All Chapters of วิศวะหวงเด็ก: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนพิเศษ 1 ซัน x เปรี้ยวแฟนเปรี้ยวเป็นหญิงสาวจากจังหวัดอยุธยาคนหนึ่งที่สอบเข้ามาเรียนกรุงเทพ ฯ ตามฝันเหมือนเด็กคนอื่น ๆ เธอเป็นเด็กเรียนกลาง ๆ ไม่ได้ดีอะไรมากแต่ก็เก่งกาจพอจะสอบเข้ามหา’ลัยชั้นนำของประเทศได้อย่างไม่ลำบากเท่าใดนักแม้จะไม่ได้เรียนพิเศษและตอนนี้เธอกำลังตื่นเต้นจนสติแทบกระเจิงเพราะในหน้าจอคอมที่เธอกำลังเปิดตอนนี้คือหน้าเว็ปกลางของกระทรวงที่แจ้งว่าเธอสามมารถยื่นสัมภาษณ์ที่ใดได้บ้างจากตัวเลือกสี่อันดับที่เลือกไว้หญิงสาวสูดผมหายใจเข้าลึก ๆ และกดเลือดมหา’ลัยที่ต้องการในใจไว้ตั้งแต่แรกก่อนจะวิ่งตึง ๆ ลงไปบอกแม่ว่าเธอสอบติดแล้วเหลือแต่ต้องไปสัมภาษณ์เท่านั้น พลางออดอ้อนให้มารดาไปกับเธอวันสัมภาษณ์เพราะอยากได้กำลังใจที่เจ้แป้ว เจ้าของห้องเช่าและตึกสามสี่อาคารในระแวกนี้ยิ้มแป้นด้วยความยินดีและบอกกับลูกสาวว่าจะไปเป็นเพื่อนอย่างแน่นอน“แล้วลูกเลือกที่ไหน”“เลือก XXX จ้ะแม่ ที่นี้ค่าเทอมไม่แพง ค่าใช้จ่ายการใช้ชีวิตไม่เยอะ ช่วยแม่ประหยัดไง”เธอเอ่ยตอบไปตามจริงเพราะจงใจเลือกมหา’ลัยที่ค่าเทอมไม่แพงมากนักทั้ง ๆ ที่เกรดและคะแนนสอบกลางสามารถพาเธอไปได้ไกลกว่านั้น แต่เพราะไม่อยากให

ตอนพิเศษ 3ซัน x เปรี้ยวหนีหลายเดือนต่อมา...Rrrr Rrrrเสียงสะอึกสะอื้นดังคลอไปกับเสียงกรีดร้องของโทรศัพท์มือถือเครื่องสวยที่เป็นของขวัญครบรอบ 1 ปีย้อนหลังจากแฟนหนุ่มไม่สามารถเรียกความสนใจจากเธอได้เลยแม้แต่น้อยเนตรกลมเหลือบมองคนที่โทรมาก่อนจะเบือนหน้าหนีจากหน้าจอไปอีกครั้ง และครั้งนี้เธอไม่อาจกลั้นเสียงสะอื้นของตนเองได้ไหวอีกต่อไปแล้ว“ฮึก...ฮือออ”เธอจะทำยังไงและเธอต้องเลือกอะไรเปรี้ยวในตอนนี้ไม่สามารถตอบอะไรได้เลย เธอรู้แค่เธอไม่อยากให้แฟนหนุ่มต้องรู้เรื่องนี้ และไม่อยากให้คนที่แสนดีคนนั้นต้องเสียอนาคตเพราะเธอด้วยเช่นกันแม้ตอนนี้เธอจะอยากเจอเขามากแค่ไหนก็ตามทว่าคำด่าทอและเงินจำนวนมากที่แม่ของแฟนยัดเยียดมาให้เธอ ก็ทำเอาเปรี้ยวไม่กล้าแม้แต่จะกดรับสายหรือตอบข้อความแฟนหนุ่มเลยแม้แต่น้อย‘ฉันเห็นเธอที่โรงพยาบาลแผนกสูตินารีเวชและฉันจะไม่อ้อมค้อม ถ้าเธอรักลูกชายฉันจริงก็เอาเงินนี้ไปแล้วจัดการก้อนเลือดในท้องนั่นซะ’‘แต่คุณแม่คะ...’‘ฉันไม่ใช่แม่เธอ แล้วอย่ามาบอกว่าเคยคุยเรื่องนี้ลูกกับฉันแล้ว เคยคุยแล้วยังไง เธอจะเอาตัวเองกับไอ้ตัวเสนียดจัญไรนี่มาขวางอนาคตลูกฉันเหรอ? เหอะ! เห็นแก่ตัว!

