Semua Bab ลวงรักเมียเด็ก: Bab 31 - Bab 40

เอิงเอย....ฉันกับอาบอมเดินเคียงคู่กันเข้าไปในห้างสรรพสินค้าซึ่งมีแต่คนมองเราสองคนส่วนมากจะเป็นผู้หญิงมากกว่าที่มองมาฉันรีบควงแขนอายอมทันทีเพื่อให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็นคนรักกัน จนกระทั่งมาถึงร้านอาหารที่ยัยเอมิส่งข้อความมาบอก ครืดดด ครืดดด เสียงมือถืออาบอมดังขึ้นในกระเป๋ากางเกง เขากดรับสักพักก็หันมาบอกฉันให้เข้าไปรอข้างในก่อนฉันพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปหายัยเอมิที่นั่งทำหน้างอเหมือนปลาทูแม่กลอง"มาแล้วจ้าาาเพื่อน^^""กว่าจะมาถึงนะได้นะรู้ไหมว่าฉันหิวมากแค่ไหน" พอเดินเข้ามาในร้านยัยเอมิก็บ่นตามระเบียบ"ขอโทษน๊าาฉันมีเรื่องต้องเคลียร์กับอาบอมนิดหน่อยอ่ะ^^""ไม่หน่อยล่ะมั้งหน้าบานซะขนาดนี้ ว่าแต่อาบอมไปไหนทำไมไม่เข้ามาพร้อมกัน""น่าจะคุยเรื่องงานน่ะ ว่าแต่แกสั่งอาหารหรือยัง""สั่งแล้วสั่งเผื่อแกกับอาบอมด้วย""แต้งกิ้วค่ะเพื่อน^^"ระหว่างที่เรากำลังรออาหารมาเสิร์ฟจู่ๆก็มีหญิงสาววัยกลางคนแต่งตัวดูภูมิฐานเดินเข้ามาแล้วยืนกอดแกมองหน้าฉัน"ป้าแบม สวัสดีค่ะ" ยัยเอมิยกมือไหว้ทำให้ฉันต้องรีบยกมือไหว้ตาม สรุปผู้หญิงคนนี้คือป้าแบมพี่สาวของอาบอม"สวัสดีค่ะ" "แกใช่ไหมที่เป็นคู่หมั้นน้องชายฉันแล้วก็เป็นล

บอม....ครืดดด ครืดดด ครืดดดด มือถือที่วางอยู่ตรงอ่างล้างหน้าดังขึ้นแต่ผมไม่คิดจะเดินไปกดรับเพราะตอนนี้สิ่งที่ผมต้องทำคือต้องทำให้ตัวเองหายจากอาการเหี้ยๆนี่ เกิดมาผมไม่คิดว่าตัวเองจะมาโดนอะไรแบบนี้และไม่คิดว่าพี่สาวตัวเองจะกล้าทำกับผมแบบนี้ด้วย ถ้าผมกลับไปผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดต่อให้ป๊าม๊าขอร้องผมก็จะไม่สนใจทั้งนั้นเพราะสิ่งที่พี่สาวผมทำเธอมันเกินกว่าที่ผมจะรับได้ครืดดด ครืดดด ครืดดดด เสียงมือถือผมสั่นไม่หยุดจนผมรำคาญก็เลยปิดน้ำแล้วเอื้อมมือไปคว้ามือถือมาดูว่าเป็นใครที่โทรมาตอนนี้ปรากฏว่าเป็นพี่ชายผมเอง ผมรีบกดรีบทันที"ไอ้บอมป่านนี้ทำไมมึงยังไม่กลับบ้านอีกวะหรือเมาขับรถกลับไม่ไหว""ผมโดนวางยา" ผมกลั้นใจพูดออกไป"ห๊ะอะไรนะ""ผมโดนวางยาปลุกเซ็กส์" "ใครวางยามึงวะ""พี่แบมกับมิ้น""ว่าไงนะ!!!พี่แบมกับมิ้นวางยาปลุกเซ็กส์มึงอย่างงั้นเหรอ" พี่ชายผมตะโกนเข้ามาในสาย"อืมม""แล้วตอนนี้มึงอยู่ไหนมึงโอเคไหม""ผมไม่โอเคเท่าไหร่แต่ไม่ต้องเป็นห่วงผมจัดการตัวเองได้" "มึงจะจัดการยังไง ขนาดไอ้ภูผามันยังเกือบตายเลย เอางี้ไหมเดี๋ยวกูจะหาผู้หญิงไปให้มึง""ไม่ต้องผมไม่เอา แค่นี้นะ""เห้ยยเดี๋ยว" ผมต

