All Chapters of แด๊ดดี้สุดที่ร้าย: Chapter 31 - Chapter 40

เฟย...."ตาใจเย็นๆนะอย่าเพิ่งคิดสั้นเธอต้องตั้งสติ ถึงเราจะเลิกกันไปแล้วไม่ได้เป็นแฟนกันแต่เราก็เป็นเพื่อนกัน มีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกได้""จริงเหรอเฟย เฟยจะช่วยตาจริงๆใช่ไหม" น้ำเสียงและแววตาของเธอดูสดใสขึ้น"อืม" ผมตอบพร้อมพยักหน้า"ขอบคุณนะเฟย^^" แก้วตาจับมือผมแล้วผมก็จับมือเธอแล้วบีบเบาๆเพื่อปลอบใจ"ไม่เป็นไรเราเพื่อนกัน""แค่เพื่อนเท่านั้นเองเหรอ" "เธอว่าไงนะฉันได้ยินไม่ถนัด" น้ำเสียงของแก้วตาเบามากจนผมได้ยินไม่ชัดว่าเธอพูดว่ายังไงผมก็เลยถามเธออีกรอบ"เอ่อไม่มีอะไร^^" "แด๊ดดี้" เสียงหวานใสเอ่ยเรียกทำให้ผมรีบหันไปก็เห็นขวัญข้าวนั่งอยู่บนรถเข็นโดยมีพี่พยาบาลช่วยเข็นออกมาจากห้องตรวจซึ่งข้อเท้าของเธอได้ทำการเข้าเฝือกอ่อนเพราะกระดูกข้อเท้าร้าว เธอมองผมสลับกับมองแก้วตาพร้อมกับแววตาสงสัย"น้องข้าวนี่แก้วตาเพื่อนของอาเอง" "สวัสดีค่ะอาแก้วตา" ขวัญข้าวยกมือไหว้แก้วตา"สวัสดีค่ะน้องขวัญข้าว^^""ทำไมถึงรู้จักชื่อของน้องคะ""เมื่อก่อนตอนที่อาคบกับเฟยเฟยเค้ามักจะพูดให้ฟังอยู่เสมอว่าเค้ามีหลานสาวคนนึงซึ่งติดเค้ามากชื่อว่าน้องข้าวน่ะ^^""เคยคบ??หมายความว่าไงคะ" ผมรู้สึกถึงความไม่พอใจที่ผ่านมาทาง

เฟย...."อื้ออออ จุกจัง ของแด๊ดดี้ทำน้องข้าวจุกตลอดเลย""แล้วชอบมั้ยครับ""ชอบค่ะชอบที่สุด^^" จากนั้นเราสองคนก็บรรเลงเพลงรักกันอย่างดุเดือดโดยที่ผมก็ไม่ลืมที่จะระวังข้อเท้าข้างที่มันเจ็บของขวัญข้าวเพราะผมไม่อยากตอบคำถามของคุณหมอถ้าถึงวันที่ผมต้องพาเธอไปเอกซเรย์แล้วคุณหมอถามว่าทำไมกระดูกยังไม่เข้าที่ซะที แต่เชื่อไหมว่าการที่เธอขาเจ็บมันไม่ได้ทำให้ความสุขจากกิจกรรมบนเตียงของเราลดลงไปเลยและกว่าเราสองคนจะได้นอนก็เกือบเช้าโชคดีที่ผมไม่ต้องไปถ่ายละครในช่วงนี้เพราะกัสจังไลน์มาบอกว่าทางกองละครกำลังหานางเอกมาแทนปลาดาวซึ่งน่าจะนานกว่าจะหาได้ ก็ดีแล้วครับผมจะได้มีเวลาดูแลเมียตัวน้อยจอมแสบของผมได้อย่างเต็มที่ "หลับฝันดีนะคะแด๊ดดี้ จุ๊บ จุ๊บ" ยัยตัวแสบจุ๊บปากผมสองทีก่อนจะซุกตัวเข้ามาในอ้อมกอดของผมแล้วหลับตาลงไม่นานเธอก็หลับไปด้วยความเพลีย ผมกอดเธอพร้อมกับจูบที่หน้าผากของเธออย่างรักใคร่เอ็นดู ผมหวังว่าเราสองคนจะมีความสุขกันแบบนี้ตลอดไปสายวันต่อมา....ครืดดดด ครืดดดดด เสียงมือถือของผมที่ตั้งสั่นไว้ทำให้ผมต้องรีบลืมตาตื่นแล้วคว้ามากดรับโดยไม่ทันได้ดูว่าเป็นใคร"ฮัลโหล""เฟย""ตา??""อื้มมม ตาเอง เ

