Semua Bab เด็กโปรดท่านรอง: Bab 81 - Bab 87

มือของสองหนุ่มสาวในห้วงแห่งความรักกุมประสานกันไม่ปล่อย สายตาคมกริบอ่อนโยนยามหันไปมองใบหน้าสวยจัดของสาวข้างกาย หัวใจพองขยายแทบจะล้นออกมานอกอก เวลาเห็นแหวนเพชรระยิบระยับบนนิ้วนางข้างซ้ายนิ้วโป้งสากเกลี่ยหลังมือบางแผ่วเบาด้วยความเพลิดเพลิน มืออีกข้างบังคับหักเลี้ยวพวงมาลัยท่าทางคล่องแคล่วชำนาญ ต่อให้จะไม่ใช่รถที่ใช้ขับประจำก็ตามเนื่องจากรถคันโปรดถูกขนย้ายกลับไปซ่อมยังกรุงเทพแล้ว ทำให้หลังจากออกโรงพยาบาลแผ่นดินต้องใช้รถของใยไหมแทน และตอนนี้ทั้งคู่กำลังขับรถกลับไปยังบ้านของหญิงสาวเพื่อแจ้งข่าวดีให้ธิดารับทราบเขาไม่กังวลเรื่องมารดาใยไหมเท่าไร จากที่ได้พบเจอกันครั้งแรก ก็มองออกว่าอีกฝ่ายยินดีต้อนรับเขาเป็นลูกเขยอย่างถึงที่สุดความกลัดกลุ้ม เปลี่ยวเหงาตลอดหลายเดือนแทบไม่หลงเหลืออีกต่อไป หลุบสายตามองมือบางที่กุมประสานอยู่ พลางกระชับให้แน่นขึ้น อยากจะกู่ร้องตะโกนด้วยความดีใจ ในที่สุดเขาก็สามารถคว้าหัวใจตัวเองกลับมาจนได้รถญี่ปุ่นสีเงินขับผ่านรั้วหน้าหมู่บ้าน รปภ. ที่ทำหน้าที่ดูแลยกคานกั้นให้เปิดออกเมื่อเห็นสติกเกอร์ผู้พักอาศัยของลูกบ้านแปะเด่นอยู่หน้ากระจกรถ ให้หนุ่มคนขับขับผ่านเข้าไปเลยโดยไ

BBK Engineeringร่างบางในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวคู่กับกระโปรงเข้ารูปสีน้ำเงิน ราศีคุณนายจับทุกกระเบียดนิ้ว ควงแขนเดินเคียงคู่มากับรองประธานสุดหล่อ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นปรายตามองรอบข้างด้วยท่าทางเหนือกว่า การกลับมาบริษัทในครั้งนี้ให้ความรู้สึกแตกต่างจากครั้งสุดท้ายราวฟ้ากับเหวเหล่าพนักงานต่างชะเง้อคอมองทั้งคู่ด้วยความสนใจ ซึ่งก็มีหลากหลายอารมณ์เลยทีเดียว ทั้งแตกตื่น สงสัย รวมถึงริษยา ไม่มีอีกแล้วรอยยิ้มเย้ยหยัน สมเพชเวทนา!นิ้วเรียวยาวประดับด้วยเพชรเม็ดสวยบนนิ้วนางข้างซ้ายส่องประกายวิบวับ ซึ่งสาวแสบก็ไม่วายกรีดกรายนิ้วให้อดีตกลุ่มพนักงานที่เคยสุมหัวนินทาได้เห็นมันชัดๆ และเมื่อสายตาคมกริบของแผ่นดินกวาดมอง ทุกคนก็ได้แต่เก็บกักความสงสัยใคร่รู้แล้วก้มหน้าหลบสายตา ปล่อยให้ทั้งสองเดินเข้าลิฟต์ไป"แก! นั่นใช่ยัยเด็กฝึกงานคนเก่าที่ตามติดบอสต้อยๆ หรือเปล่า""ฉันว่าใช่! สรุปแล้วนางกลับมาอีกได้ไง ไหนบอกว่าบอสกำลังจะหมั้นไม่ใช่เหรอ?""ตกข่าวมาก! เขาถอนหมั้นกันไปนานแล้วเถอะ แต่ก็ไม่คิดว่ายัยเด็กฝึกงานคนนั้นจะอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้""หมายความว่าไง""ไม่เห็นที่มือนางเหรอยะ! แหวนเพชรเม็ดโตขนาดนั้น!""สรุปบอส

