Tous les chapitres de : Chapitre 21 - Chapitre 30

หลายวันผ่านไป...ไอติมยังคงช่วยพ่อแม่ขายของที่บ้านเฉกเช่นเดิม โดยมีเปรี้ยวแวะเวียนเข้ามาทักทาย และพาลูกน้อยมาพูดคุยด้วยตลอด เพราะพ่อกับแม่เธอนั้นไปทำธุระเรื่องรับมรดกที่ต่างจังหวัดหลายวัน ไอติมจึงมีข้ออ้างที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปบรื้นนนนน!!! เสียงรถซุปเปอร์คาร์คันหรูขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้าน ไอติมรับรู้และจำเสียงรถคันนั้นได้เป็นอย่างดี"พี่สายฟ้า"ไอติมรีบวิ่งไปปิดประตูทว่ากลับช้ากว่าชายหนุ่ม"ติม...""พี่สายฟ้ากลับไปนะ"ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะจ้องมองเขาด้วยสายฟ้าเย็นชา บอกตรง ๆ เขาเห็นแล้วโคตรไม่ชอบเลย"ฉันมารับ""ติมไม่กลับ"สายฟ้าเงียบไปครู่หนึ่ง เพราะต้องจัดการกับอารมณ์ตัวเอง เขาเป็นคนหัวร้อน เขารู้ตัวเองดีและพยายามใจเย็นลงเพื่อให้คนตรงหน้ายอมกลับไปด้วยกัน ทว่าไอติมยังคงดื้อรั้นและยืนยันว่าจะไม่กลับ"งั้นฉันก็จะอยู่ที่นี่กับเธอ""ไม่ได้นะ!"สายฟ้าก้าวขึ้นไปบนห้องนอนของเธออย่างไม่รอช้า ก่อนไอติมจะรีบปิดร้านเพราะกลัวว่าใครจะผ่านมาเห็น และรีบไปเคลียร์กับชายหนุ่มให้รู้เรื่อง "พี่สายฟ้า ออกไปจากห้องของติมเลยนะ"ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์ เมื่อสายฟ้าทิ้งตัวลง

.สายฟ้าจ้องมองร่างชายวัยกลางคนด้วยความรู้สึกผิด ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าพ่อและแม่ของเธอ ทว่าทั้งสองกลับไม่ฟังและยังคงขับไล่เขาอยู่อย่างนั้น "....""มานี่!"ไอติมลากชายหนุ่มออกจากบ้านทันที เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้นเรื่อย ๆ และสายฟ้าไม่มีท่าที ที่จะก้าวออกจากบ้านเธอเลยแม้แต่น้อย มือหนากุมมือหญิงสาวไว้แน่น ก่อนสวมกอดเธอด้วยหัวใจที่ปวดหนึบ"ฉันขอโทษ...ขอโทษที่ทำอะไรโง่ ๆ แบบนั้นลงไป""พี่สายฟ้ากลับไปเถอะค่ะ"" ฉันไม่กลับ ถ้าฉันกลับเธอต้องกลับด้วย""เมื่อไหร่จะเลิกเอาแต่ใจตัวเอง แล้วก็เลิกควบคุมคนอื่นสักที"ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะผลักร่างชายหนุ่มออกห่าง ทำให้สายฟ้านิ่งไปชั่วขณะ" ฉันไม่กลับ ฉันจะรอเธออยู่ตรงนี้ จนกว่าเธอจะยอมกลับไปด้วยกัน""ติมว่าพ่อติมพูดชัดเจนแล้วนะคะ เราสองคนคบกันไม่ได้หรอกค่ะ กลับไปหาคู่หมั้นพี่เถอะค่ะ"" ไม่กลับ ฉันจะอยู่ที่นี่กับเมีย!"สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง ก่อนจะเดินกลับที่รถของตัวเองด้วยท่าทีปกติ ทำเอาไอติมถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย ความเอาแต่ใจของสายฟ้านั้นเธอรู้ดีว่าเขานั้นดื้อรั้นแค่ไหนไอติมเดินกลับเข้าไปในบ้

ไอติมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ก่อนจะเดินออกจากห้องเขาทันที เธออยากจะอธิบายให้โซเฟียเข้าใจ แต่เหมือนทุกอย่างมันต้องพังไปแล้วจริง ๆ เพราะเธอรู้จักเฟียดี ต่อให้เธอพยายามอธิบายมากแค่ไหน ก็คงเป็นแค่คำแก้ตัวในสายตาเธอไอติมร่ำไห้ออกมาอย่างหนักตลอดการเดินทางกลับหอตัวเองโดยไม่สนใจสายตาผู้คนรอบข้าง เป็นอีกครั้งที่เธอแตกสลายเพราะเขา..."....."ซ่า!!!!เสียงฝนกระหน่ำตกลงมาอย่างหนัก ผู้คนต่างวิ่งหลบฝน มีเพียงไอติมที่เดินบนถนนท่ามกลางสายฝนกระหน่ำ ก่อนที่รถยนต์จะมาจอดเทียบเอ่ยถามเธอ"นี่ชะนีน้อย จะไปไหนเหรอ ทำไมมาเดินตากฝนแบบนี้ ขึ้นมาบนรถก่อนสิ"ไอติมกอดกระเป๋าพร้อมกับจ้องมอง สองชายหนุ่มคู่หนึ่ง ที่ขับรถเข้ามาทักทายเธอ ไอติมเห็นว่าพวกเขาไม่น่ามีพิษภัยอะไรจึงยอมขึ้นรถไปด้วย"อาการนี้อกหักชัวร์ ใช่ไหมนังชะนีน้อย""มีปัญหากับเพื่อนนิดหน่อย""ก็คงไม่พ้นเรื่องผู้ชาย""ค่ะ"ไอติมเลือกที่จะเอ่ยตอบตามความจริง เพราะสาเหตุทั้งหมดมันก็มาจากเขา"เพื่อนสนิทเหรอ""ค่ะ สนิทมาก""แล้วมั่นใจแค่ไหนว่าเขาสนิทกับเธอจริง""ติมมั่นใจค่ะ ว่าเราสองคนสนิทกัน และโซเฟียก็หวังดีกับติมมาก ๆ เป็นห่วงติมในทุก ๆ เรื่อง ติม

