"ก็แค่เด็กดื้อเอาแต่ใจใครจะรักลง" "แด๊ดดี้ใจร้าย!! ฮือออ ฮือ คอยดูนะน้องข้าวจะไม่รักแด๊ดดี้แล้ว ฮึก ฮึก ฮืออออ" ปล. เรื่องเป็นเรื่องราวภาคต่อจากเรื่อง ไร้รักเมียกาฝาก นะคะ
View Moreขวัญข้าว.....
สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะคะฉันชื่อขวัญข้าวค่ะแต่พ่อแม่ปู่ย่าอาลุงต่างก็เรียกฉันว่าน้องข้าวรวมถึงแด๊ดดี้ด้วย แด๊ดดี้ที่ไม่ได้แปลว่าพ่อทุกคนเข้าใจใช่ไหมคะ ทุกคนคงกำลังสงสัยว่าแด๊ดดี้คือใคร แด๊ดดี้ของฉันมีชื่อว่าแด๊ดดี้เฟยค่ะแด๊ดดี้เฟยเป็นเพื่อนของแม่ของฉันเองค่ะที่จริงฉันต้องเรียกว่าอาเฟยแต่ฉันไม่ชอบเรียกแบบนั้นฉันติดเรียกแด๊ดดี้ตั้งแต่ยังเด็กก็เลยเรียกจนติดปาก แม่กับแด๊ดดี้ท่านเคยเรียนที่มหาลัยแห่งนี้ด้วยกันเป็นเพื่อนกันแม่ของฉันเคยไปเป็นครูสอนอาฟรังด้วยนะตอนนั้นอาฟรังยังเดินไม่ได้แม่ก็เลยไปสอนอาฟรังที่บ้าน อยากจะบอกว่าพ่อของฉันกับแด๊ดดี้ไม่ค่อยลงรอยกันเท่าไหร่เจอหน้ากันทีไรพ่อของฉันก็จะพูดจาหาเรื่องแด๊ดดี้ตลอดแต่แด๊ดดี้ก็เงียบนะคะมีแค่บางครั้งที่จะตอบโต้ ฉันสงสารแด๊ดดี้มากๆเลยค่ะ
แล้วตอนนี้ฉันก็กำลังนั่งรอแด๊ดดี้มารับที่มหาลัยค่ะ อ่อลืมบอกตอนนี้ฉันอายุ18ปีค่ะเรียนอยู่ปีหนึ่งคณะวิศวะที่เลือกเรียนคณะนี้ไม่ใช่เพราะอยากเรียนนะคะแต่ที่เรียนเพราะอยากเรียนตามแด๊ดดี้ค่ะแด๊ดดี้เรียนจบวิศวะฉันก็เลยเลือกเรียนตามทั้งที่ไม่รู้เลยว่าเรียนไปจบแล้วจะได้ทำงานตามที่เรียนหรือเปล่าแต่ฉันไม่ได้สนใจหรอกค่ะเพราะความฝันก็คือการเป็นดาราค่ะแล้วทำไมฉันถึงอยากเป็นดาราก็เพราะแด๊ดดี้ของฉันเค้าเป็นดาราน่ะสิคะแถมยังเป็นพระเอกด้วยนะสาวๆกรี๊ดกันทั่วบ้านทั่วเมือง ถึงอายุจะปาไปสามสิบเจ็ดสามสิบแปดแล้วก็ตามแต่แด๊ดดี้ของฉันก็ยังหล่อเพอร์เฟคเหมือนคนอายุยี่สิบกว่าๆนั่นเป็นเพราะแด๊ดดี้ดูแลตัวเองดีค่ะ ฉันชมแด๊ดดี้มากกว่าพ่อตัวเองอีกนะคะ5555 ถ้าพ่อรู้มีหวังฉันถูกงอนแน่ๆ แต่ไม่ต้องห่วงค่ะเพราะตอนนี้พ่อไม่อยู่ที่ไทยคือไม่อยู่ทั้งพ่อทั้งแม่เลยค่ะเพราะท่านทั้งสองตามไปควบคุมความประพฤติของนับรบกับขุนพลเจ้าน้องชายฝาแฝดจอมแสบของฉันถึงอังกฤษเพราะสองคนนั้นเกเรมากๆพ่อกับแม่กลัวจะเรียนไม่จบกลัวจะได้ลูกสะใภ้กลับมาก่อนก็เลยต้องตามไปดูแลถึงที่ตอนแรกพ่อจะให้ฉันไปเรียนที่โน่นกับเจ้าสองแฝดแต่ฉันไม่ไปค่ะยังไงก็ไม่ไปฉันอยากเรียนที่ไทยมากกว่าเหตุผลหลักเลยก็คือฉันอยากอยู่ใกล้ๆแด๊ดดี้ค่ะเพราะถ้าฉันไปเรียนที่โน่นก็หลายปีฉันคงต้องคิดถึงแด๊ดดี้มากๆเลย