Lahat ng Kabanata ng วิศวะหวงเด็ก: Kabanata 11 - Kabanata 20

เช้าต่อมา... ไอติม ค่อย ๆรู้สึกตัวตื่นในช่วงเช้าของวันโดยที่ไร้คนข้างกาย ที่รังแกเธอมาตลอดทั้งคืน สิ่งที่เธอรู้สึกคือปวดหนึบใจกลางสาว เธอไม่รู้ว่าครั้งที่เท่าไหร่ กว่าชายหนุ่มจะยอมปล่อยเรือนร่างเธอให้เธออิสระ ไอติมค่อย ๆ ก้าวขาลงจากเตียงช้า ๆ ทว่าร่างกายกลับไร้เรี่ยวแรงและล้มลงที่เดิม เธอก้มมองคราบเลือดบริสุทธิ์ผสมกับคราบน้ำรัก ที่ตอกย้ำว่าเธอเสียบริสุทธิ์ให้สายฟ้าไปแล้วจริง ๆไอติมค่อย ๆ กุมท้องน้อยตัวเองด้วยความจุกหน่วง ก่อนจะนอนลงบนเตียงอีกครั้ง ก่อนคิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ นา ๆ สายฟ้าไม่แม้แต่เอ่ยถามว่าเธอเจ็บมากแค่ไหน หรือสนใจใยดีเธอแม้แต่น้อย เธอไม่คิดว่าจะตื่นขึ้นมาโดยไร้ร่างของเขาด้วยซ้ำไป เพียงแค่คิดสมองกฺก็พลันสั่งการให้หยาดน้ำตาหญิงสาวเอ่อล้นออกมาเป็นทางยาวด้วยใจที่ปวดหนึบ ก่อนจะนอนซมเพราะโดนพิษไข้เล่นงาน เรือนร่างที่ร้าวระบม ทำให้เธอไม่สามารถแม้แต่เดินเข้าไปชำระร่างกายได้ด้วยตัวเอง แม้จะพยายามอยู่หลายครั้ง แต่เรียวขาที่สั่นเทาอย่างหนัก บวกกับพิษไข้ที่เล่นงาน ทำให้ไอติมนั้นต้องผล็อยหลับไปอีกครั้ง....เวลาล่วงเลยมาถึงช่วงค่ำของวัน ไอติมค่อย ๆ รู้สึกตัวตื่นอีกครั้ง ใบห

"พี่สายฟ้าอย่าทำแบบนี้ได้ไหมคะ"ไอติมเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ก่อนจะเดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม"ติมไม่อยากเป็นคนใจร้ายที่แทงข้างหลังเพื่อน""ปากบอกไม่อยากทำร้ายเพื่อน แต่ก็ยอมไปกับฉัน การกระทำเธอมันดูย้อนแย้งนะ""พี่สายฟ้าชอบโซเฟียไหมคะ""ฉันไม่เคยชอบใคร""งั้นติมขอให้พี่สายฟ้าเลิกยุ่งกับโซเฟียได้ไหม เลิกให้ความหวังเพื่อนติม""ทำไมฉันต้องทำอะไรแบบนั้น เพราะเพื่อนเธอไม่ได้ทำอะไรผิด"คำพูดของสายฟ้าทำไอติมอ้าปากค้างให้กับความคิดที่บิดเบี้ยวของสายฟ้า ที่ผ่านมาเธอคิดมาตลอดว่าเขาคือคนที่มีเหตุผลมากกว่านี้"ขึ้นรถสิ ฉันอยากจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว"ไอติมเดินขึ้นรถเขาอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนที่รถบิ๊กไบค์คันหรูจะขับเคลื่อนออกไปด้วยความเร็วตลอดกาลเดินทางหยาดน้ำตาหญิงสาวยังคงไหลรินอยู่ตลอดเวลา เสียงสะอื้นไห้ภายในใจ ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นมาภายในใจเป็นระยะ ใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงคอนโดมิเนียมของสายฟ้า ร่างหญิงสาวถูกอุ้มลงจากรถ ก่อนทั้งสองจะเดินหายเข้าไปภายในลิฟต์พรืบ!!ร่างหญิงสาวถูกดันเข้าผนังลิฟต์ ไอติมกำสายกระเป๋าตัวเองไว้แน่น ก่อนจะจ้องตากับชายหนุ่มผ่านกระจก