ตอนพิเศษ 5 ซันxเปรี้ยว น้องอาทิตย์6 เดือนต่อมา ครึ่งปีแล้วที่เปรี้ยวกลับมาอยู่บ้าน ชีวิตเธอไม่ได้แย่แม้จะเจอคำถามจากพวกป้า ๆ และคนห้องแถวมากมายแต่เธอก็เข้มแข็งพอจะตอบกลับอย่างเจ็บแสบว่าเธอไม่ได้พลาดใช่ เธอไม่ได้พลาดแต่จะเรียกมันว่าตั้งใจก็ไม่ถูกนัก หากจะบอกว่าเด็กคนนี้เกิดจากความรักของเธอและซันก็พูดได้เต็มปากทั้งใบแดงขึ้นดีระเรื่อว่าเด็กคนนี้เกิดความรักจริง ๆแต่ถึงแบบนั้นก็นึกเสียใจอยู่เนือง ๆ ที่ลูกจะไม่ได้เห็นหน้าพ่อ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เธอนึกเสียใจที่สุดในทุกเรื่องที่เกิดขึ้น...“เปรี้ยวจ๊ะ น้ามาจ่ายค่าห้องจ้ะ”“ขอเปรี้ยวนับก่อนจ้ะ”มือเรียวที่มีน้ำมีนวลเล็กน้อยรับเงินมานับเมื่อเห้ฯว่าครบถ้วนก็ออกใบเสร็จเขียนมือให้คนเช่าบ้านสาวสวยที่มาจ่ายเงินตรงเวลาทุกเดือนไม่เคยขาดนับตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านได้ครึ่งปีก็ไม่มีวันไหนเลยที่เปรี้ยวจะหยุดทำงานช่วยมารดา แต่คนรักลูกอย่างแป้วก็ไม่เคยให้เปรี้ยวต้องเดินไปเก็บค่าเช่าเอง กลับกันแล้วเธอให้คนเช่ามาส่งเงินที่ลูกสาวที่นั่งรอทำบัญชีที่บ้าน ส่วนตัวเจ้แป้วในตอนนี้ก็กำลังลงทุนกับสวนผลไม้โดยมีชัยเป็นหัวแรงอีกคนอย่างสนุกสนานแน่นอนว่าสวนผลไม้นี้

“ผมไม่ได้โง่ ผมรู้ว่าแม่ต้องพูดอะไรสักอย่างเปรี้ยวถึงหนีผม เราคบกันดีมาตลอดจนก่อนที่เปรี้ยวจะหายจากผม มันบังเอิญไปไหมที่เป็นเดียวกับที่ผมบอกทุกคนว่าผมสอบสัมภาษณ์มาเรียนที่ฝรั่งเศสผ่าน แบบนี้พ่อจะให้ผมคิดยังไง? ผมรู้ว่าแม่ห่วงผม แต่ชีวิตผม ขอให้ผมได้มีสิทธิ์เลือกคนที่จะใช้ชีวิตด้วยเถอะ”[ซัน...]“พ่อบอกแม่ออกไปห่าง ๆ ผมไม่อยากฟังเสียงแม่”ชายหนุ่มกัดฟันกรอดพลางเอ่ยบอกบิดาให้ปรามมารดาของตัวเองอย่างที่ทำมาตลอด เขาไม่ได้โง่พอจะไม่รู้ว่าแม่เขาต้องทำอะไรสักอย่างที่เขาไม่รู้จนเปรี้ยวหนีไป ทิ้งไว้แต่จดหมายขอโทษเขาแบบนี้เขารู้จักเปรี้ยวดีพอที่จะรู้ว่ามันมีใช่แค่เรื่องเขามาเรียนที่ต่างประเทศ ต้องเป็นเรื่องใหญ่กว่านั้น...และก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่ใช่เรื่องที่เขากลัว...[ซันใจเย็นหน่อย]“ผมเย็นมาปีนึงแล้ว เย็นจนมันเย็นไม่ไหวแล้ว บอกแม่ถ้ายังไม่บอกผมมาว่าไปพูดอะไรกับเปรี้ยว ผมจะไม่กลับบ้าน และจะไม่ไปให้แม่เห็นหน้าอีก ถ้าพ่ออยากเจอผม ผมจะส่งคนไปรับ แต่ผมจะไม่เจอแม่ จะหาว่าผมงี่เง่าก็เชิญ แต่ถ้าแม่ยังไม่พูดความจริงกับผม ผมจะไม่ไปให้เจอหน้าเหมือนกัน”[ซัน...]“คนที่เท่าไหร่แล้วที่แม่ทำแบบนี้ คนที่

ตอนพิเศษ 9ซันxเปรี้ยว น่าสมเพชร่างสูงโปร่งเดินลงมาจากชั้นสองของบ้านก็มาเจอกับชัยที่กำลังนั่งเรียงผลไม้อยู่กลางบ้าน“ไม่นอนค้างที่นี่เหรอเรา”“โดนน้องสั่งให้กลับไปเคลียร์เรื่องที่บ้านก่อนน่ะครับ”“อ่อ...ดีดี ฟังเมียเป็นลาภอันประเสริฐของผู้ฟัง...แล้วกลับยังไงละ ฝนจะตกแล้วนะ ให้ไปส่งไหม?”“...ไม่เป็นไรครับผม จอดรถไม่ไกลจากที่นี้ เดินไปหน่อยก็น่าจะถึงครับ ผมลาครับ ถ้าเคลียร์ที่บ้านเสร็จแล้วผมจะมารับเปรี้ยวไปอยู่ด้วยหรือมาอยู่กับเปรี้ยวที่นี่นะครับ”“อืม บุญรักษาเถอะ อ่อ...ถ้าเรื่องที่บ้านมันหนักนักบ้านที่นี่ยินดีต้อนรับนะ”ชัยมองส่งซันว่าที่อีกคนของตนด้วยรอยยิ้มที่ในที่สุดซันก็ได้รู้ว่าเปรี้ยวนั่นได้รอยยิ้มสว่างไสวและความคิดน่ารัก ๆ แบบนั้นมาจากใครชายหนุ่มไหว้ลาพ่อเลี้ยงของแฟนสาวอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากบ้านไปโดยมีชัยเดินตามออกมาส่งเพื่อปิดประตูปัง!!ซ่า!!!!“ฉิบหายแล้วไงงง”มือหนาเอามือบังไอฝนก่อนจะวิ่งแล่นไปยังรถคุ้นตาที่อยู่ใกล้กว่ารถเขาพลางเปิดประตูและมุดตัวขึ้นไปนั่งทันที“ไอ้เหี้ยมึงมาไงเนี่ย!”เจ้าของร้านคาเฟ่และตำแหน่งเชฟขนมหวานมีชื่อหันมองอดีตศัตรูหัวใจของตนดวงตาปริบ ๆ ก่อนจะ