ฉันจำได้เมื่อหลายปีก่อนตอนนั้นแด๊ดดี้พาอาฟรังไปรักษาตัวที่อเมริกานานถึงสองปีฉันคิดถึงแด๊ดดี้มากสองปีเต็มๆที่ไม่ได้เจอหน้าจะมีโทรคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยเพราะแด๊ดดี้ไม่รับโทรศัพท์พอฉันถามอาฟรังอาฟรังก็บอกแค่ว่าแด๊ดดี้กำลังยุ่งแต่ฉันรู้ว่าแด๊ดดี้ไม่อยากคุยกับฉันเพราะแต่ละครั้งที่คุยฉันคุยนานเป็นชั่วโมงๆเลยค่ะนานจนโดนพ่อมองค้อนยิ่งรู้ว่าฉันโทรคุยกับแด๊ดดี้พ่อจะงอนทันทีหาว่าฉันให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าพ่อของตัวเอง และในวันที่แด๊ดดี้กับอาฟรังกลับมาฉันก็เริ่มรับรู้ถึงความเปลี่ยนไปของแด๊ดดี้ แด๊ดดี้ไม่ได้ดีใจเลยที่เจอหน้าฉันมีแต่ฉันคนเดียวที่ดีใจจนร้องไห้ มันก็เลยทำให้ฉันน้อยใจ และในวันนั้นคือวันที่ฉันสารภาพความในใจกับแด๊ดดี้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับแด๊ดดี้ ฉันไม่รู้ว่ามันจะผิดหรือถูกแต่ความรู้สึกของฉันมันชัดเจนมาตั้งนานแล้วว่าฉันรู้สึกกับแด๊ดดี้ขนาดไหน ฉันบอกกับแด๊ดดี้ว่าฉันรักแด๊ดดี้รักแบบที่ผู้หญิงคนนึงจะรักผู้ชายคนนึงได้ แต่รู้ไหมว่าการสารภาพรักครั้งแรกของฉันถูกปฏิเสธอย่างไม่มีเยื่อใยไม่มีอ้อมค้อม แด๊ดดี้บอกว่าท่านไม่ได้คิดกับฉันแบบที่ฉันคิดแด๊ดดี้บอกว่าแด๊ดดี้เห็นฉันเป็นเพียงหลานสาวเป็นลูกสาวของเพื่อนเท่านั้น และแด๊ดดี้ก็บอกให้ฉันเลิกคิดแบบนั้นเพราะมันไม่มีทางเป็นจริงและไม่มีทางเป็นไปได้พอได้ยินแบบนั้นฉันร้องไห้หนักมากยอมรับว่าตอนนั้นฉันทั้งเจ็บทั้งอายที่ถูกปฏิเสธแต่แล้วไงในเมื่อฉันรักของฉันรักมาตั้งนานฉันจะทำให้แด๊ดดี้รักฉันให้ได้ไม่เชื่อคอยดูสิ
เอาความน่ารักของน้องข้าวมาฝากจ้า ไม่รู้ว่าน้องข้าวได้นิสัยใครมา555555
ปล. เรื่องเป็นเรื่องราวรุ่นลูกจากเรื่อง ไร้รักเมียกาฝาก นะคะ
เฟย.....ผมนั่งฟังพี่สงครามพูดอย่างตั้งใจและเข้าใจซึ่งผมก็เห็นด้วยเป็นอย่างมากในสิ่งที่พี่สงครามพูดผมเข้าใจแล้วครับว่าเพราะอะไรพี่สงครามถึงย้ำเรื่องนี้กับผมว่าอยากให้ขวัญข้าวเรียนจบก่อน แต่ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ผมก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอเวลาให้ขวัญข้าวคลอดลูกพอถึงวันนั้นผมจะเป็นคนส่งเสียเธอเรียนเองเธออยากเรียนสูงแค่ไหนก็พร้อมจะซับพอตพร้อมสนับสนุนเธออย่างเต็มที่เพื่อให้ทุกคนในครอบครัวของเธอภูมิใจในตัวเธอและจะได้ไม่มีใครมาว่ามาดูถูกเมียของผม"พ่อขาาา