ขวัญข้าว..."แล้วแด๊ดดี้คบกับเธอนานไหมคะ""ก็นานหลายปีอยู่นะ""แบบนี้ความผูกพันก็ต้องมีมั้ยคะ""ถ้าอาบอกว่าไม่มีล่ะ""ไม่มีเหรอคะ""อืม เพราะอาไม่ได้มีแค่แก้วตาไง อามีทั้งงดารานางแบบนักศึกษาเยอะไปหมดที่อาม่ความสัมพันธ์ด้วย""แม่ไม่รู้มุมนี้ของแด๊ดดี้แน่เลยเพราะแม่ไม่เคยเล่าให้น้องข้าวฟังเลยว่าแด๊ดดี้เจ้าชู้""แม่เราเค้าจะไปรู้อะไรถึงแม่เรากับอาจะเป็นเพื่อนกันก็เถอะแต่พ่อเราคุมแม่เราแจตามติดเป็นเงาตามตัวกระดิกตัวไปไหนก็ไม่ได้""พ่อของน้องข้าวเคยหวงแด๊ดดี้กับแม่ของน้องข้าวด้วยใช่มั้ยคะ""ใช่ แม่เราเล่าให้ฟังสินะ""ใช่ค่า แต่แม่ก็บอกว่าแด๊ดดี้เป็นคนดีมากๆแม่มักจะเล่าให้น้องข้าวฟังบ่อยๆว่าแด๊ดดี้น่ะรักน้องข้าวมากมาหาน้องข้าวมาอุ้มน้องข้าวตั้งแต่วันแรกที่น้องข้าวเกิดแล้วแด๊ดดี้ก็ตามใจน้องข้าวทุกอย่างเลยแล้วน้องข้าวก็ติดแด๊ดดี้มากๆด้วย""ตอนนี้ก็ติดไม่ใช่เหรอหื้มมม""พ่อเคยบ่นด้วยค่าว่าแด๊ดดี้ตามใจน้องข้าวจนเสียนิสัย""ก็จริง ก็อาไม่เคยมีลูกไงแล้วเราก็น่ารักขี้อ้อนมากๆด้วยอยากได้อะไรอาก็ยอมซื้อให้หมดจนโดนพ่อเราด่าทุกวัน""น้องข้าวจำได้ตอนนั้นแด๊ดดี้ตามใจน้องข้าวมากเลยแต่พอโตมาแด๊ดดี้ก็เปลี่

