Tous les chapitres de : Chapitre 41 - Chapitre 49

“ เดี๋ยวเถอะกลับไปแพรจะถามให้รู้เรื่องเลย ” แพรวาเอ่ยขึ้น เธอตั้งใจจะไปจัดการกับลลินที่กล้าทำแบบนี้กับน้ำมนต์ “ อย่าเลยแพรเราแค่ออกห่าง ถอยออกมาก็จบ” มือเรียวจับไปที่แขนเล็กของเพื่อนและเอ่ยบอกออกไป น้ำมนต์ที่ไม่ชอบการปะทะตรงไหนที่เธออยู่แล้วรู้สึกไม่มีความสุขเธอก็แค่ถอยห่างออกมา “ น้ำมนต์ก็เป็นซะอย่างงี้อีลินมันเลยได้ใจกล้าทำทุกอย่าง ” แพรวาหันไปยู่หน้าใส่น้ำมนต์อย่างไม่จริงจังนัก มือเรียวเอื้อมไปตักโป๊ะแตกในหม้อไฟมาชิมดวงตาคู่สวยต้องเบิกกว้างขึ้นทันทีความจัดจ้านของรสชาติอาหารทำให้แพรวาลืมลลินไปซะสนิท “ น้ำมนต์โป๊ะแตกอร่อยมากลองๆแซ่บสะใจสุดๆ ” แพรวาตักโป๊ะแตกรสชาติจัดจ้านใส่ถ้วยให้เพื่อนพลางเอ่ยบอกออกไป สองหนุ่มที่กะจะดูแลเอาใจสองสาวตรงหน้าเป็นอันต้องพับเก็บโครงการเพราะสาวๆดูแลกันเองราวกับบนโต๊ะนี้ไม่มีพวกเขาอยู่ด้วย “ น้องแพรเอากุ้งไหมพี่แกะให้ ” อเล็กซ์เอ่ยถามเพราะต้องการให้อีกคนหันมาสนใจเขาบ้าง “ ไม่ค่ะ เมื่อวานกินมาเยอะแล้ว ” แพรวาเอ่ยตอบเพราะเธอไปกินกุ้งเผาร้านหมูกระทะมาเยอะๆจนเลี่ยนแล้วจริงๆ “ เมื่อกี้ยังด่าเพื่อนฉอดๆพอเจอของอะไรเปลี่ยนเรื่องอย่างไว ไอ้ดินมึงอย

แสงในตอนเช้ากระทบกับผืนน้ำทอแสงเรืองรองให้ภาพพรีเวดดิ้งเช้านี้ดูสวยเป็นอย่างมาก สองบ่าวสาวกำลังโพสต์ท่าตามที่ช่างภาพสั่ง วันนี้มันดูมีชีวิตชีวามากกว่าภาพเซ็ทเมื่อวานและดูละมุนจนช่างแต่งหน้าได้แต่ยิ้มจนแก้มปริ “ ดีมากครับ เจ้าบ่าวสายตาแบบนั้นเลย ” ช่างภาพเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นแววตาที่แสดงถึงความรักออกมาของเจ้าบ่าว “ เจ้าสาวยิ้มนิดนึงนะครับ มองตากันแล้วยิ้มให้กันนะครับ ” “ เปลี่ยนท่านะครับ เจ้าบ่าวถือช่อดอกไม้คุกเข่าลงพร้อมส่งดอกไม้ให้เจ้าสาวนะครับ ” ช่างเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ดินแดนทำตามทันทีอย่างไม่อิดอ๊อด “ พี่ขอโทษนะน้ำมนต์ ขอโทษสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาพี่ผิดทุกอย่างพี่รู้ตัวเองดี พี่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้อีกแล้วพี่ไม่สนสัญญาอะไรนั่นแล้วพี่อยากแต่งงานกับเธอจริงๆ อยากแต่งเพราะพี่รักเธอแล้ว ” ดินแดนใช้จังหวะนี้เอ่ยบอกน้องออกไปอย่างไม่นึกอายมือหนายื่นช่อดอกไม้สีขาวให้น้องตามคำสั่งของตากล้องเพราะเขารู้ดีว่าถ้าไม่ใช้เวลาแบบนี้น้องไม่สนใจที่จะพูดคุยกับเขาอย่างแน่นอน น้ำมนต์ก็รับช่อดอกไม้มาตามบรีฟไม่เอ่ยหรือพูดอะไรออกมาสักคำ แม้จะมีอาการตื่นเต้นอยู่บ้างกับคำพูดของเขาแต่เธอก็เก็บมันเอาไ