อืออ น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวัง" เมียตัวน้อยของผมยังร้องไห้ไม่หยุดเธอกอดพ่อเธอแน่นอย่างรู้สึกผิด"พ่อไม่เคยผิดหวังในตัวหนูเลยนะลูก หนูคือความภูมิใจของพ่อกับแม่นะน้องข้าว หนูคือความสุขของพ่อกับแม่นะรู้มั้ย พ่อรักหนูมากนะครับ""น้องข้าวรู้ค่ะน้องข้าวก็รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลกเหมือนกัน น้อบข้าวสัญญาว่าน้องข้าวจะทำให้พ่อกับแม่รวมถึงทุกคนภูมิใจในตัวน้องข้าวให้ได้""พ่อเชื่อว่าหนูทำได้ครับ""ฮือออ ฮือออ น้องข้าวรักพ่อที่สุดเลยค่า""พ่อก็รักลูกครับแล้วก็รักหลานของพ่อที่อยู่ในท้องของลูกด้วย ส่วนพ่อของหลานพ่อคงรักไม่ลงลูกคงเข้า
เฟย....."น้องข้าวจะเลิกกับแด๊ดดี้ทำไมกันคะน้องข้าวรักแด๊ดดี้แล้วแด๊ดดี้ก็รักน้องข้าวมาด้วย""หึ บอกรักผู้ชายต่อหน้าพ่อเลยเหรอไม่เกรงใจพ่อเลยเนอะ" ผมไม่รู้ต้องมองบนอีกกี่รอบกับพ่อตา"พ่อยังไม่ขินอีกเหรอคะ""เห้อออ ชินก็ได้ครับลูก ว่าแต่ข่าวดีที่น้องข้าวจะบอกพ่อคือเรื่องอะไรครับลูก""คือว่าตอนนี้น้องข้าวท้องได้สามเดือนแล้วค่ะพ่อขาพอ่กำลังจะมีหลานแล้วนะคะ^^" ยัยตัวแสบพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสซึ่งต่างกับใบหน้าของพ่อตาผมที่ทำหน้าเหมือนคนถูกผีหลอกยังไงยังงั้นเมื่อรู้ว่าลูกสาวของตัวเองท้อง ตอนนี้ผมนั่งหลับตารอหมัดหนักๆที่ไม่รู้จะพุ่งเข้ามาตรงส่วนไหนของใบหน้าขวัญข้าว...."ห๊ะว่าไงนะ!!!ท้อง!!!! น้องข้าวท้อง!!!!" หลังจากที่ฉันบอกความจริงกับพ่อว่าฉันท้องได้สามเดือนแล้วพ่อก็โวยวายเสียงดังขึ้นมาทันทีจนฉันเองยังตกใจเพราะพ่อไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน"พี่ครามจะเสียงดังทำไมคะอยู่กันแต่นี้""ขวัญพี่หูฝาดหรือเปล่า" พ่อหันไปถามแม่ที่ทำหน้าดุใส่พ่อ"พี่ไม่หูฝาดหรอกค่ะน้องข้าวท้อง เราสองคนกำลังจะมีหลานค่ะ" แม่ย้ำอีกรอบ"ทำไมดูขวัญไม่ตื่นเต้นเลยล่ะ" "ขวัญรู้เรื่องนี้มาสองเดือนแล้วค่ะ""ห๊ะ!!!! รู้มาสองเดือ
