Semua Bab วิศวะหวงเด็ก: Bab 1 - Bab 10

@หอพักxxx" ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก ขาดเหลืออะไรโทรบอกพ่อกับแม่นะ"เสียงติ๋มเอ่ยบอกลูกสาว ก่อนจะลูบหัวของไอติมอย่างนึกห่วง ตั้งแต่เล็กจนโตนี่เป็นครั้งแรกที่ไอติมต้องจากบ้านมาใช้ชีวิตคนเดียว ในเมืองศรีวิไล"ติมคิดถึงแม่นะคะ มาหาติมบ่อย ๆนะ"เสียงเด็กสาวสวมกอดคนเป็นแม่ด้วยความรู้สึกใจหาย เมื่อต้องมาใช้ชีวิตคนเดียวแบบนี้ แต่ชีวิตเธอก็มีทางเลือกไม่มาก ด้วยฐานะทางบ้านค่อนข้างปานกลาง มีเพียงธุรกิจขายของชำภายในหมู่บ้านก็เท่านั้น เธอต้องดิ้นรนเรียนหนังสือเพื่อที่จะได้มีโอกาสในการทำงานดี ๆ มากกว่าคนอื่น"หอนี้ปลอดภัยแน่นะลูก"เสียงณรงค์เอ่ยถามลูกสาวด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะลูบไหล่ลูกสาวเพียงคนเดียว ก่อนไอติมจะพยักหน้าเป็นคำตอบ" นี่ก็จะค่ำแล้ว พ่อกับแม่รีบกลับเถอะนะคะ ขับรถตอนกลางคืนมันอัตราย""ติมอยู่ได้ใช่ไหมลูก....?""อยู่ได้ค่ะพ่อ"ไอติมเอ่ยตอบพ่อแม่ ก่อนจะลากกระเป๋าของตัวเองเข้าไปในหอพักขนาดสามชั้น เธอเลือกที่จะอยู่ชั้นบนสุดของหอเพราะราคาค่อนข้างถูก ด้วยฐานะทางบ้านทำให้เธออยากจะช่วยพ่อกับแม่ประหยัด และตั้งใจเรียนให้จบ เพื่อที่พ่อแม่เธอจะได้สบายหลังจากพ่อแม่ของเธอกลับ ไอติมก็รีบเก็บของภายในห้อ

หลายชั่วโมงต่อมา...อลิซเริ่มรู้สึกเบื่อ ๆ กับสิ่งที่เป็นอยู่ ก่อนจะเอ่ยขอตัวกลับห้องของตัวเอง"พี่ติ่ว... ติมรู้สึกง่วง ๆ แล้วขอกลับห้องก่อนได้ไหมคะ พรุ่งนี้ต้องไปมหา'ลัยเช้า"" อื้มได้สิ ลืมถามเรียนคณะอะไร?""วิศวะไฟฟ้าค่ะ"" ห๊ะ?!! จริงป่ะเนี่ย อย่างเธอนี่นะ เรียววิศวะ?"" ทำไมเหรอคะ มันแปลกเหรอ""มากอ่ะ อย่างเธอน่าจะเรียนแพทย์ เรียนบริหารอะไรทำนองนั้นอะ"ไอติมไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับไป เธอทำได้เพียงยิ้มกริ่มแทนคำตอบ ก่อนจะเอ่ยขอตัวกับเพื่อน ๆ ที่อยู่ในห้อง รวมถึง สายฟ้า ที่นั่งอยู่ไอติมค่อย ๆ เดินออกไปนอกประตู ก่อนจะรู้สึกถึงใครบางคนที่ตามออกมา เธอหันไปมองเขาเป็นระยะ ทว่าชายหนุ่มกลับยังคงเดินตามหลังเธออยู่อย่างนั้น ไอติมหยุดเดินทันที ก่อนจะเอ่ยขึ้นกับชายหนุ่ม"พี่สายฟ้าไปก่อนเลยค่ะ"" อยากไปดูดบุหรี่บนดาดฟ้า ไปเป็นเพื่อนได้ปะ?"ไอติมจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยความมึนงง แต่ก็พยักหน้าตกลงตามมารยาท ก่อนทั้งสองจะเดินเข้าไปในลิฟต์พร้อมกัน สายฟ้าจ้องมองหญิงสาวข้างกาย ราวกับเจอเหยื่อที่ถูกใจ ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นสีใส มันทำให้เขาอดที่จะจ้องมองไม่ได้ ยิ่งริมฝีปากอวบอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชม

"แลก?"ไอติมถวนคำถามของเขาด้วยท่าทีมึนงง ก่อนจะจ้องมองท่าทีเจ้าเล่ห์ของเขา ด้วยท่าทีหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย "เอาไลน์เธอมาแลกดิ แล้วฉันจะปล่อยผ่าน"ไอติมอึ้งไปทันที นี่มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการที่เธอมาสายเลยแม้แต่น้อย สายฟ้ากำลังใช้อำนาจรุ่นพี่ในทางที่ผิด แต่แล้วยังไง ถึงพูดไปเธอก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ "it1234 ค่ะ"ไอติมเอ่ยขึ้น ก่อนสายฟ้าจะกดเพิ่มเพื่อนเธอทันที พร้อมกับเอ่ยประโยคยียวนกวนประสาทไปหนึ่งกรุบ" ไว้พี่จะไลน์ไปนะครับ น้องติม"สายฟ้าเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในคณะตัวเอง ด้วยท่าทีปกติ ทิ้งให้ไอติมมึนงงกับการกระทำของเขาอยู่พักหนึ่ง"โอ๊ยยย!! เสร็จยังฉันร้อน!"" ไป ๆ เข้าร่มกันเถอะ"ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเลิ่กลั่กก่อนจะจูงมือโซเฟียเข้าไปร่วมกิจกรรมกับเพื่อน ๆ ก่อนเวลาจะล่วงเลยไปถึงช่วงพักเบรก ไอติมและโซเฟียนั่งอยู่ภายในโรงอาหารด้วยท่าทีเบื่อหน่าย"ไม่ชอบอาหารที่นี่เลยอะติม เราไปคาเฟ่ใกล้ ๆ นี้ดีไหม"" ไม่ได้หรอกเฟีย อาหารข้างนอกค่อนข้างแพงอะ ติมไม่มีเงินมากขนาดนั้นหรอก กินข้าวที่นี่เถอะนะ""ฉันเลี้ยงเอง ถือว่าฉลองที่เรารู้จักกัน นะ ๆ ไปกันเถอะนะ พลีส!!"โซเฟียยังคงออดอ้อนไอติม เมื่

"จะยุ่งกับเด็กใคร ก็นับตีนพวกกูด้วย""มีตีนเหมือนกันทำไมต้องกลัว"ซันเอ่ยตอบด้วยท่าทีเรียบนิ่ง จริง ๆ เขานั้นไม่ใช่คนหยาบคายแต่เมื่อคนตรงหน้าพร้อมจะมีปัญหาเขาก็พร้อมจะบวกเหมือนกัน"เราไปกันเถอะค่ะพี่ซัน"ไอติมจูงมือชายหนุ่มข้างกายออกจากร้าน ท่ามกลางสายตาดุดันของสายฟ้า ก่อนจะรีบขึ้นรถแต่ก็ไม่วายหันมาสบตากับเขาอีกครั้ง ทว่าสายฟ้านั้นกลับสบตาเธอด้วยสายตาดุดัน และน่าหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก ใช้เวลาเพียงไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็ขับเคลื่อนเข้ามาในหอพักของเธอ ก่อนจะตามด้วยรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์ของสายฟ้า ไอติมค่อย ๆ ก้าวขาลงจากรถ ก่อนจะก้าวไปในลิฟต์ ก่อนจะตามด้วยร่างของสายฟ้าและพายุที่เดินตามเข้าไปทันที ทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลง สายฟ้าสบสายตากับซันอย่างท้าทายพรึบ!!อื้ออออออ!!!ไอติมสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อถูกผลักเข้าใส่ผนังลิฟต์ก่อนชายหนุ่มจะประกบริมฝีปากเข้าหาเธอ พร้อมกับบดขยี้อย่างหนักหน่วงตามอารมณ์เดือดดาล โดยไม่สนใจพายุที่ยืนอยู่ข้าง ๆ "อือ!!! อ่อยนะ" (ปล่อยนะ)ไอติมพยายามทุบลงแผงอกแกร่ง พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปที่พายุเพื่อขอความช่วยเหลือ ก่อนพายุจะผลักร่างสายฟ้าออกห่างจากเด็กสาว"ทำเ

@โอดี'คาเฟ่ซันจ้องมองสภาพร้านที่สร้างมาเองกับมือด้วยสภาพยับเยิบ มือหนากำหมัดในมือไว้แน่นด้วยความโกรธเคือง ไอติมที่เห็นท่าไม่ดี จึงยื่นมือเข้าไปกุมมือชายหนุ่มราวกับกำลังปลอบประโลมและให้กำลังใจ "ติมไม่ได้เป็นอะไรกับมันจริง ๆ ใช่ไหมครับ""ค่ะ ติมไม่ได้เป็นอะไรกับเขาจริง ๆ เขาคงแค่อยากเอาชนะ""ไม่หรอก พี่ว่ามันคงชอบติมเหมือนกัน ไม่งั้นมันไม่ทำอะไรบ้า ๆ แบบนี้หรอก จริงไหม ?"เป็นอีกครั้งที่ไอติมเงียบไป หลายวันที่ผ่านมาเธอเหนื่อยมาก ๆ กับความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนของสายฟ้า"พี่ซันคะ...ติมว่า...เราอย่าเจอกันอีกเลยนะคะ ส่วนเรื่องที่เราคุยกันบนรถ ติมจะคิดว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น"อืม~~~ซันไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้เอื้อนเอ่ยคำพูดใดมากกว่านั้น ริมฝีปากหนาประกบเข้าหาหญิงสาวโดยไม่มีการรุกล้ำใดใด ไอติมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะค่อย ๆ ผละลำตัวออก"อย่าพูดแบบนั้นอีกได้ไหม พี่ชอบติม แล้วก็จริงจังกับติม ต่อให้มันเผาร้านพี่ พี่ก็จะจีบติมเหมือนเดิม อย่าพูดคำนั้นออกมาอีกนะ"ไอติมพยักหน้าเป็นคำตอบ พร้อมกับก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย เมื่อเหล่าบรรดาพนักงานในร้านต่างก็ยืนอยู่บริเวณนั้น ทว่าซันกลับไม่สนใจสายตาของใค