หน้าโรงแรมหรูริมทะเลที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามและมันดูยิ่งใหญ่กว่าที่ทุกคนคิดเอาไว้มาก “ งานใหญ่ขนาดนี้ คนเยอะแน่เลยวะไหนพ่อบอกกูว่างานเล็กๆคนไม่เยอะ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นเพราะพ่อบอกเขาแบบนั้นจริง “ แม่บอกกูว่าแขกเยอะมีแต่นักธุรกิจดังๆ ” “ อ้าว…พ่อกูรับสารมาจากนกพิราบรึไงวะ ” อเล็กซ์เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ ไปครับ เข้าไปในงานกัน ” ดินแดนช่วงชิงจังหวะที่แพรวาเผลอเดินไปจับมือเรียวของน้องพาเดินเข้าไปในโรงแรม ทำให้อเล็กซ์ได้แต่ยกยิ้มชอบใจกับเพื่อนที่ดูจะรู้และเข้าใจวิธีมากขึ้น “ ตื่นเต้นเหรอ มือเย็นเชียว ” เขาเอ่ยถามน้องด้วยรอยยิ้มเมื่อมือเล็กที่เขาจับอยู่เย็นราวกับแช่แข็งมา ดินแดนเมื่อเริ่มรู้ใจตัวเองเขาก็ยิ้มกับน้องง่ายขึ้นมีเพียงน้ำมนต์ที่ยังไม่ค่อยชินกับโหมดนี้ของคนพี่เท่าไหร่นัก “ ค่ะ ” น้ำมนต์ตอบสั้นๆใบหน้านวลสวยดูเรียบนิ่งเป็นอย่างมาก ดินแดนทำได้เพียงแค่คอยลอบมองน้องอยู่บ่อยครั้งครั้นจะชวนพูดคุยเพื่อสร้างความสนิทสนมให้มากกว่านี้อีกคนก็คอยเอาแต่เงียบใส่เขาอยู่เสมอ จุดลงชื่อก่อนเข้างาน ภูมิที่เดินตามผู้เป็นนายมาพร้อมกับของขวัญในมือส่งของขวัญให้เจ้าหน้าที่แล้วลงชื่อแทนทุกคนอย่า

“ กลับไหมง่วงยัง ” ดินแดนหันไปถามน้องที่นั่งอยู่ข้างๆ ภายในงานยังมีแขกอยู่หนาแน่นเพราะเจ้าภาพจ้างนักร้องดังมาเล่นเพื่อสร้างความบันเทิงในค่ำคืนนี้ “ ค่ะ ” น้ำมนต์เอ่ยตอบสั้นๆทุกคนลุกออกจากโต๊ะเดินฝ่าฝูงชนออกจากงานไป โดยมีสายตาอิจฉาคู่นึงคอยเอาแต่มองตามกลุ่มน้ำมนต์ไปจนสุดสายตา ภูมิขับรถพาผู้เป็นนายกลับโรงแรมระหว่างทางริมถนนคนค่อนข้างเยอะเพราะมีร้านค้ารถเข็ญมากมายขายอาหารให้กับนักท่องเที่ยวสองสาวที่นั่งอยู่ในรถมองดูผ่านกระจกอย่างให้ความสนใจ “ หาที่จอดรถ ” ดินแดนที่เห็นน้องเอาแต่มองก็เอ่ยบอกภูมิลูกน้องคนสนิทให้หาที่จอดรถ “ ครับ ” เอี๊ยด!! ภูมิขับรถเข้าไปจอดยังที่จอดรถเอกชนโดยจ่ายค่าที่จอด “ 40 บาท จอดได้ 1 ชั่วโมงนะพี่ ” เสียงเด็กจัดรถเอ่ยบอก “ พันนึงเพราะกูไม่รู้ว่านายกูจะเดินนานแค่ไหน ” “ ครับ ตรงนั้นเลยพี่เดี๋ยวผมดูให้ ” เด็กจัดรถชะโงกหน้าเข้าไปมองในรถก็เห็นร่างหนาของดินแดนนั่งนิ่งอยู่บนรถ สองสาวรีบลงจากรถมือเรียวทั้งสองข้างดึงชุดราตรียาวขึ้นดินแดนและอเล็กซ์ได้แต่ส่ายหน้าให้กับสองสาวที่ไม่ห่วงสวยเอาซะเลยเป็นผู้หญิงค