เฟย....เรื่องพี่สงครามผมว่าผมเครียดแล้วนะแต่มันยังมีอีกเรื่องที่ผมรู้สึกเครียดและรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกเพราะว่าตอนนี้ขวัญข้าวยังเรียนไม่จบปีหนึ่งเลยคือมันเร็วเกินไปหรือเปล่าที่เด็กอายุสิบแปดสิบเก้าตั้งครรภ์เธอควรจะได้เรียนได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอให้คุ้มมากกว่านี้มากกว่าการที่เธอต้องออกจากมหาลัยเพื่อมาเลี้ยงลูก ผมไม่อยากให้เธอรู้สึกเสียดายการใช้ชีวิตวัยรุ่นของเธอ แต่คำพูดของเธอมันทำให้ผมต้องยิ้มทั้งน้ำตา "อาขอโทษนะครับที่ทำให้น้องข้าวท้องทั้งที่ยังเรียนไม่จบ" ผมบอกยัยตัวแสบหลังจากที่รู้เรื่องที่เธอท้องซึ่งตอนนี้ทุกคนในบ้านก็รู้กันหมดแล้วไม่ว่าจะเป็นอากานอาทัพพี่ขุนศึกรวมถึงยัยฟรังคือทุกคนดีใจกันมากที่จะมีหลานตัวน้อบไม่มีใครเครียดเลยสักคนคงมีแค่ผมเท่านั้นที่เครียด"แด๊ดดี้ไม่ดีใจเหรอคะที่กำลังจะมีลูก" ยัยตัวแสบถามผมเสียงสั่นพร้อมกับน้ำตาคลอเบ้า ผมดึงเธอมานั่งบนตักแล้วกอดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้"ดีใจสิครับแต่อารู้สึกว่าอาเห็นแก่ตัวเกินไปน้องข้าวควรจะได้เรียนได้ใชัชีวิตให้คุ้มค่ามากกว่าก่อน ก่อนจะมาทำหน้าที่แม่""น้องข้าวตั้งใจที่จะอยากมีลูกให้แด๊ดดี้นะคะรู้มั้ยน้องข้าวถึงไม่ทานยาคุมฉุกเฉ
ขวัญข้าว....หลังจากกราฟกลับไปแล้วฉันก็พาตัวเองขึ้นมานอนพักข้างบนห้องเพราะรู้สึกง่วงนอน คือพอรู้ว่าตัวเองท้องฉันก็รู้สึกง่วงตลอดเวลาทั้งที่นอนอิ่มนอนเยอะแม้จะนอนดึกไปบ้างเพราะทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับแด๊ดดี้แต่แด๊ดดี้ก็ปล่อยให้ฉันนอนจนเต็มอิ่มทุกวันเขาไม่เคยว่าอะไรเลยถ้าวันไหนฉันตื่นสายเพราะเขารู้ไงถ้าฉันนอนไม่พอฉันจะหงุดหงิดงอแงเหมือนเด็ก ซึ่งฉันก็กำลังปรับปรุงตัวเองอยู่ในหลายๆเรื่องไม่ว่าจะเป็นการเข้าครัวทำอาหาร จัดห้องนอน เตรียมเสื้อผ้าให้แด๊ดดี้ถ้าเขาต้องออกไปข้างนอก ฉันหัดเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ดีฉันไม่อยากให้ใครมาว่าว่าแด๊ดดี้ได้เมียเด็กที่ทำอะไรไม่เป็นทุกคนคงสงสัยว่าฉันท้องได้ยังไงในเมื่อแด๊ดดี้ป้องกันทุกครั้ง ก็คือวันนั้นแล่ะวันที่อาแก้วตามาเคาะเรียกแด๊ดดี้ตอนนั้นแด๊ดดี้ไม่ได้ป้องกันเขาลืมตัวปล่อยเข้ามาเต็มๆแล้วก็หลายรอบมากๆแต่ฉันบอกว่าไม่เป็นไรฉันจะทานยาคุมฉุกเฉินเองแต่จริงๆแล้วฉันไม่ได้ทานฉันไม่ได้ลืมทานแต่ฉันตั้งใจจะไม่ทานต่างหาก ฉันอยากท้องฉันอยากมีลูกให้แด๊ดดี้ คือตอนนี้แด๊ดดี้ก็อายุสามสิบแปดแล้วไงฉันเกรงว่าถ้ารอให้ท้องตอนฉันเรียนจบและแต่งงานกันแด๊ดดี้ก็ปาเข้าไปสี่สิบกว่าแล้
