บททั้งหมดของ เมียลับเพลย์บอยร้าย: บทที่ 51 - บทที่ 60

หลายเดือนผ่านไปหญิงสาวถอนหายใจยาวหมดเรี่ยวแรง พลางเก็บอุปกรณ์กล้องและไมค์ลงในกระเป๋าย่ามใบใหญ่ ขณะห‍นุ่‍มรุ่นน้องเองก็เก็บกล้องวิดีโอหลังจากเสร็จงานวันนี้“ไปไหนต่อไหมพี่วี่”“ไม่อะ อยากจะกลับไปนอนแล้ว” เธอส่ายหัวปฏิเสธด้วยสีหน้าอ่อนแรง“ระยะหลังๆ มานี่พี่ซึมลงไปเยอะเลยรู้ตัวไหมเนี่ย จากหน้านิ่งอยู่แล้ว ทุกวันนี้ยิ่งเอาแต่ปล่อยพลังงานลบ”“ช่างฉันเถอะน่า ไปส่งด้วย”“พี่นี่นะ”รุ่นน้องพ่นลมหายใจ เอื้อมคว้ากระเป๋าใบใหญ่ของหญิงสาวมาช่วยถือ ก่อนจะเดินนำหน้าไปยังรถยนต์ส่วนตัวคันใหม่ที่เพิ่งซื้อมาแมนเคยถามถึงรถคันเก่าของเธอ แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบใดๆ นอกจากสายตาเศร้าสร้อยเหม่อลอยในบางครั้ง เรียกได้ว่าไ‍อ‍วี่ดูไร้ชีวิตชีวาอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือปัญหาของเธอจะเกี่ยวข้องกับจากไปของคุณยายเธอเมื่อหลายเดือนก่อนหรือไม่ แต่พอคิดอีกทีก็ไม่น่าใช่ เพราะช่วงแรกที่ไ‍อ‍วี่กลับมาทำงานก็ไม่ได้หม่นหมองขนาดนี้ไ‍อ‍วี่ก้าวขึ้นมายังเบาะรถ ทิ้งกายพิงเบาะนั่งหลับตาลงช้าๆ เหมือนว่าพลังงานในร่างกายมันจะเหลือน้อยเต็มที แม้ว่าเธอจะนอนหรือพักผ่อนมากแค่ไหน แต่เหมือนเส้นทางชีวิตข้างหน้ามันดูมืดหม่นไม่ต่างจา

ไ‍อ‍วี่นั่งเช็กข่าวในโซเชียลตั้งแต่เช้า จนลืมเรื่องที่คุยกับฝ้ายเมื่อวันก่อนไปเสียสนิท เมื่อคืนมีประเด็นร้อนเกี่ยวกับคู่รักนักแสดงรุ่นใหญ่ซึ่งแต่งงานกันมาหลายปี จนมีทายาทหน้าตาน่ารัก ฉายแววสวยหล่อเหมือนพ่อแม่ทุกประการให้เหล่าแฟนคลับได้ชื่นใจ แต่แล้วฝ่ายหญิงกลับโพสต์ข้อความตัดพ้อลงในไอจีส่วนตัว สร้างประเด็นให้เหล่านักข่าวสายบันเทิงนั่งไม่ติดกันเป็นแถว รวมถึงไ‍อ‍วี่ด้วยเช่นกันคนตัวเล็กกดเข้าเว็บนั้นออกเว็บนี้ โทรหาเหล่าพี่ๆ ที่ทำงานเบื้องหลัง เพื่อหาข้อมูลข่าว และดูเหมือนว่าครั้งนี้นักข่าวสาวจะช้าไปหน่อย เพราะพอได้ข่าวมาแล้ว กลับมีอีกช่องชิงลงข่าวตัดหน้าเธอไปเสียก่อนหญิงสาวกลอกสายตาด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้อะไร เพราะในวงการนี้ใครไวกว่าก็ได้รับความสนใจไปนิ้วเรียวบางล็อกอินเข้าสู่บัญชีแอดมินของเพจข่าว กดแป้นพิมพ์เพื่อลงรายละเอียดประเด็นร้องดังกล่าว แต่ยังไม่ทันจะได้กดโพสต์ โทรศัพท์มือถือก็เธอก็มีสายเรียกเข้าแทรกขึ้นมา“ฮัลโหล ว่าไงแมน”“พี่วี่ ส่องไอจีน้องแอมป์หรือยัง ตอนนี้คนเข้าไปรุมถล่มเละแล้ว”“เฮ้อออออ~ ไวกันจริงๆ ฉันว่าอีกหน่อยเราคงจะตกงานกันแล้วละ เพราะนักสืบโซเชียลท

รถญี่ปุ่นคันเล็กจอดหน้าสถานีตำรวจท้องที่ แล้วก่อนแมนจะหันมาพูดอะไร รุ่นพี่สาวก็ผลักประตูรถก้าวออกไปซะแล้ว รุ่นน้องหน้าเจื่อน รีบวนไปหาที่จอดรถก่อนจะวิ่งตามหญิงสาวร่างเล็กเข้าไปด้านใน“ใครรับผิดชอบคดีการตายของอภิษฎา!” เสียงหวานแข็งกร้าวเอาเรื่องโพล่งถามออกไปทันทีที่เปิดประตูเข้าไปในสถานีตำรวจใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตา และดวงตาแดงก่ำเอาเรื่องสร้างความฉงนให้เหล่าเจ้าหน้าที่และประชาชนที่เข้ามาแจ้งเหตุพอสมควร“ใจเย็นพี่วี่” แมนรีบฉุดแขนบางเพื่อรั้งสติ แต่ก็ถูกสะบัดออก วินาทีนี้เธอเย็นไม่ไหวอีกต่อไป“จะให้ฉันเย็นอะไร! เพื่อนฉันถูกฆ่าตายทั้งคน แต่สรุปออกมาว่าฆ่าตัวตาย!”“ค่อยๆ พูดน่าพี่ โวยวายแบบนี้เดี๋ยวพวกเขาก็อุ้มพี่เข้าห้องขังไปสงบสติอารมณ์หรอก” รุ่นน้องกระซิบเสียงเครียด พลางหันไปขอโทษขอโพยทุกคนในสำนักงาน“เป็นญาติผู้เสียชีวิตคดีฆ่าตัวตายเมื่อเช้าเหรอครับ” หนึ่งในเจ้าหน้าที่เอ่ยถาม“เพื่อนฉันไม่ได้ฆ่าตัวตาย! มันเป็นไปไม่ได้ เมื่อวานเรายังคุยกันอยู่เลย!”สาวน้ำแข็งที่มักจะเงียบขรึม ไม่ค่อยพูดค่อยจาตะคอกนายตำรวจท่านนั้นกลับ ในตอนนี้จะเรียกว่าเธอสติแตกก็ไม่ผิด เพราะการจากไปของฝ้ายมันเป็นสิ่งที่

โรงแรมคริสตัล ควีนประตูไม้สีเข้มถูกเปิดพรวดเข้ามากะทันหัน ทำให้ม‍า‍เ‍ฟี‍ยห‍นุ่‍มเจ้าของห้องนิ่วหน้าเตรียมจะเปิดปากด่า แต่ก็ต้องกลอกสายตาเมื่อพบเข้ากับใบหน้าของหนึ่งในเพื่อนสนิทอย่างวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์“มาทำอะไร?” ลี‍อ‍อ‍นถามเสียงเบื่อหน่าย เท้าคางพลิกแฟ้มงานตรงหน้าต่อด้วยความเซ็ง“มาดูว่ามึงยังมีชีวิตอยู่ดีหรือเปล่า ไม่โผล่หัวโผล่หางมาให้เพื่อนเจอเลย”วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ตอบกลับ กวาดสายตามองห้องทำงานซึ่งถูกรูดม่านปิดทึบจนแสงแดดยามบ่ายไม่อาจส่องเข้ามาได้ แถมเจ้าตัวยังไม่เปิดไฟในห้องอีกด้วย“มึงทำงานประสาอะไร ปิดไฟอ่านเอกสารเนี่ยนะ”“มีแสงจากคอมไง มึงตาบอดเหรอ”ไม่ว่าเปล่าลี‍อ‍อ‍นชี้นิ้วไปทางโน้ตบุ๊กที่ถูกเปิดหน้าจอค้างเอาไว้ให้ดูเป็นหลักฐานร่างสูงใหญ่ส่ายหัวระอา ก้าวเข้าในห้องทำงานเย็นเฉียบ แล้วก็ต้องหน้าทิ่มล้มคะมำลงไปกองกับพื้นหลังจากเดินเหยียบวัตถุทรงกลมๆโครม!“Shit! มึงวางเหี้ยอะไรที่พื้นวะ”เจ้าของห้องถอนหายใจยาว เลื่อนเก้าอี้ออกห่างโต๊ะทำงาน พร้อมเอื้อมไปรูดม่านด้านหลังออกวิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์ที่นั่งลงลูบก้นจึงได้เห็นสภาพเละเทะของห้องทำงานรองประธานโรงแรมสุดหรู“เชี่ย! ไอ้ลี‍อ‍อ‍น นี่มึงไม่ได้ออกจ

นักข่าวสาวยังไม่ถอดใจง่ายๆ สองขาเล็กเดินไปตามทางเดินยาวของซอยสถานบันเทิง เต็มไปด้วยแสงสีและเสียงเพลง นักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติเดินเต็มท้องถนน สองข้างฝั่งมีบาร์เปิดโล่งเปิดเรียงติดๆ กัน ทุกร้านจะมีสาวๆ นุ่งน้อยห่มน้อยนั่งอยู่หน้าร้าน ส่งยิ้มเรียกแขกชักชวนให้เข้าร้าน พ่อค้าแม่ค้าเองก็ตั้งแผงขายของ บรรยากาศเต็มไปด้วยความวุ่นวาย แต่ก็ดูครึกครื้น สมกับเป็นแหล่งบันเทิงชื่อดังของกรุงเทพฯสายตาคู่สวยสอดส่ายไปตามซอยพลุกพล่าน พยายามหาชายทั้งสองคนจนเริ่มเวียนหัวมือน้อยยกขึ้นบีบนวดขมับบรรเทาอาการเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้า เพราะช่วงกลางวันหญิงสาวยังต้องทำงาน ส่วนหลังเลิกงานก็เอาแต่หมกมุ่นตามสืบเบาะแส เวลาในการนอนแต่ละวันจึงเหลือเพียงน้อยนิดหัวสมองถูกใช้งานหนักมึนตื้อจากทั้งเสียงเพลงที่ตีกันวุ่นวายในขณะที่กำลังตัดสินใจว่าวันนี้ควรจะกลับบ้านไปพักผ่อน หางตาก็เหลือบไปเห็นลายรูปหัวกะโหลกด้านหลังเสื้อของชายคนหนึ่งเดินเลี้ยวเข้าไปในซอยแวบๆยังไม่ทันที่สมองได้ทันไตร่ตรองให้รอบคอบ ขามันก็ขยับไปซะแล้วไ‍อ‍วี่เดินทิ้งช่วงตามไปห่างๆ ยกมือขึ้นดึงแมสก์ขึ้นมาปิดหน้าตา ภายในซอยมีคนเดินผ่านไปมาอยู่บ้าง แต่