" ขอบคุณพี่ติ่วนะคะ ที่มาบอก ไว้มีเวลาว่างติมจะแวะไป"ไอติมเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เมื่อความสับสนก่อเกิดขึ้นภายในใจ เธอควรไปเยี่ยมเขาดีไหม หรือว่าการอยู่เฉย ๆ จะทำให้ทุกอย่างดีขึ้นมากกว่าที่เป็นอยู่ ไอติมครุ่นคิดภายในใจ รู้ตัวอีกทีร่างหญิงสาวก็มาอยู่ที่โรงพยาบาลไอติมค่อย ๆ เดินย่างกรายเข้าไปในห้องของสายฟ้า โดยมีพายุนั่งอยู่ข้าง ๆกัน"สายฟ้า...กูถามจริง ๆนะ มึงรักไอติมจริง ๆหรือแค่อยากชนะ""กูจริงจัง ถ้ามึงได้รู้จักติมเหมือนที่กูรู้จัก มึงจะรู้ว่าทำไมกูถึงยอมทุกอย่าง""แล้วโซเฟีย...?""โซเฟียพยายามเสนอตัวให้กูหลายครั้ง แต่กูทำไม่ลง ตั้งแต่กูมีอะไรกับติมกูก็ไม่เคยยุ่งกับผู้หญิงคนไหนอีกเลย กูว่ากูรักติม รักมาก"สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง โดยไม่รู้ว่าหญิงสาวที่ทั้งคู่เอ่ยถึงนั้นยืนอยู่หน้าประตูและได้ยินทุกประโยคที่ทั้งคู่คุยกันกริก!!ไอติมเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที ก่อนทั้งสองจะเงียบไป มีเพียงสายฟ้าที่ใจเต้นแรงเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้ามา..."กูมีธุระ ต้องไปล่ะ พี่ไปก่อนนะ ฝากดูแลมันด้วย"พายุเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินย่างกรายออกไปทิ้งให้ทั้งสองได้พูดคุยกัน คำพูดของติ่ว ทำให้ไอติมคิด

สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีเอาเรื่อง ก่อนจะหยิกเข้าที่แก้มของไอติมด้วยท่าทีคาดโทษ ทว่าไอติมกลับแสดงหน้ามุ่ยออกมาราวกับแมวน้อยที่กำลังถูกขัดใจ"ออกจากโรงพยาบาลวันนี้ก็ดี พรุ่งนี้จะได้ไปเข้าค่ายอาสา อาสาเชี้ยไรอีก""รับน้องปี 1ไง""กูไม่ไป"สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนที่ธีร์จะเอ่ยแทรกขึ้น"ก็แล้วแต่ พรุ่งนี้ 9 โมงเจอกันที่คณะนะติม""ค่ะ พี่ธีร์"คำตอบ ของไอติมทำให้สายฟ้านึกขึ้นได้ว่าแฟนสาวของตนนั้นต้องไปร่วมกิจกรรมนี้เนื่องจากเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง" กูเลือกอะไรได้บ้างวะ!"สายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดก่อนจะเดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าภายในห้องน้ำด้วยอารมณ์เดือดดาล"ติมครับช่วยพี่หน่อย"ไอติมเดินย่างกรายเข้าไปตามเสียงเรียกของชายหนุ่ม ทว่าสายฟ้ากลับผลักร่างหญิงสาวชิดผนังห้องน้ำ ก่อนจะเลิ่กเสื้อยืดตัวบางของหญิงสาวขึ้นเหนืออก พร้อมกับตะโบมดูดกลืนปลายยอดปทุมถันอย่างหนักหน่วง ไอติมพยายามกลั้นเสียงครางเอาไว้ เพราะเกรงว่าเสียงน่าเกลียดจะดังเล็ดลอดออกไป...ก๊อก!ก๊อก "พยาบาลมาถอดสายน้ำเกลือค่ะ""เวรเอ๊ย!!"ปัง !สายฟ้าผละริมฝีปากออกจากปลายยอดปทุมถันก่อนที่จะเดินออกไปจากห้องน้ำพร้อมกับปิด