หนึ่งอาทิตย์ต่อมาเฟย....ตอนนี้ผมเดินทางมาถึงประเทศอังกฤษและกำลังนั่งแท็กซี่ไปยังบ้านพักของพี่สงครามเพื่อคุยเรื่องขวัญข้าวกับพี่สงครามและของขวัญซึ่งก่อนเดินทางมาผมก็ได้โทรคุยและพูดเกริ่นไว้แล้วกับของขวัญซึ่งเธอก็ไม่ได้เอะอะโวยวายหรือตกใจอะไรเท่าไหร่ไม่เหมือนสามีของเธอที่ตอนนี้เป็นพ่อตาของผมไปแล้วเรียบร้อย พี่สงครามพอรู้ว่าผมกับขวัญข้าวมีอะไรกันแล้วเสียงโวยวายด่าทอหยาบคายก็เข้ามาเต็มๆหูจนผมต้องขยับมือถือให้ออกห่างเพราะเสียงด่าที่ดังมากๆจนแสบแก้วหูแม้ของขวัญจะปรามอยู่ข้างๆก็ตามผมยืนอยู่ท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาอย่างหนักก่อนจะกดกริ่งหน้าบ้านหลังใหญ่ ไม่ถึงนาทีประตูก็เปิดออกพร้อมกับของขวัญที่พอเห็นหน้าผมเธอก็ยิ้มให้ผมก่อนจะพาผมเข้ามาในบ้านและพอผมก้าวขาเข้ามาผมก็เจอกับสีหน้าถมึนทึงของพ่อตาขี้โวยวายที่กำลังชี้หน้าถามผมด้วยความโมโห"ไอ้เหี้ยเฟย มึงเจาะไข่แดงลูกสาวกูเหรอวะ""ครับ" ผมสารภาพกับคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด"ไอ้ ไอ้ ไอ้""พี่ครามคะใจเย็นค่ะเดี๋ยวความดันจะขึ้นนะคะ""ใครจะใจเย็นลงครับเมีย ไอ้เฟยมันเจาะไข่แดงลูกสาวเรานะ" พูดกับผมน้ำเสียงนึงพูดกับเมียอีกน้ำเสียงนึงสองมาตรฐานชัดๆเลยพ่อตาผ
Terakhir Diperbarui : 2025-07-10
Masuk
