอธันเอ่ยเรียกเมื่อเห็นคนป่วยลงจากเตียงมา “ ค่ะ พี่หมอมานอนทำไมในนี้คะ ” เสียงใสเอ่ยถามและเอียงคอมองอย่างน่ารักจนหมอธันชะงักนิ่งไป พรึบ! “ พี่เข้ามาเห็นน้ำมนต์มีไข้สูงเลยฉีดยาให้และไอ้ดินมันไม่อยู่พี่เลยเฝ้าน้ำมนต์แทนครับจะเข้าห้องน้ำเหรอ “ ร่างหนายืนขึ้นเต็มความสูงเดินเข้าไปหาน้ำมนต์ ” ค่ะ แต่น้ำมนต์เข้าเองได้พี่หมอนอนต่อก็ได้นะคะ” น้ำมนต์เอ่ยบอกเมื่อมองดูเวลาแล้วเพิ่งจะตี 4 กว่าๆ จ๊อก! จ๊อก! เสียงท้องคนป่วยร้องดังจนหมอหนุ่มที่ยืนอยู่ได้ยิน “ หิวข้าวใช่ไหมพี่เห็นถาดข้าวยังวางอยู่ที่เดิม รีบไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวพี่ไปซื้อข้าวมาให้ ” “ คือ… ” “ อย่าดื้อสิ ป่วยอยู่นะ ” มือหนาจูงน้ำมนต์ไปส่งในห้องน้ำแล้วเดินออกมาทันที ไม่นานน้ำมนต์ก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ “ นอนรอก่อนนะเดี๋ยวพี่รีบไปรีบกลับ ” หมอธันพาคนป่วยมาส

- ช่วงเย็นของวัน - “ น้ำมนต์แพรกลับก่อนนะได้เวลานัดแล้ว ” ใบหน้าสวยก้มลงไปมองนาฬิกาข้อมือราคาแพงที่สวมใส่อยู่ก่อนจะเอ่ยบอกเพื่อนออกไป “ อือ! ขอบใจนะจ๊ะที่อยู่คุยกับน้ำมนต์ทั้งวันเลย ” “ จ๊ะ…แพรไปก่อนดูแลรักษาตัวเองจากพ่อหนุ่มขั้วโลกเหนือให้ดีนะ คนอะไรนั่งหน้านิ่งได้ทั้งวัน ” แพรว่าเอ่ยกระซิบกระซาบต่อว่าดินแดนให้เพื่อนฟัง “ ไปละ บ๊ายนะเจอกันวันมะรืนที่มหาลัย ” “ ฝากน้ำมนต์ด้วยนะคะคุณดินแดน สวัสดีค่ะ ” แพรว่าเอ่ยบอกดินแดนก่อนจะยกมือไหว้อย่างมีมารยาทและเดินออกจากห้องไป ภายในห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง แกร๊ก…. เสียงประตูเปิดเข้ามาหมอธันเดินยิ้มหล่อเข้ามาจนดินแดนที่รอยยิ้มนั้นนึกอยากถีบยอดหน้าไอ้หมอหนุ่มขึ้นมาทันที “ เหอะ ! “ เสียงดินแดนหัวเราะเบาๆในลำคอให้กับหมอก่อนจะปรายตามองอย่างผู้ชนะเพราะต่อให้มันจะแสนดีแค่ไหนยังไงน้ำมนต์ก็ต้องแต่งงานกับเขาอยู่ดี “ น้องน้ำมนต์อาการดีขึ้นมากแล้วกลับไปพักต่อที่บ้านได้แล้วนะครับ ” หมอธันเอ่ยบอกเมื่อวัดอุณภูมิของคนไข้เสร็จ “ ขอบคุณนะคะ น้ำมนต์ก็เบื่อที่นี่แล้วเหมือนกัน ” น้ำมนต์เอ่ยบอกพลางยู่หน้าอย่างไม่จริงจังนักแต่มันกลับน่ารั