เฟย..."นังหนูเพื่อนเราจะเป็นคนพาเนื้อคู่มาให้เราในอีกไม่ช้า เตรียมตัวรับมือไว้ให้ดีก็แล้วกัน" คำพูดของคุณยายหมอดูยังคงก้องอยู่ในหัวของผมอยู่ตลอดแต่ถามว่าตอนนั้นผมเชื่อไหมผมไม่เชื่อเลยสักนิดจนกระทั่งวันที่ของขวัญคลอดลูกสาวความทรงจำในวันนั้นก็ผุดขึ้นมาทันทีจากนั้นผมก็ชวนยังฟรังไปเยี่ยมของขวัญที่โรงพยาบาล และในครั้งแรกที่ผมเจอหน้าหนูน้อยแรกคลอดที่แม่ของเธอตั้งชื่อให้ว่าเด็กหญิงขวัญข้าวรู้ไหมว่าแค่วินาทีแรกที่ผมเห็นหน้าแกผมรู้สึกรักอยากปกป้องดูแล ช่วงนั้นผมไปเยี่ยมยัยตัวเล็กแทบจะทุกวันขวัญข้าวในตอนนั้นอ้วนจ้ำม่ำมากเพราะแกกินเก่ง จนมาวันนึงผมเดินเข้าบ้านแล้วได้ยินเสียงแกร้องไห้แกร้องดังมากร้องไม่หยุดพี่สงครามอุ้มยังไงก็ไม่ยอมหยุดผมเห็นแบบนั้นผมก็เลยไปขอลองอุ้มดูตอนแรกพี่สงครามไม่ยอมให้ผมอุ้มบอกกว่ากลัวผมจะทำลูกสาวแกหลุดมือแต่สุดท้ายก็ยอมเพราะโดนของขวัญดุว่าหวงลูกสาวเกินเหตุ ปรากฏว่าพอผมอุ้มแกปั๊บแกก็หยุดร้องทันทีจนทุกคนพากันงงคือแกเงียบเลยนะแล้วแกก็เอาแต่จ้องหน้าผมก่อนจะยิ้มให้ผมทั้งที่น้ำตานองหน้า หลังจากนั้นผมก็ติดยัยตัวเล็กแจส่วนที่แกเรียกผมแด๊ดดี้เป็นผมเองครับที่สอนแกเรียกแบบนั้นคือ

เฟย...."แล้วใครเหรอที่เป็นเมียของเฟยน่ะ ตารู้จักไหม""รู้จักสิ" "เหรอ ใครอ่ะ""ขวัญข้าว" ผมพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือของคนข้างๆที่นั่งนิ่งเหมือนรอให้ผมพูดจากนั้นผมก็ดึงมือเธอมาจูบเบาๆตรงหลังมือโดยไม่สนใจว่าแก้วตาจะรู้สึกยังไง จะบอกว่าผมใจร้ายทำแบบนี้ตอ่หน้าแฟนเก่าก็ไม่ว่ากันในเมื่อเธอรู้ดีว่าผมกับเธอเราเป็นได้แค่ไหน จากนั้นผมก็เห็นยัยตัวแสบหันไปส่งสายตาพิฆาตพร้อมกับรอยยิ้มเยาะอย่างผู้ชนะซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไรในเมื่อแก้วตาเป็นคนเริ่มก่อนตั้งแต่แรก คือผมไม่พอใจตั้งแต่ตอนที่แก้วตาบอกให้ขวัญข้าวไปนั่งด้านหลังแล้วเธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งแบบนั้นนี่เมียผมทั้งคนนะเรื่องอะไรผมจะให้เธอไปนั่งด้านหลังแล้วให้แฟนเก่ามานั่งด้านหน้า ผมรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่ยื่นมือไปช่วยแก้วตา แต่ในเมือ่ผมรับปากเธอไปแล้วว่าจะช่วยผมก็ไม่อยากผิดคำพูด"ห๊ะว่าไงนะ!!! ขวัญข้าวงั้นเหรอ" ผมไม่ได้สนใจสีหน้าตกใจของแก้วตาแม้แต่น้อยซึ่งก็ไม่แปลกที่แก้วตาจะตกใจเพราะขนาดกัสจังผู้จัดการส่วนตัวของผมเธอยังตกใจเลยตอนที่ผมบอกกับเธอเรื่องขวัญข้าวแล้วนับประสาอะไรกับแก้วตา ตอนแรกผมคิดว่าจะไม่บอกใครเรื่องนี้กับใครเพราะได้ให้สัญญากับพี่ส