Semua Bab Love Beyond Time: The Soldier’s Strange Fiance Has A Secret: Bab 81 - Bab 90

"Ayaw kong mag-risk sa posibilidad na makasama ka." Akala ni Andres ay nagbibiro lang siya at pinutol siya bago pa siya makapagsalita ng buo."Tungkol sa pagsali sa hukbo, sa ngayon, wala nang puwang para makipag-negotiate."Maaari niyang igalang ang mga ideya ni Isabelle tungkol sa iba pang bagay, pero hindi ito!Nakikinig si Isabelle sa kanyang pagsasalita at hindi napigilang magbuntong-hininga ng mahina.Syempre, naiintindihan niya ang mga alalahanin ni Andres, at nauunawaan niya ang sinabi nito kahit hindi direktang sinabi.Ngunit ang mga salita ni Andres ay walang puwang para sa kompromiso, kaya sa ngayon, hindi na niya ito babanggitin pa."Okay." Tumango siya.Kung hindi siya papayagan sumali sa hukbo, hindi siya pupunta.Pero hindi siya naniniwala rito. Isang buong buwan nang walang dumating na mga kamag-anak sa isla para bumisita.Hindi magiging ganito ka-matigas ang bansa na paghiwalayin ang mga sundalo mula sa kanilang mga asawa at anak sa loob ng ganitong katagal na panahon

“Oo, oo, oo. Matatagalan pa ang hapunan. Pumunta ka na muna sa kwarto at magpahinga,” mabilis na sang-ayon ni Clara habang nakangiti.Napansin ni Isabelle ang tingin ni Andres—tila may nais itong sabihin sa kanya nang sila lang. Iniwan niya ang hawak na mangkok at tahimik na sumunod kay Andres papunta sa likod-bahay.Pagdating nila sa pinto, napansin niyang nakaawang ito.“May bisita ba?” tanong ni Isabelle, bahagyang nagulat. Tumingin siya kay Andres na tila may itinatago.“Pumasok ka. Tingnan mo,” sagot ni Andres habang binubuka ang mga braso, may ngiti sa labi.Nag-atubili si Isabelle saglit, pero inabot rin ang pinto at tinulungan si Andres na buksan ito.Pagkapasok, sinalubong siya ng malamig na hangin—at isang tanawin na halos ikabitaw ng kanyang hininga.Ang buong kwarto ay napuno ng magagarang tela ng sutla, maayos na nakaayos ayon sa mga banayad na pag-shade ng kulay. Sa ilalim ng ilaw, kumikislap at kumikinang ang mga ito na para bang mga alon ng liwanag.Sa gitna ng silid a

Siya si Isabelle—at halos wala kang makikitang kapintasan sa kanyang katawan. Kahit pa simpleng gumalaw lamang siya o iangat ang kanyang buhok, nakakabighani pa rin ang kanyang ganda.Kung hindi lamang tensyonado ang sitwasyon sa katimugang hangganan at malapit na ang digmaan, malamang ay hindi na nakapagpigil si Andres. Gusto na niyang angkinin si Isabelle ngayon din.Sinadya ni Isabelle na magpalit ng damit sa harap niya—para tuksuhin siya, ngunit hindi niya puwedeng hawakan—bilang parusa sa ginawa nito. Kumuha siya ng isang gown na nakasabit sa tabi at tumalikod kay Andres. Isinuot niya ito habang nakatingin sa malaking salamin.Nakakagulat na ang gown, na mula pa noong 1900s, ay akmang-akma sa kanyang pangangatawan. Maliban lamang sa bahagi ng baywang at tiyan na medyo maluwag ng dalawa o tatlong sentimetro. Hindi rin talaga ito idinisenyong hapit, kundi para ipakita ang kariktan ng isang babae.Malaki ang dibdib ni Isabelle at maliit ang kanyang baywang. Ang kanyang bust ay katum

Hindi iyon pinansin ni Andres. Sa katunayan, matagal nang tapos ang lahat — mag-asawa na sila ni Isabelle.Ang tunay na kahiya-hiya ay ang asal ni Aurora na walang delikadesa.Sinadya niyang banggitin ang isyu upang sabay na paalalahanan at bigyan ng babala si Oscar.Namutla, saka namula si Oscar. Ilang sandali siyang natahimik bago lumingon kay Aurora."Ikaw... mag-ingat ka na sa susunod! Dalawampu’t tatlong taong gulang ka na!"Yumuko si Aurora, marahang kinutkot ang pagkain sa kanyang mangkok. Makalipas ang ilang sandali, mahina siyang tumugon:“Hmm...”Tahimik na nakaupo si Lucio sa gitnang upuan, pinagmamasdan silang lahat.Alam niya, siyempre, na gusto ni Aurora si Andres — pero hindi sila bagay sa isa’t isa.Hindi naman siya nagkulang sa pagbibigay ng pagkakataon. Kung talagang gusto ni Andres si Aurora, sana ay sila na noon pa, noong magkasama pa silang sundalo. Hindi na dapat inabot pa sa ganitong panahon.Alam din niyang hindi basta-basta bibitaw si Oscar, pero ngayong si Is

“PAPA!” namangha si Aurora at tumingin kay Oscar na may halong gulat at sakit.Ganoon na lang ba siya? Wala man lang pagtatanggol? Isang utos lang — tapos na ang lahat?“Nagkamali ka at maling inakusahan mo si Binibining Isabelle. Wala nang palusot! Humingi ka ng tawad, agad!” galit na sigaw ni Oscar.Bagama’t matagal nang nagretiro si Lucio at namumuhay na kasama ng pamilya, nananatili pa rin ang kanyang impluwensya sa lipunan. Ilan sa kanyang dating tauhan ay nasa mataas na puwesto na ngayon sa negosyo at politika. Alam ito ni Oscar — at umaasa siyang sa pamamagitan ng kanyang koneksyon sa mga Vargas, magpapatuloy pa rin ang pag-angat ng kanyang pangalan.Ngunit hindi lang iyon ang totoo.Si Oscar ay hindi tunay na ama ni Aurora.Si Aurora ay anak ni Cecilia mula sa unang kasal. Nang ikasal si Cecilia kay Oscar, isinama niya ang batang Aurora sa bagong pamilya. Ang apelyido niyang Mendez ay pinalitan ng Molino, upang magmukhang tunay na bahagi siya ng bagong tahanan.Pero sa mata ng