ไอติมเงียบไปทันทันที เมื่อสิ้นเสียงดุดันของสายฟ้า รถสปอร์ตคันหรูค่อย ๆ มุ้งหน้าไปที่โรงพยาบาลทันทีตลอดการเดินทางยังคงไร้เสียงพูดของทั้งคู่ มีเพียงเพลงสากลที่ดังเพื่อทำลายบรรยากาศความเงียบสงบ ไอติมคิดไปต่าง ๆ นา ๆ ว่าตัวเองนั้นจะเอาเงินจากไหน ไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลพ่อ หากรบกวนชายหนุ่มข้างกายแน่นอนว่า มันจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนแน่ ๆ เพราะที่ผ่านมา มันก็จะเป็นแบบนั้นมาตลอด ความสับสนแผ่ซ่านเข้ามาภายในใจ ก่อนที่รถจะจอดลงที่หน้าตึกของโรงพยาบาล" ขอบคุณนะคะ ที่มาส่ง พี่สายฟ้ารอติมที่นี่ก็ได้ เดี๋ยวติมมา""อืม..."สายฟ้าเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงนิ่งเงียบ ก่อนจะจ้องมองแผ่นหลังหญิงสาวที่ค่อย ๆ เดินจากไป"มึงเป็นส้นตีนไรวะไอ้สาย จะเป็นห่วงพ่อเขาทำไม ไม่ใช่พ่อมึงสักหน่อย"สายฟ้าสบถขึ้นกับตัวเองด้วยน้ำเสียงนึกรำคาญ ที่อยู่ ๆ ตัวเองนั้นก็มาสนใจเด็กสาวไร้เดียงสานี่ ทั้งที่ไม่ควรจะเป็นไอติมรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อแม่ตัวเองทันที ก่อนจะเห็นแม่นั่งกุมมือพ่ออยู่ตลอด"แม่คะ ติมมาแล้วค่ะ""ติม... มาพอดีเลยลูก เมื่อกี้คุณหมอบอกให้เราไปคุยเรื่องค่าใช้จ่าย แต่แม่บอกเขาไปแล้วว่ารอลูกก่อน""พ่อเป็นไงบ้างคะ""ดีขึ้นมากแล้วลู

"บ้าชะมัด !"โซเฟียเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีกระฟัดกระเฟียด ก่อนจะเดินเข้าบ้านตัวเองด้วยท่าทีหงุดหงิด ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นพ่อตัวเองนั้นกำลังนัวเนียกับผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง"เป็นหมาเหรอ เอาไม่เลือกที่!""โซเฟีย! ฉันพ่อแกนะ"ชยากรตวาดเสียงดังลั่น เมื่อลูกสาวเพียงคนเดียวแสดงท่าทีไม่เคารพ "ไปฟาดคนหัวแตกมา คุณป๊าเคลียร์ให้ด้วย"โซเฟียเอ่ยตอบเพียงแค่นั้น ก่อนจะเดินจากไปทันที ทิ้งให้เจ้าพ่อมาเฟียอย่างชยากร อ้าปากค้างให้กับการกระทำของลูกสาวตัวเองเช้าต่อมา..."เมื่อคืนหลับสบายดีไหมคะ"ซันเอ่ยถามไอติมขึ้น เมื่อเธอเดินออกมาจากห้องด้วยท่าทีสดใส"สบายมากค่ะ ติมชอบทีนี่จัง"" ถ้าชอบ ไว้พี่พามาบ่อย ๆ นะ""ขอบคุณนะคะ"ไอติมเอ่ยตอบแฟนหนุ่ม ก่อนจะเดินย่างกรายไปที่รถของเขาระหว่างทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่าง ๆ นา ๆ เขาไม่เคยคิดเลยว่า โลกของไอติมจะสดใสได้มากขนาดนี้ครืด....ครืดดดเสียงโทรศัพท์มือถือของไอติมดังขึ้นขัดจังหวะ ก่อนเธอรีบกดรับสาย เมื่อเห็นว่าปลายสายคือโซเฟีย" ติม... อยู่ไหนอ่ะ กลับรึยัง""อืม กำลังกลับ เฟียมีอะไรเหรอ""ฉันโดนจับอ่ะดิ ป๊าไม่ช่วย ติมมาช่วยหน่อยดิ""โดนจับ!! ทำไมเกิดอะไรขึ้น""มาช่วยก่

หลังจากจัดการตัวเองเรียบร้อยหญิงสาวก็เดินออกมาทันที ทว่าอยู่ ๆ ร่างกายกำยำก็เข้ามาสวมกอดพร้อมกับสูดดมซอกคอขาวของเธอ ราวกับว่ามันคือสิ่งที่โหยหา มือหนาค่อย ๆ จับร่างหญิงสาวให้หันมาสบตา ไอติมจ้องใบหน้าคมคายด้วยความหวาดกลัว ทว่าสายฟ้ากลับลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา“ไปเลิกกับมันนะ...”“ทำไมพี่สายฟ้าต้องทำแบบนี้คะ”“เพราะเธอเป็นของฉัน...ของฉันแค่คนเดียว”คำพูดของสายฟ้า ทำไอติมเงียบไปทันทีก่อนจะสบตากับเขาด้วยความกล้าทั้งหมดที่มี"ติมขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ... ติมเพิ่งตกลงคบกับเขา ถ้าบอกเลิกตอนนี้มันจะทำร้ายกับพี่เขาจนเกินไป""งั้นเธอก็ไม่ควรไปคบกับมันตั้งแต่แรก"ไอติมไม่ได้เอ่ยคำพูดใดออกไปเพราะเธอรู้ว่าถึงยังไง สายฟ้าก็ไม่มีทางยอมแพ้เธอ"ติมจะเลิกกับพี่ซันก็ต่อเมื่อพี่สายฟ้าปฏิเสธเฟีย""หึ...ฉลาดขึ้นเยอะเลยหนิ""ติมแค่รู้สึกว่าที่ผ่านมา ติมยอมพี่จนเกินไป จนเกือบจะเสียความเป็นตัวเอง"ไอติมเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเดินไปที่โต๊ะอาหาร ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ ไอติมจ้องมองแซนด์วิชและนมจืดที่วางคู่กัน ก่อนจะหันไปสบตากับชายหนุ่ม"ฉันกินเหลือ"สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก