Lahat ng Kabanata ng เมียลับเพลย์บอยร้าย: Kabanata 41 - Kabanata 50

พิธีสวดอภิธรรมศพของยายมาลีจัดขึ้นทั้งหมดห้าวัน ญาติเพียงคนเดียวของท่านก็คือไ‍อ‍วี่หลานสาว คนอื่นที่มาร่วมงานก็จะเป็นบรรดาเพื่อนบ้าน ชาวบ้านที่รู้จักและเคารพยายท่าน ร่วมถึงเพื่อนสมัยประถมและมัธยมของไ‍อ‍วี่ด้วย ตลอดงานเต็มไปด้วยความโศกเศร้า และคนที่ดูจะสะเทือนใจกับการสูญเสียครั้งนี้ที่สุดก็หนีไม่พ้นไ‍อ‍วี่ทำให้ลี‍อ‍อ‍นกับป้าแก้วต้องช่วยกันจัดการเรื่องจิปาถะภายในงานให้ไ‍อ‍วี่นั่งพับเพียบในชุดสีดำเรียบร้อยราวกับตุ๊กตาไร้ชีวิตอยู่ข้างกระถางธูปที่เอาไว้จุดไหว้เคารพศพผู้เสียชีวิต สายตาว่างเปล่าเหม่อมองไปยังโลงศพของบุคคลอันเป็นที่รักโดยมีเม็ดน้ำตาร้อนไหลออกมาไม่ขาดสาย แต่กลับไม่มีเสียงสะอื้นออกมาอีกแล้วภาพดังกล่าวบีบหัวใจบรรดาแขกที่รู้จักสองยายหลานคู่นี้ไม่น้อย"วี่...ขอแสดงความเสียใจด้วยนะ""เสียใจด้วยนะแก ยายท่านไปดีแล้ว"กลุ่มเพื่อนมัธยมคลานเข่าเข้ามาเพื่อให้กำลังใจหญิงสาว แต่ทุกคำพูดก็เหมือนจะไม่ได้เข้าหูเธอเลยแม้แต่น้อย สายตาหม่นหมองเอาแต่จ้องตรงไปยังรอยยิ้มอบอุ่นของภาพคุณยายที่ตั้งเอาไว้ข้างโลงเหล่าเพื่อนเก่ามองหน้ากันด้วยความลำบากใจ ทำได้เพียงเอื้อมมือบีบไหล่บางแล้วทยอยลุกออกไปด้าน

ลี‍อ‍อ‍นหักเลี้ยวพวงมาลัยพารถสปอร์ตสีขาวคันล่าสุดมุ่งหน้าออกไปยังเขตชานเมือง รถราตามถนนเริ่มบางตาลงก่อนที่รถหรูจะเลี้ยวเข้าไปสู่ซอยเปลี่ยวดูรกทึบ สองข้างทางมีแต่หญ้ารกสูง ถนนก็เป็นเพียงดินแดงฝุ่นตลบ ทำรถคันโปรดสีสะอาดตาขมุกขมัวอย่างรวดเร็วขณะที่กำลังขับผ่านดงพุ่มหญ้าไปตามทางขรุขระ โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงเขาก็ดังขึ้นปลายนิ้วหนากดปุ่มรับสายที่เชื่อมกับลำโพงบลูทูธในรถ แล้วเสียงอันคุ้นเคยของลูกน้องเขาก็ดังขึ้นมา(นายอยู่ไหนแล้วครับ พวกเพื่อนนายเดินทางมาถึงกันหมดแล้ว) ภู‍ผ‍ากระซิบถามเสียงเครียด คาดว่าคงกำลังถูกสายตากดดันจากกลุ่มเพื่อนเขาบีบบังคับแน่นอน"จะถึงแล้ว อยู่ในซอย"(แน่ใจนะนาย ครั้งนี้ไม่เบี้ยวแล้วใช่ไหม)"เบี้ยวห่า! กูจะถึงประตูโกดังอยู่แล้ว แค่นี้นะ!"ว่าจบลี‍อ‍อ‍นก็ตัดสายทิ้งไป ส่ายหัวระอากับความหลอนระแวงของลูกน้องคนสนิท หลังจากช่วงหลังถูกเขาเบี้ยวนัดมาหลายครั้งรถสปอร์ตคันสวยสภาพมอมแมมวิ่งผ่านประตูรั้วเหล็กสูงมาแล้ว สภาพภายนอกของโกดังห่างไกลเมืองดูเหมือนรกร้าง รั้วเหล็กก็มีสนิมเกาะ คงไม่มีใครคิดว่าอาคารทรุดโทรมดังกล่าวจะเป็นที่ซ่อนของอาวุธเถื่อนหลายพันกระบอกลูกน้องที่

