All Chapters of เด็กโปรดท่านรอง: Chapter 51 - Chapter 60

เสื้อผ้าบนร่างกายถูกปลดเปลื้องออกทีละชิ้น ในขณะที่เจ้าของร่างนอนตัวแข็งน้ำตาไหลออกมาเงียบๆ แผ่นดินไม่ได้ให้ความสนใจเธอนัก เอาแต่จดจ้องอยู่กับทรวงอกอิ่มคู่สวยตรงหน้าฝ่ามือหนาประคองฟอนเฟ้นด้วยความทะนุถนอมก่อนจะฝังใบหน้าซุกไซ้เข้าหา คางสากระคายเสียดครูดผิวอ่อนให้เธอแสบเล็กน้อย แลบลิ้นตวัดเลียยังปลายยอดสีหวาน บีบขยำครอบครองเม็ดเชอร์รีเข้าสู่โพรงปากร้อนแผ่นดินรู้ดีถึงทุกจุดอ่อนไหวบนร่างกายสาว เพียงแค่ขบเม้มเบาๆ เส้นขนในร่างเล็กก็ลุกชัน มุมปากหนาแสยะยิ้มถูกใจ ก้มหน้าก้มตาลามเลียปรนเปรอก้อนเนื้อนุ่มนิ่มขนาดใหญ่เกินตัวด้วยความเพลิดเพลิน แม้ร่างข้างใต้จะไม่ส่งเสียงแห่งความสุขออกมาเลยด้วยซ้ำใยไหมเอี้ยวหน้าหลับตาปี๋ น้ำตาหยดร้อนไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย ไม่อยากจะมองสิ่งที่แผ่นดินกระทำกับร่างกายเธอแม้แต่น้อย กายอวบอิ่มเย้ายวนแข็งเกร็ง แม้จะถูกเขาเอาอกเอาใจแค่ไหนแต่หัวใจเธอกลับเจ็บหน่วงรวดร้าวทรมาน ไม่ได้มีความสุขกับสิ่งนี้แม้แต่น้อยหลังจากใช้เวลาอยู่กับหน้าอกสวยจนพอใจ แผ่นดินก็หยัดกายขึ้นกระชากทึ้งเสื้อผ้าออกจากตัว เรือนกายกำยำอัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเปลือยเปล่า ใช้สายตาหิวกระหายโลมเลียกายขาวละเอียดส

"วันนี้ฉันมีธุระนะ กลับมาเย็นๆ""...""ใยไหม...""ก็ไปสิคะ...ใครไปห้ามอะไรบอส""รอกินข้าวเย็นพร้อมฉันด้วย"ร่างเล็กกอดอกมุ่ยหน้าหันหนีไปอีกทาง ปล่อยให้แผ่นดินที่แต่งตัวเต็มยศระบายลมหายใจหนักๆ ก้าวเข้ามาช้อนใบหน้าสวยจัดขึ้นรับจุมพิตร้อน เพียงแค่เสี้ยววิใยไหมก็สะบัดหน้าออกด้วยความขัดเคือง แต่หนุ่มหน้ามึนก็ระบายยิ้ม เอื้อมมือมาเกลี่ยแก้มใสเย้าแหย่ ก่อนจะหมุนกายจากไปพอเหลือตัวเองอยู่ในห้องตามลำพัง เธอก็ทิ้งกายนอนแผ่หลาบนโซฟา เหม่อมองเพดานด้วยสายตาว่างเปล่าเหม่อลอย เหมือนตัวเองไม่ต่างจากนกน้อยในกรงทอง ต่อให้จะมีโอกาสบินหนีไปไกลแค่ไหน แต่ข้อเท้าก็ยังมีโซ่ตรวนที่มองไม่เห็นล่ามไว้อยู่ดี และต้องจำใจกลับมาอยู่ที่เดิมเพียงแค่แผ่นดินกระดิกนิ้วสั่งจิตใจเธอห่อเหี่ยวทำร่างกายเหนื่อยหมดเรี่ยวแรงตั้งแต่ยังไม่ทันจะขยับไปไหน เป็นผลมาจากความอึดอัดกดดันกับสถานการณ์ที่เผชิญอยู่แม้จะพยายามวางตัวเฉยชา เหินห่างกับแผ่นดินแค่ไหน แต่จิตสำนึกลึกๆ เธอก็รู้ดีแก่ใจว่าหวั่นไหวให้เขาไปแล้ว ทำให้ขอบตาคู่สวยเห่อร้อนขึ้นมาตอนที่รับรู้ว่าวันนี้แผ่นดินต้องออกไปหาคู่หมั้นสุดเพอร์เฟกต์ และทั้งคู่กำลังจะมีความสุขด้วยกันในข