ขวัญข้าว..."แด๊ดดี้คะ""ว่าไงครับ""แด๊ดดี้ว่าอาแก้วตาเธอจะเชื่อที่แด๊ดดี้พูดไหม""ไม่รู้สิ แต่มันก็ไม่เกี่ยวกับเราหรอกอย่าใส่ใจเลยชีวิตใครชีวิตมันเราช่วยได้เท่าที่เราช่วยได้""น้องข้าวรู้สึกสงสารเด็กจังเลยค่ะแกยังไม่ทันได้เกิดมาลืมตาดูโลกเลย""แกคงทำบุญมาแค่นี้""น้องข้าวอยากทำบุญให้แกจังเลยค่ะ ถึงเราจะไม่เกี่ยวข้องกันแต่น้องข้าวก็รับรู้ได้ว่าแกคงเสียใจที่แม่ของแกทำร้ายแก น้องข้าวอยากทำบุญให้แกเผื่อแกจะได้ไปเกิดกับคนที่ต้องการแกจริงๆ แด๊ดดี้ก็รู้ใช่มั้ยคะว่าน้องข้าวเกือบจะไม่ได้เกิดเพราะแม่ของน้องข้าวประสบอุบัติเหตุแต่น้องข้าวโชคดีที่ยังได้เกิดมา" ฉันยอมรับว่าตัวเองเซ้นสิทีฟกับเรื่องพวกนี้เพราะฉันเคยเกือบที่จะไม่ได้เกิดแม่บอกว่าฉันโชคดีที่ไม่เป็นอะไรเลยทั้งที่หมอบอกว่าฉันไม่น่ารอด"รู้สิ ตอนนั้นอาตกใจมากจนทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน อาคิดว่าเนื้อคู่ของอาคงไม่ได้เกิดแล้ว" แทนที่เขาจะเศร้าไปกับฉันเขากลับพูดให้ฉันขำ"แด๊ดดี้อ่ะน้องข้าวกำลังซีเรียสนะคะ""จะซีเรียสทำไมครับไม่เอาสิห้ามซีเรียสเดี๋ยวหน้าแก่ไม่รู้นะ""ถ้าหน้าแก่แด๊ดดี้จะไม่รักเหรอคะ""รักสิครับ รักที่สุดเลยรักมากๆ รักกว่าใครเลย""
เฟย...."ฮึก ฮึก ฮึก""เธอจะร้องไห้ทำไม""ตา..ตาเสียใจ ตาไม่ได้อยากทำแบบนั้น ฮือออ ฮือออ""เธอจะเสียใจตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์""ตารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์แต่เฟยรู้มั้ยว่าตอนนั้นตาท้อแท้สิ้นหวังมากแค่ไหนตาไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร ผู้ชายคนนั้นเค้าก็ไม่รับผิดชอบส่วนผู้ชายที่ตาไปเป็นเมียน้อยเขาตาก็บอกไม่ได้ว่าตาท้องตอนนั้นตามืดมนหนทางจนกระทั่งตาเจอเฟยที่โรงพยาบาลเฟยเหมือนแสงสว่างในชีวิตของตาในตอนนั้น รู้ไหมตาไม่ได้อยากโกหกหรอกนะแต่ตาจำเป็นจริงๆตาไม่อยากให้เฟยมองว่าตาเป็นคนไม่ดี ตายอมรับว่าตายังรู้สึกกับเฟยอยู่เหมือนเดิมตาอยากให้เรากลับมาคบกันเหมือนแต่ก่อนแม้ตาจะรู้ว่าเฟยไม่ได้รู้สึกอะไรกับตาเลยก็ตามแต่ช่วงชีวิตของตาตอนที่อยู่กับเฟยตามีความสุขมากๆเลยนะ""แล้วไง""ตายอมรับว่าตาอยากได้เฟยคืน""ทั้งที่เธอก็รู้ว่าฉันมีเมียอยู่แล้วเนี่ยนะ""เพราะตาคิดว่าเฟยคงไม่จริงจังกับใครเหมือนที่ผ่านมารวมถึงขวัญข้าวด้วย""ใช่แต่ก่อนฉันไม่เคยจริงจังกับผู้หญิงคนไหนแต่ตอนนี้เวลานี้ผู้หญิงที่ฉันรักและจะรักตลอดไปก็คือขวัญข้าว""น่าอิจฉาเนอะ""อิจฉาอะไร""อิจฉาขวัญข้าวไง ทั้งที่ตาก็คบอยู่กับเฟยมาตั้งหลายปีแต่เฟยกลับไ
Comments