คฤหาสน์ลี‍อ‍อ‍นรถสปอร์ตเลี้ยวผ่านรั้วสูงของตัวคฤหาสน์เข้ามายังที่จอดรถ ดวงอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไปนานแล้ว แต่หลอดไฟสีส้มที่ติดเรียงรายบริเวณด้านหน้าตัวบ้านก็ทำให้ทั่วบริเวณดูสว่างไสวชายห‍นุ่‍มในชุดเสื้อสูทสีดำก้มมองนาฬิกาข้อมือ เห็นว่าเกือบจะสามทุ่มแล้ว เขาพ่นลมหายใจยาวหลังจากการประชุมกินเวลามากกว่าที่คิด พลางก้าวขายาวๆ เข้าสู่ตัวบ้าน ชะเง้อคอมองหน้าแฟนสาว ไม่รู้ว่าป่านนี้ไ‍อ‍วี่ขึ้นห้องไปแล้วหรือยังคิ้วหนาขมวดเข้าหากัน เมื่อมองเข้าไปในห้องอาหารกลับไม่พบอาหารที่แม่บ้านควรจะเตรียมเอาไว้ให้เขา แต่กลับมีกลิ่นอาหารลอยมาตามทางเดินแทน ท่อนขายาวก้าวไปตามกลิ่นหอมจนไปถึงครัวฝรั่งขนาดกะทัดรัดที่เขามักใช้ชงกาแฟ หรืออุ่นอะไรง่ายๆ ทานริมฝีปากชายห‍นุ่‍มคลี่ออกช้าๆ มองด้านหลังของแฟนสาวกำลังง่วนอยู่กับการทอดหรือย่างอะไรบางอย่างในกระทะ จึงไม่ได้รับรู้ถึงการมาถึงของลี‍อ‍อ‍นแม้แต่น้อยดวงตาวิบวับเจ้าเล่ห์ไล่มองการแต่งตัวที่ดูแปลกไปจากเดิมของคนตัวเล็ก เธอสวมเดรสตัวบางสีน้ำเงินแม้จะสวมผ้ากันเปื้อนเอาไว้ แต่เขาก็รู้ดีว่าแฟนของเขาไม่มีทางแต่งตัวสวยแล้วเข้าครัวแน่หากไม่มีเจตนาอะไรแอบแฝงหมับ!"ว้าย! โอ๊ยลี ต

เสียงนาฬิกาจากโทรศัพท์ปลุกหญิงสาวขึ้นมาจากความฝันแสนหวาน ดวงตาง่วงงุนเปิดปรือขึ้นเอื้อมมือไปกดปิดแจ้งเตือนหมับท่อนแขนกำยำสวมกอดเอวบางคอดกิ่วจากทางด้านหลัง เมื่อไ‍อ‍วี่เอี้ยวหน้าหันกลับไปก็ได้รับจุมพิตที่แก้มฟอดใหญ่เป็นการทักทายยามเช้า"มอร์นิ่งครับที่รัก" ชายห‍นุ่‍มคลี่ยิ้มทั้งที่ดวงตาทั้งสองข้างยังไม่ยอมลืมขึ้นด้วยซ้ำ เขากระชับอ้อมแขนกอดก่ายร่างเปลือยเปล่าของแฟนสาวแน่นขึ้น พร้อมใช้ใบหน้าคลอเคลียไปตามผิวกายลื่นละมุน"เมื่อยตัวจัง" เธอบ่นเบาๆ ยืดแขนบิดตัวอย่างเกียจคร้าน"ก็วี่ขย่มลีไม่เลิกนี่ครับ" มุมปากร่างสูงแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์เอ่ยแซวออกมาแล้วเขาก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อแฟนสาวบีบปลายจมูกโด่งกลับเป็นการเอาคืน"พูดเยอะ เมื่อคืนลีก็ร้องเสียงหลงเหมือนกันนั่นแหละ""ก็เสียวนี่ เมียใครไม่รู้เอวพลิ้วโคตร ขึ้นให้ทีผัวแทบหัวใจวาย""หึหึ...อ้อนพอแล้วค่ะ ปล่อยวี่ได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปทำงานแล้ว"เธอตัดจบบทสนทนาลามกเอาไว้แต่เพียงเท่านี้ หรี่ตามองมือไม้ซุกซนของแฟนห‍นุ่‍มที่บีบเคล้นไปตามเรือนกายเธอไม่หยุด"ยังไม่อยากปล่อยเลย ลางานแล้วนอนกกกับลีต่อไม่ได้เหรอครับ""ไม่ได้! วี่เพิ่งกลั

บรรยากาศระหว่างทั้งคู่ยังคงอึมครึมและกดดันมาตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาจนถึงเช้างานแต่งของวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงกุกกักรบกวนการนอน เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบลี‍อ‍อ‍นกำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่หน้าบานกระจกขนาดใหญ่ เรือนผมสีดำหนาถูกเซตเสยขึ้นอวดใบหน้าหล่อเหลากระจ่างใสที่มีเสน่ห์อย่างมหาศาลเธอก้มหน้าหลบสายตา หลังจากนัยน์ตาคมกริบตวัดมองเธอผ่านเงาสะท้อน ร่างเล็กก้าวลงจากเตียงนอนเงียบๆ เดินไปทางห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน หลังจากจัดการตัวเองเสร็จพอไ‍อ‍วี่เปิดประตูออกมาอีกครั้งก็เห็นว่าแฟนห‍นุ่‍มแต่งตัวจะเสร็จแล้วมือหนาคว้าเนกไทที่วางพาดเอาไว้ขึ้นมาพันรอบลำคอ ไ‍อ‍วี่อดไม่ได้ที่จะก้าวไปประชิดร่างสูง เธอคว้าเนกไทสีน้ำเงินมาช่วยผูกให้ ความใกล้ชิดทำให้หญิงสาวได้กลิ่นน้ำหอมแสนเย้ายวนนุ่มลึกลอยออกมาจากร่างสูงทั้งคู่ต่างเงียบ ในขณะที่มือเล็กตลบผูกเนกไทให้เขาด้วยความชำนาญ เธอดึงปกเสื้อใต้ชุดสูทสีเดียวกับเนกไทจัดให้เข้าที่แล้วตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งใบหน้าหล่อเหลายังคงนิ่งเฉย มีเพียงสายตาที่อ่อนโยนลงโดยไม่ตั้งใจ เขาเอื้อมมือมาลูบไล้แก้มเนียนใสข