ทันทีที่ทราบเรื่องแผ่นดินก็กำลังกลับมาบริษัทพอดี ชายหนุ่มหัวเสียมากที่ดาหลันกล้าบุกเข้ามาวุ่นวายถึงบริษัทร่างสูงกำยำมุ่งหน้าออกจากลิฟต์ ไอโทสะคละคลุ้งจวนเจียนจะระเบิด ท่าทางขึงขังน่ากลัวของรองประธานทำอุษาที่นั่งอยู่หน้าห้องหนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ"ยัยผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน!" แผ่นดินตวาดกร้าวเสียงแข็ง อุษาได้แต่นั่งตัวสั่น น้อยครั้งที่จะเห็นแผ่นดินสติหลุดถึงขนาดนี้"ยะ...อยู่ในห้องบอสค่ะ""แล้วใยไหมอยู่ไหน?""อุษาเห็นน้องค่อนข้างเครียด เลยให้ใยไหมกลับบ้านไปพักก่อนค่ะ""อืม"แผ่นดินพยักหน้ารับ มือใหญ่ผลักบานประตูห้องอย่างแรงจนมันไปกระแทกกับผนังห้องเกิดเสียงดังสนั่น สาวสวยไฮโซสะดุ้งวาบเมื่อพบกับนัยน์ตาคมกริบเกรี้ยวกราด แต่ก็พยายามส่งยิ้มหวานสุดเสแสร้ง ปั้นหน้าไม่กลัวเกรงแม้ในใจจะสั่นระรัวแล้วก็ตาม"เธอมาทำอะไรที่นี่!" รองประธานถามเสียงเข้มเอาเรื่อง แต่ในเมื่อดาหลันตั้งใจมาแล้วเธอก็ไม่ยอมถอยกลับง่ายๆ เช่นกัน"ดาก็แค่อยากแวะเข้ามาหาคุณแผ่นดินเฉยๆ ค่ะ...ไม่ทราบมาก่อนว่าคุณไม่อยู่ออฟฟิศ ต้องขอโทษที่เข้ามากะทันหันด้วยนะคะ""เฮ่อะ!...ไม่รู้งั้นเหรอ ทั้งที่ฉันออกไปคุยเรื่องเอกสารสัญญา

