Semua Bab เมียลับเพลย์บอยร้าย: Bab 81 - Bab 90

ห้าวันผ่านไปข่าวการจับกุม วิเชียร รองผู้บังคับบัญชากรมกลาโหมถือเป็นข่าวใหญ่ที่สุดในช่วงนี้เลยก็ว่าได้ ท่านศรายุทธนำหลักฐานที่โ‍อ‍นิ‍ก‍ซ์มอบให้ไปขยายผลจับกุมต่อ และได้ติดต่อไปยังประเทศเพื่อนบ้านเพื่อช่วยเหลือเหล่าเหยื่อที่ถูกหลอกไปใช้แรงงาน ถือเป็นการทลายแก๊งค้ามนุษย์ข้ามชาติครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติการณ์เลยก็ว่าได้ทั้งวงการตำรวจและทหารเสียหน้าไปตามๆ กัน หลังจากถูกประชาชนและนักข่าวรุมประณาม กระตุ้นการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจได้เป็นอย่างดี เหล่าลูกน้องตัวเล็กตัวน้อยถูกจับกุมตัวทั้งหมด รวมถึงผู้กำกับชินเองก็ไม่รอด เมื่อจำนนต่อหลักฐานทำให้เขาต้องยอมเปิดปากรับสารภาพทุกสิ่งเพื่อหวังลดโทษ ร่วมถึงการฆาตกรรมฝ้ายที่ใช้อำนาจเพื่อปิดจบคดี ก็ถูกรื้อขึ้นมาสอบสวนใหม่อีกครั้งคนตัวเล็กระบายยิ้มเศร้าสร้อยมองภาพตำรวจห‍นุ่‍มอนาคตไกลในสภาพทรุดโทรมอยู่ในชุดนักโทษสีตุ่นสวมกุญแจมือถูกนำตัวขึ้นรถของเรือนจำไปขังระหว่างรอพิจารณาคดี ผ่านหน้าจอมือถือตัวเอง แม้จะผิดหวังเสียใจ แต่ลึกๆ แล้วหัวใจอันหนักอึ้งมาตลอดกลับปลอดโปร่งเบาสบายหลังจากหลุดพ้นจากคำสัญญาที่ให้เอาไว้กับเพื่อนรัก“ฉันทวงคืนความยุติธรรมให้แกแล้วนะฝ้

โรงแรมคริสตัล ควีนหลายวันต่อมาลี‍อ‍อ‍นและไ‍อ‍วี่ก็กลับไปทำงานเหมือนปกติ ซึ่งแน่นอนว่าทันทีที่กลับมาผู้ช่วยห‍นุ่‍มก็รีบเข้ามารายงานเหตุการณ์ตลอดช่วงที่เขาหยุดงานไปเกือบสัปดาห์“นาย...ท่านประธานหัวเสียมาก ท่านบอกว่าให้นายรีบติดต่อกลับไปหาทันทีเลย”“เฮ้ออออออ~ กลับมาวันแรกก็มีเรื่องปวดหัวเลย”“นายไปทำอะไรมา! ไอ้ภู‍ผ‍าบอกนายถูกยิง ผมช่วยปกปิดข่าวนี้ไม่ให้ท่านประธานรู้แล้ว บอกว่านายป่วย แต่เหมือนท่านจะไม่ค่อยเชื่อเท่าไร”“เอาเถอะ ขอบใจ...อันนี้คือรายงานการประชุมวันนั้นใช่ไหม”“ครับ มีเอกสารที่ต้องเซ็นอนุมัติด้วย” กวินท์เปิดเอกสารด่วนให้เจ้านายห‍นุ่‍ม พลางช่วยชี้จุดที่เขาต้องเซ็น สุดท้ายผู้ช่วยห‍นุ่‍มก็ไม่ลืมย้ำเจ้านายอีกครั้ง “นาย อย่าลืมโทรหาประธานด้วยนะครับ ท่านบอกมีเรื่องจะคุยกับนาย”“ตลกจริงๆ แม่กูเนี่ย มีเรื่องจะคุย แต่ไม่โทรมาเอง” ลี‍อ‍อ‍นแค่นหัวเราะเย้ยหยันในลำคอ รู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่ลูกแต่เป็นเพียงเครื่องมือแขนขาไว้ให้ใช้งานเท่านั้น “เดี๋ยวกูโทรเอง ขอบใจมาก”“ครับ งั้นผมไปส่งเอกสารก่อนนะ”“เออใช่ มีเรื่องจะบอก”“ครับ?” กวินท์ชะงักฝีเท้า หันมองสีหน้าเบิกบานใจผิดวิสัยด้วยความงุนง

หลายสัปดาห์ต่อมางานที่ลี‍อ‍อ‍นเฝ้ารอคอยมาทั้งชีวิตก็กระชั้นเข้ามาเรื่อยๆ ท่ามกลางความยินดีของกลุ่มเพื่อนและครอบครัว เว้นเพียงคนเดียวที่ยังคงแสดงอาการต่อต้านอยู่ นั่นก็คือสิ‍ริ‍น‍ด‍าวันนี้ไ‍อ‍วี่ไปลองชุดแต่งงานพร้อมแก๊งสาวๆ ซึ่งก็มีแ‍พ‍ร‍ว‍า ค‍ลี‍‍โ‍อ มิ‍ลิ‍น รวมถึงอั‍น‍ด‍า‍มั‍นที่ท้องใหญ่แล้ว แต่ก็ไม่วายพยุงร่างตุ้ยนุ้ยของตัวเองไปด้วยเนื่องจากเธอถือเป็นสไตล์ลิสประจำกลุ่ม วิ‍ค‍เ‍ต‍อ‍ร์จึงต้องติดตามไปดูแลภรรยาสาวตัวเองไม่ห่าง คงมีเพียงว่าที่เจ้าบ่าวที่ต้องมานั่งแกร่วเตรียมเข้าพบนักธุรกิจห‍นุ่‍มใหญ่เพื่อติดต่อขอซื้อที่ดินแปลงสวยในจังหวัดกระบี่ลี‍อ‍อ‍นมุ่ยหน้าขัดใจที่ตนเองอดไปดูเจ้าสาวแสนสวยของตนเองลองชุด เหมือนว่าแม่ของเขาจะวางแผนกลั่นแกล้งหาเรื่องมากกว่าถึงได้โยนหน้าที่นี้มาให้ในช่วงเวลาใกล้งานแต่งเช่นนี้“ทำหน้าดีๆ หน่อยสิครับนาย”“กูไม่อยากมา ทำไมกูต้องมาเจรจาขอซื้อที่ด้วยตัวเองวะ”“คุณปรีชาค่อนข้างหัวแข็ง แต่ประธานอยากจะได้ที่ดินตรงนั้น เคยส่งคนมาพูดคุยแล้ว แต่ก็ถูกปฏิเสธทันที ผมคิดว่าถ้าคุณลี‍อ‍อ‍นมาเองเขาน่าจะยอมตกลงด้วย”“แม่งเอ๊ย! กูอยากไปดูเมียลองชุด ไม่ใช่มาเจอหน้าลุงแก่ๆ”“

ตั้งแต่ทราบข่าวว่าตั้งครรภ์ทั้งลี‍อ‍อ‍นและแม่เขาก็สั่งให้เธอพักงานอย่างเด็ดขาด และด้วยอิทธิพลของสิ‍ริ‍น‍ด‍า พอลูกสะใภ้คนโปรดบอกว่ายังอยากทำงานเป็นนักข่าวต่อ เธอจึงได้ต่อสายตรงไปหาเจ้าของสถานี X News TV ขอลาพักร้อนให้ไ‍อ‍วี่เสร็จสรรพ เรียกว่าต่อให้เธอจะหยุดงานไปเป็นปี แต่ทางช่องก็ไม่กล้าไล่เธอออกเพราะนามสกุลใหม่ต่อท้ายของนักข่าวคนเก่งทั้งสามนั่งทานอาหารเช้าอยู่ในห้องอาหาร หน้าต่างบานใหญ่ถูกเปิดอ้า รับสายลมเย็นๆ จากด้านนอกพัดเข้ามาในตัวบ้านช่วยบรรยากาศยามเช้าสดชื่นปลอดโปร่ง คงมีแต่เพียงห‍นุ่‍มแสบคนเดียวที่นั่งกุมขมับด้วยใบหน้าซีดเซียว“วี่ทานเยอะๆ ลูก หมอบอกน้ำหนักน้อยไป ต้องบำรุงเพิ่มอีกรู้ไหม” สิ‍ริ‍น‍ด‍าซึ่งย้ายฝั่งมาโอ๋ลูกสะใภ้เต็มที่ช่วยตักผัดผักบุ้งให้เธอ โดยไม่คิดจะสนใจสีหน้าย่ำแย่ของลูกชายเลย“ขอบคุณค่ะคุณแม่” เธอส่งยิ้มให้แม่สามี ก่อนจะเบนสายตามาดูอาการลี‍อ‍อ‍น “ไหวไหม กินข้าวไม่ลงเหรอ”“แย่ พะอืดพะอม”มือหนาดันชามข้าวต้มออกห่าง ทั้งที่อาหารส่วนใหญ่บนโต๊ะก็ไม่มีอะไรมีกลิ่นคาว แต่เขากลับเวียนตื้อรู้สึกอยากจะอาเจียนออกมาทุกเมื่อ“เมื่อวานแม่บ้านซื้อมะม่วงเปรี้ยวมาไว้ให้ วี่ไปปอก

กลางดึกไฟในห้องนอนกว้างถูกปิดสนิท มีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศช่วยให้ความเย็นเท่านั้น ลี‍อ‍อ‍นนอนอยู่อีกฟากของเตียงกว้างเพ่งสายตามองผ่านร่างเล็กๆ ของลูกสาวทั้งสองที่นอนคั่นกลางไปหาร่างเย้ายวนของภรรยาเปลือกตาของสาวลูกครึ่งปิดลง ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอท่อนแขนข้างหนึ่งวางพาดบนก้นเล็กๆ ของเอวาอยู่ ในขณะทั้งสามสาวกำลังจมลึกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน ชายห‍นุ่‍มเพียงคนเดียวรู้สึกกระสับกระส่ายครั้นเนื้อครั้นตัว พยายามสะกดข่มแรงปรารถนาให้สงบ แต่ไม่ว่าพลิกกายกี่รอบก็ไม่อาจจะหลับได้สักทีสุดท้ายก็ตัดสินใจเอื้อมมือผ่านลูกทั้งสองสะกิดแขนภรรยาเบาๆ“อื้มมมม~” หัวคิ้วบางขมวดเข้าหากัน ส่งเสียงอื้ออ้ารำคาญใจในลำคอหลังจากถูกกวนตอนกำลังหลับสนิท“วี่...วี่ครับ...ที่รักจ๋า”“หื้ม?”คนตัวเล็กผงกหัวขึ้นมาพยายามเปิดปรือดวงตาง่วงงุนขึ้นมอง“มีอะไร”“ชู่~ เบาสิครับ เดี๋ยวลูกตื่น” ลี‍อ‍อ‍นกระซิบบอก ซึ่งไ‍อ‍วี่ก็ได้แต่ยกหลังมือขยี้ตา“คะ?”“ลุกมานี่หน่อยครับวี่”ลี‍อ‍อ‍นค่อยๆ ก้าวลงจากเตียงเชื่องช้าระวังไม่ให้เกิดเสียงใดๆ รบกวนการนอนของลูกๆ แม้หญิงสาวจะยังไม่เข้าใจแต่ก็ยอมหย่อนขาลงจากเตียง เดินสะลึมสะลือด้วยความง่วงต