หนึ่งเดือนต่อมาในที่สุดก็ถึงงานแต่งงานของใยไหมและแผ่นดิน หญิงสาวจำเป็นต้องตื่นมาแต่งหน้าทำผมตั้งแต่ตีสามครึ่ง โดยมีทั้งธิดา จันเจ้า และม่านฟ้ากระวีกระวาดช่วยตรวจเช็กข้าวของเจ้าสาวให้เรียบร้อยคู่บ่าวสาวจำเป็นต้องไปถึงโรงแรมก่อนแปดโมง และพิธีการหมั้นแบบไทยปนจีนก็จะเริ่มขึ้นตอนเก้านาฬิกาตรงบรรดาญาติพี่น้องเพื่อนสนิทมิตรสหายและตัวแทนบริษัทคู่ค้าเดินทางมาร่วมเป็นสักขีพยานในวันสำคัญมากมายแม้จะเหนื่อยกับหลายสิ่งหลายอย่างแต่นี่ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ใยไหมมีความสุขเหลือเกิน เธอหันมองใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มของเจ้าบ่าวด้วยสายตาอ่อนโยน ซึ่งเขาก็ก้มมองเธออยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงสวมสูทสีน้ำตาล เรือนผมดกหนาถูกเซตเสยขึ้นด้านบน เปิดเผยใบหน้าดุดันให้โดดเด่นขึ้นเป็นอีกเท่าตัวมุมปากของชายหนุ่มระดับรอยยิ้มจางๆ เอาไว้เสมอ เรียกกระแสฮือฮาจากญาติและเพื่อนฝูงเขาได้เป็นอย่างดี ในที่สุดหนุ่มหน้าตึงราวกับโกรธคนทั้งโลกก็มีมุมหวานชื่นให้ได้เห็นเป็นบุญตาสักครั้งใยไหมอยู่ในชุดสีขาวแขนยาวสะอาดตา ดูสวยสง่าเรียบร้อย เหมาะกับพิธีหมั้นในช่วงเช้าทั้งคู่นั่งพับเพียบบนเวทีสูง ตกแต่งประดับประดาด้วยซุ้มดอกไม้สวยงาม ช่างภาพหลายคน

สามปีต่อมาเด็กชายตัวน้อยวัยสามขวบวิ่งเล่นยังสนามหญ้ากว้างโดยมีพี่เลี้ยงวัยกลางคนวิ่งไล่ตาม ใบหน้าเล็กฉายแววหล่อตั้งแต่เด็กแดงก่ำด้วยเม็ดเหงื่อ หัวเราะคิกคักเสียงใสมีความสุข"คุณวายุวิ่งช้าๆ หน่อยสิคะ หวานวิ่งตามไม่ทันแล้ว""คิกคิก พี่หวานช้า แน่จริงก็จับวายุให้ได้สิ"พี่เลี้ยงระบายยิ้ม ชะลอแรงลงเล็กน้อยเพื่อให้ช้ากว่าขาเล็กๆ ของคุณหนู ทำท่าให้ดูเหมือนว่าวิ่งไล่ตามไม่ทัน ทำให้เด็กน้อยส่งเสียงหัวเราะสดใส"วายุครับ มาพักก่อนเร็ว พี่หวานหมดแรงแล้ว" เสียงหวานร้องเรียกลูกชายวัยกำลังซนเด็กชายเองก็ยิ้มกว้าง วิ่งตรงปรี่เข้ามาหามารดาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สนามใต้ร่มไม้ด้วยความรวดเร็ว"ระวังครับวายุ อย่าวิ่งเร็วขนาดนี้ เดี๋ยวก็หกล้มเอาหรอก""เอาน่า อย่าดุแกนักเลย มาให้ปู่อุ้มหน่อยสิหลานรัก...ไหนดูซิ เหงื่อซกเลย"เดชาหันไปปรามสะใภ้ ก่อนจะผายมือรอหลานชายคนโตที่เปลี่ยนเป้าหมายพุ่งเข้าไปหาเขาแทนใบหน้าชายชราเต็มไปด้วยความสุข หอมแก้มแดงๆ ของหลานชายสุดที่รักไปฟอดใหญ่ พลางช่วยหาผ้าเช็ดหน้ามาซับเม็ดเหงื่อบนใบหน้าเล็ก"ดื่มน้ำก่อนครับวายุ คุณย่าทำน้ำอัญชันมะนาวที่ชอบมาให้ด้วยนะ" ใยไหมเองก็ส่งยิ้มกว้างเอ็น