"ชอบหรือเปล่า" ชายหนุ่มเดินเข้ามาสวมกอดร่างเล็กที่กำลังเหม่อมองวิวทะเลจากในห้องพัก ก้มหน้าเอ่ยถามเสียงนุ่มออดอ้อนเอาใจ"ก็ดีค่ะ สมกับที่บอสยอมจ่ายแพงทุกบาททุกสตางค์เลย""ใยไหม~"เขาเรียกชื่อเธอเสียงอ่อนหลังจากพยายามจะเอาใจเธอทุกอย่าง แต่สาวหัวแข็งก็ยังไม่เลิกประชดประชันใส่เธอสูดหายใจเข้าปอดอีกครั้ง ใช้มือบางยันร่างกายแน่นหนั่นออกห่าง"จะไปไหน" คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน หรี่ตาจ้องมองใบหน้าสวยกดดัน ขุ่นเคืองขึ้นมาหน่อยๆ ที่เธอเอาแต่เฉยชาใส่"เปลี่ยนชุดค่ะ บอสคงไม่คิดจะให้ไหมใส่ชุดนักศึกษาออกไปเดินเล่นข้างนอกใช่ไหม เพราะนั่นคงดูไม่ต่างจากเสี่ยแก่พาเด็กมาเที่ยว...อ้อ ไม่ใช่สิ ไหมไม่ใช่เด็กเสี่ย แต่เป็นเมียน้อยรองประธานที่กำลังจะหมั้นสินะ""เฮ้ออออ~ ถ้าคิดว่าการพูดประชดแล้วทำให้ตัวเองสบายใจก็ทำไปเถอะ"กองไฟในอกคุกรุ่นขึ้นมาหน่อยๆ หลังจากสาวตัวเล็กปากแจ๋วจิกกัดเขาในทุกประโยค จนทำให้เขาเดินเลี่ยงออกมานอกระเบียง ควานหาซองบุหรี่ในกระเป๋าขึ้นมาจุดสูบดับความหงุดหงิดในจิตใจ ปลดปล่อยความคิดมากมายไปกับสายลมและเกลียวคลื่นเบื้องหน้าพอเห็นท่าทางฉุนเฉียวของแผ่นดิน แทนที่เธอจะสะใจเหมือนที่จินตนาการไว้ทีแรก

"กล้าเหรอ?" ร่างเล็กหรี่ตาถาม พลางเลิกคิ้วน้อยๆ เป็นการท้าทาย"หึ...ระดับฉัน ไม่มีสิ่งที่ไม่กล้าทั้งนั้นแหละ"เสียงแหบพร่าก้มกระซิบตอบกลับ ลมหายใจร้อนจ่อรดลำคอทำขนในกายเธอลุกชันวูบหวาม มีปฏิกิริยาตอบสนองทันทีแม้จะไม่ต้องการก็ตามใยไหมหมุนกายมาเผชิญหน้า เอนพิงขอบสระว่ายน้ำซึ่งระดับน้ำสูงเกือบไม่พ้นอกอิ่มใต้บิกินีตัวสวย ส่งมือบางขึ้นลูบไล้ไปตามมัดกล้ามกำยำของชายหนุ่ม กัดปากยิ้มยั่วในเมื่อหนีคนอย่างแผ่นดินไม่พ้น เธอจะทำให้เขาหลงเธอหัวปักหัวปำแทน มุมปากอิ่มคลี่ยิ้มจางๆ เป็นการเชื้อเชิญเขาเคยพาเธอออกไปร่วมรักนอกสถานที่มาแล้ว แค่ในสระว่ายน้ำหน้าวิลล่า แถมคนก็แทบไม่มีถือว่าจิ๊บจ๊อยไปเลยเมื่อเทียบกับในลานจอดรถของบริษัทหนุ่มมือไวกระตุกเชือกคลายปมชุดว่ายน้ำด้านล่าง ก่อนจะขมวดคิ้วหลังจากเห็นว่าสาวแสบผูกเงื่อนตายเอาไว้ใต้โบ คิ้วหนาเลิกขึ้นเอ่ยถามเสียงเจ้าเล่ห์"คิดว่าของแค่นี้จะหยุดฉันได้?""ก็ไม่ได้บอกให้หยุดนี่คะ"มือใหญ่ช้อนใต้สะโพกกลมอุ้มร่างเล็กควบเอว ซึ่งใยไหมก็ใช้เรียวขาเกี่ยวเอวสอบโดยดี ท่อนแขนบางโอบรอบลำคอพร้อมบดเบียดส่วนอ่อนไหวเข้าหากลางกายร้อนระอุ ส่งยิ้มยั่วอารมณ์ให้เจ้าของร่างกำยำ