ไอวี่ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูห้องนั่งเล่นกว้าง สองมือบีบกุมเข้าหากันอย่างวางตัวไม่ถูก หัวใจสั่นระรัวกับสายตาคุ้นเคยสุดแสนจะคิดถึง แล้วก็เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น สายตาอบอุ่นห่วงหาก็แปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที ยิ่งทำหญิงสาวก้าวขาไม่ออก“เข้ามาสิ...แล้วบอกธุระของเธอมาซะ ฉันไม่ได้มีเวลาว่างทำเรื่องไร้สาระมากหรอกนะ” ประโยคประชดประชันดังขึ้นจากหนุ่มเจ้าของบ้านเขาเพียงแค่ปรายตามองทางเธอเล็กน้อยแล้วหันกลับไปสนใจแก้วไวน์ในมือที่ถูกโคลงเบาๆท่อนขาเรียวก้าวช้าๆ เข้ามาในห้องตามคำเชิญ ท่าทีห่างเหินทำให้หญิงสาวปั้นหน้าไม่ถูก ได้แต่ยืนเก้ๆ กังๆ“ฉันกำลังมีปัญหา”“หึ ก็คิดว่างั้น ไม่งั้นก็คงไม่โผล่หน้ากลับมาหรอก ใช่ไหม” เรียวคิ้วหนาเลิกขึ้นกวนอารมณ์พร้อมประโยคค่อนแขวะ ทำให้ไอวี่รู้สึกผิดเหลือเกินจนต้องก้มหน้าหลบสายตา“ฉันก็ไม่อยากสร้างความลำบากให้คุณ แต่ตอนนี้ฉันถึงทางตันแล้ว”“เหอะ! เอาเถอะ มีอะไรก็ว่ามา”ลีออนยังคงวางท่าเหมือนไม่แยแส แต่กลางอกกลับบีบรัดหนักหน่วงพอได้เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของอีกฝ่ายสายตาคมกริบไล่มองคนตรงหน้า แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว เพราะตามเนื้อตัวของไอวี่เต็มไปด้วยฝุ่นดินราวกับไป
Terakhir Diperbarui : 2025-07-14
Masuk
