All Chapters of Love Beyond Time: The Soldier’s Strange Fiance Has A Secret: Chapter 41 - Chapter 50

“Mahal ba ang bahay na ‘yan?” umupo si Isabelle sa isang upuan at inanyayahan si Andres na umupo rin. Iniabot niya ang tuwalya para punasan ang buhok nito at banayad na tanong.Pinag-isipan ni Andres, inabot ang kamay at hinila si Isabelle papunta sa kanya, saka mahina niyang sinabi: “Hindi naman mahal, may tanawin pa ng lawa sa tabi nito. Sa tingin ko magugustuhan mo.”Sa alaala ni Isabelle, napakamahal ng mga bahay sa kabilang bahagi ng lawa. Tahimik na lugar sa gitna ng ingay ng lungsod, karamihan ay mga maliit na gusali.“Nagsisinungaling ka.” Hindi niya napigilang umungol.Ngumiti ng bahagya si Andres at nagpaliwanag, “Sa totoo lang, hindi pa napipirmahan ang kasunduan ng paglipat. Gusto kong makita mo muna ito nang personal at magdesisyon kung gusto mo bago bilhin. Ilalagay ko ang pangalan mo sa titulo ng lupa.”“Ako…” sobra ang gulat ni Isabelle kaya hindi siya nakapagsalita ng maayos: “Hindi pwede!”Inakala ni Isabelle na kung hindi makakaiwas si Andres sa kapalarang mamatay s

“Ano naman ang problema doon?” tanong ni Andres pabalik.Kahit pito na lang ang araw, kung magfo-focus siya sa English at ituturo kay Isabelle ang sariling paraan ng pag-aaral, dapat may bahagyang pag-angat ang kanyang marka.Bukod pa rito, maganda naman ang grado ni Isabelle sa matematika at pisika. Nakakuha siya ng 88 sa matematika at 80 sa pisika sa college entrance exam, na patunay na matalino siya at tiyak na uusad kung makakahanap siya ng tamang ritmo sa pag-aaral.Higit pa rito, bago umalis, makikipag-usap siya kay teacher Nora at hihilingin na maglaan ng dalawang oras tuwing weekend para turuan si Isabelle ng English.Nag-isip si Oca. Ang kanilang head officer ay na-admit sa pinakamagandang military academy sa North City bilang top ng klase. Bukod pa rito, matagal na niyang tinuturuan si Isabelle, kaya kwalipikado siya.“Sige, hihiram po ako ng mga textbooks mamaya!” seryosong sabi ni Oca.Tahimik si Andres. Tumingin siya sa rearview mirror at pinanood ang alley ng pamilya Rey

Bahagyang nanigas ang katawan ni Andres.Tahimik na inilagay ni Isabelle ang isang bun sa kanyang mangkok at nagsimulang kumain.Tumingin si Andres sa kanya.Halos nakabaon sa mangkok ang maliit na mukha ni Isabelle, at tuloy-tuloy ang pagkain ng kanyang maliit na bibig.Malaki ang gagastusin sa enerhiya sa pag-aaral kaya kailangang kumain ng maayos si Isabelle.Sobrang sarap ng pagkain na dala ni Andres, lalo na ang mga braised pork buns.Hindi siya madalas nakakakain ng karne kaya madalas gutom ang tiyan niya. Ang palaman ng braised pork buns ay 8 bahagi lean meat at 2 bahagi taba. Sa bawat kagat, sumasabog ang katas kaya hindi niya mapigilang kumain ng sunod-sunod.Matagal siyang tumitig kay Isabelle, at unti-unting lumambot ang kanyang mga mata.“Gusto mo ba ang pagkain dito?” tanong niya nang malumanay.“Oo.” Maingay na tumango si Isabelle at nilunok ang huling kagat ng ika-apat na bun.Bumili si Andres ng dalawang tray ng labing-anim na maliliit na steamed buns na may marinated

“Sabel? Sabel andyan ka ba sa bahay nyo?”Habang si Isabelle ay nalilito, isang pamilyar na boses ang biglang narinig nya mula sa labas ng pintuan.Nakilala ni Isabelle na si Manang na kapitbahay nila ang tumawag sa kanya, at sumagot siya: "opo andito ako!"“Tapos, okay lang ba kung pumasok ako?” muling tanong ni Manang.Huminga ng malalim si Isabelle at mabilis na tumingin kay Andres, saka niya binawi ang kamay niya mula sa dito saka sumagot, "Opo, okay lang po!"Hindi nagsalita si Andres, tumayo, tiniklop ang kumot sa katawan niya, at bumalik sa kwarto ni Isabelle.Binuksan ni Isabelle ang pintuan ng bakuran para kay Manang at tinanong, “Ano ba ang nangyari?”“Nagpadala kasi ng telegrama si Ferly, sinabi nya na nasugatan daw siya sa binti habang nasa gym class at ngayon ay nasa ospital. Mahal ang bayad sa ospital at kulang siya sa pera para sa mga gastusin. Puwede mo ba siyang tulungan at magpadala ng pera?”Mukhang nag-aalala si Manang: "Sabi nila nabali ang mga buto ng kanyang bin

"O baka naman may tutol ka sa kasal na ito?" patuloy na tanong ni Andres nang mahinahon.Hindi sa pagmamalabis kung sabihing kinilabutan si Amador sa mga oras na iyon."Hindi! Hindi ako tutol!" agad niyang itinanggi."Hindi ko 'yon ibig sabihin, Andres, nagkakamali ka ng intindi!" Pinunasan ni Amador ang malamig na pawis sa kanyang noo at nagmadaling nagpaliwanag: "Tatlong taon na ang nakalilipas nang dumating ako sa ibang bansa, binigyan ko sila—pati ang anak ko—ng ilang libong piso, pero tumanggi ang si Marita na tanggapin ito. Akala ko kasi kung mas maliit ang halaga, baka tanggapin nila!""Libong piso na ba ang tawag mo sa isang libo?" singit ni Marita na hindi na napigilan ang sarili."Amador, umalis ka ng bansa noong si Isabelle ay ilang buwang gulang pa lang! Kung nakipaghiwalay ka noon, obligado kang magbigay ng sustento buwan-buwan hanggang sa mag-18 siya! Sabihin mo nga—ano bang naibigay mo kay Sabel sa loob ng 18 taon? Kahit ba pisong baon? Kahit pares ng medyas?""Ibig mo