เอิงเอย...ฉันดีใจที่พ่อกับแม่เข้าใจและยอมให้ฉันไปช่วยอาบอมแต่สิ่งที่ทำให้ฉันอึ้งจนพูดไม่ออกก็คือป้าแบมเคยวางยาปลุกเซ็กส์พ่อแล้วแม่เป็นคนไปช่วยด้วยความช่วยเหลือของอาบอมเพราะเหตุผลนี้พ่อถึงยอมให้ฉันไปช่วยอาบอมพอขับรถมาถึงโรงแรมก็เจอกับลุงบาสกำลังฉุดกระชากลากป้าแบมขึ้นรถแต่เหมือนป้าแบมจะไม่ยอมและกรีดร้องราวกับคนเสียสติพอพ่อเห็นแบบนั้นก็รีบลงจากรถแล้วเข้าไปช่วยลุงบาสจับป้าแบมและพอป้าแบมเห็นหน้าฉันหน้าพ่อกับแม่ป้าแบมก็อาละวาดหนักขึ้นกว่าเดิมจนคนแถวนั้นรีบวิ่งมาดู"อัยโทรเรียกรถโรงพยาบาลที" ลุงบาสตะโกนมาให้แม่โทรเรียกรถพยาบาล"ค่ะๆ" แม่รีบกดหาโรงพยาบาลทันทีด้วยความรนไม่นานรถพยาบาลก็มาถึงทุกคนช่วยกันจับป้าแบมขึ้นรถและนำตัวไปส่งโรงพยาบาล"ขอบใจมากนะเพื่อน" ลุงบาสขอบคุณพ่อที่มาช่วยก่อนจะหันมาบอกฉัน"น้องเอิงลุงขอบใจหนูมากนะที่มาช่วยไอ้บอมตอนนี้มันอยู่ห้อง209" ลุงบาสบอกกับฉัน ฉันมองหน้าพ่อกับแม่ทันที พ่อกับแม่ส่งยิ้มให้ฉัน"ไปช่วยคนที่หนูรักเถอะลูก พ่อกับแม่จะกลับบ้านก่อนนะดูแลตัวเองด้วยนะ" พ่อเดินมาหาฉันแล้วดึงฉันเข้าไปกอด"ขอบคุณนะคะที่ทุกคนเข้าใจน้องเอิง" ฉันกอดพ่อก่อนจะเดินไปกอดแม่ แล้วยื

บอม....บ่ายวันต่อมา..."ตื่นได้แล้วครับ" จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ ผมปลุกเด็กขี้เซาที่ยังนอนไม่ยอมตื่น"งื้อออ ง่วงอย่ากวน" เอิงเอยพลิกตัวแล้วหันหลังให้ ผมยิ้มให้แกด้วยความเอ็นดูใจริงก็อยากให้แกนอนต่อเพราะกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าแต่พี่ภูผาน่ะสิโทรมาปลุกผมตั้งแต่เช้าบอกให้รีบพาเอิงเอยกลับบ้านไม่อย่างงั้นจะไม่ยอมให้ผมพาเอิงเอยไปไหนอีก ผมก็ตอบตกลงบอกว่าบ่ายๆจะพากลับก่อนจะนอนต่อแล้วตอนนี้มันก็บ่ายจนเกือบเย็นแล้วผมก็เลยต้องปลุกเด็กขี้เซาตัวแสบแสนน่ารัก ผมยอมรับว่าเมื่อคืนนี้เอิงเอยน่ารักมากแกยอมมาช่วยผมทั้งที่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไร และกว่ายาเหี้ยนั่นจะหมดฤทธิ์ก็เล่นเอาผมกับเอิงเอยหมดแรง"ตื่นได้แล้วครับคนดี""น้องเอิงขอนอนต่อไม่ได้เหรอค้าอาบอมขาน้องเอิงยังเพลียอยู่เลย" น้ำเสียงงัวเงียเอ่ยขึ้นก่อนจะพลิกตัวกลับมากอดผมเอาหน้าซบอก อันที่จริงผมก็สงสารแกนะเพราะเมื่อคืนถูกผมจัดหนักไปหลายรอบแต่ก็ไม่อยากขัดใจพี่ภูผา"ไม่ใช่ว่าอาอยากบังคับเรานะให้ตื่นนะแต่พ่อเราโทรมาตามแล้วถ้าอาไม่พาเรากลับวันนี้ต่อไปพ่อเราจะไม่ยอมให้อาพาเราไปไหนอีก" พอได้ยินแบบนั้นเด็กแสบก็รีบขยับตัวลุกขึ้นทันที"งั้นน้องเอิงตื่นก็ได้ค่า>

บอม....ผมนั่งทำงานไปก็มองดูเวลาไปตอนนี้เอิงเอยกับหลานสาวผมคงถึงเชียงใหม่กันแล้ว คือตั้งแต่วันนั้นที่เอิงเอยโทรหาผมขอให้ผมตามแกไปเชียงใหม่แต่ผมปฏิเสธแกไปแกก็ไม่โทรมาหาผมอีกเลยไม่ส่งข้อความอะไรมาด้วย ไอ้จะให้ผมโทรไปหาแกก่อนผมก็ไม่อยากจะทำเพราะกลัวแกจะได้ใจที่อยากได้อะไรต้องได้ตามใจตัวเองทุกอย่างติ้ง ติ้ง มือถือผมดังผมหยิบมาดูปรากฏว่าเป็นหลานสาวผมที่ส่งข้อความพร้อมรูปมาให้ผมดูตอนนี้เอมิกับยัยเอิงถึงเชียงใหม่แล้วนะ ภาพที่เอมิส่งมาน่าจะเป็นภาพของเอมิกับเอิงเอยที่แกน่าจะไม่รู้ว่าโดนแอบถ่ายจากภาพน่าจะถ่ายที่สนามบินเชียงใหม่แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องซูมรูปเข้าไปดูชัดๆก็คือใบหน้าของเอิงเอยที่แดงก่ำตาบวมปูดเหมือนผ่านการร้องไห้มาเอิงเป็นอะไรทำไมหน้าแดงตาแดงไม่สบายหรือเปล่า ผมส่งข้อความถามหลานสาวด้วยความเป็นห่วงเอิงเอยไม่รู้ว่าแกไม่สบายเป็นอะไรหรือเปล่าร้องไห้เพราะเอาแต่คิดถึงอาบอมไงร้องตั้งแต่อยู่บนเครื่องกว่าเอมิจะบอกให้หยุดร้องเครื่องก็ถึงเชียงใหม่พอดี พอผมได้อ่านผมก็รู้สึกสงสารจับใจแกคงคิดถึงผมมากแล้วก็น้อยใจผมมาก ผมก็เลยโทรหาเอิงเอยดูปรากฏว่าแกไม่รับสายผมจะว่าไม่มีสัญญาณมือถือก็ไม่น่าใช่เพร