All Chapters of เลขาบนเตียง: Chapter 111 - Chapter 120

เด็กหญิงที่ตื่นตามเวลาปกติที่ตื่นนอนของทุกวัน จัดเรียงของเล่น ที่หยิบออกมาจากห้องนอน คุณแม่บอกว่า วันนี้ลุงภาคย์จะมาขอเล่นด้วย และอาจจะทานมื้อกลางวัน ด้วย ดังนั้น ให้วิตา เตรียมของเล่น สำหรับวันนี้เอาไว้"วิตาบอกกัปตันแล้วค่ะ ว่าวันนี้ ลุงภาคย์จะมา คงไม่ได้ไปเล่นกับกัปตัน " ผู้เป็นแม่พยักหน้ารับรู้ แล้วเก็บล้างทำความสะอาดตู้เย็น"กัปตันถามวิตาว่า ลุงภาคย์เป็นใคร ทำไมถึงมาเล่นกับวิตา "เด็กน้อยที่ยังไม่รู้เรื่องราวซับซ้อนของผู้ใหญ่ ตั้งคำถาม"วิตา บอกว่า ลุงภาคย์เป็นเพื่อนคุณแม่ ที่ทำงาน ใช่ไหมคะ ""จ้ะ ลุงภาคย์เป็นเพื่อนแม่ แล้วเขาบังเอิญเจอวิตา วันนั้น จำได้ไหม ลุงภาคย์เขาก็เลยอยากมาเล่นกับวิตา วิตาชวนลุงภาคย์เล่นนะลูก แม่จะทำงานบ้าน ตกลงไหม "เด็กหญิงสวมเสื้อยืดสีชมพูหวาน กับ กางเกงขายาวสีขาว ลายดอกไม้เล็กๆ น่ารัก แขนกลมสวมกำไลอันเล็กๆ ที่เป็นรูปดอกไม้ ผมยาวมัดเป็นหางม้าเล็กๆ เอาไว้ แล้ว เดินไปดู ชุดน้ำชาของตัวเอง ที่จัดเอาไว้ ต้อนรับลุงภาคย์คนที่พยายามจะหางานทำ ไม่ให้ตัวเองว่าง เดินวนไปวนมา แล้วดูนาฬิกา ที่แขวนผนัง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ ขึ้นมาอ่านข้อความ*พี่มาแล้วครับ * 08.30เขามาร

เด็กหญิงตื่นขึ้นมานั่งดู ลุงภาคย์ เตรียมอาหารอยู่ในครัวกับคุณแม่ กลิ่นน้ำซุปหอมมาก และเสียงคนคุยกัน ทำให้เด็กหญิงที่หลับไปนานสองชั่วโมง ตื่นขึ้นมา"คุณแม่ "ลูกสาวเรียกหาแม่ แล้วผู้เป็นแม่ก็เดินตรงมาหา ลูบหน้าลูบผม แล้วหอมลูกสาวสุดที่รัก"ตื่นแล้วเหรอคะ ไปล้างหน้า ทาแป้ง แล้วมาเลือกเค้ก1ชิ้น ""เย้ๆ " เด็กหญิงร้องออกมาด้วยความดีใจ แล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ มือบางเตรียมจะคว้าที่นอนและผ้าห่มมาพับ แต่เขากลับมาช่วยเธอ"เอาไปวางในบ้านอินเดียนแดงเลยค่ะ " บ้านเล็กๆ หรือกระโจม ที่เก็บของเป็นที่ส่วนตัวของเด็กหญิง เขาค่อยๆ เข้าไปข้างใน แล้ววางผ้าปูและผ้าห่มเอาไปเก็บข้างในนั้น"เค้กชิ้นเล็กนิดเดียวเองนะ " เขาหยิบกล่องขนมเค้กออกมาจากตู้เย็น แล้อกะให้ลูกสาวเลือก เด็กหญิงมองเค้กชิ้นเล็ก แล้วยิ้มออกมาเค้กขนาดสี่เหลี่ยมเล็ก ประมาณ10ชิ้น วางเรียงรายอยู่ในกล่อง"วิตา เอาไปแบ่งกัปตัน ดีไหมลูก ""ได้ค่ะ "นิ้วเล็กๆ ชี้ไปที่เค้กที่จะแบ่งไปให้เพื่อน แล้วมองหน้าแม่"วิตาไปกับแม่ หรือไปกับลุงภาคย์""แม่ ""ลุง "เขาและเธอ ตอบออกมาพร้อมกัน"วิตาไปกับลุงภาคย์ก็ได้ใช่ไหมคะ ลุงภาคย์จะได้รู้จัก กัปตันเพื่อนของวิตา

เด็กหญิงเอียงแก้มตัวเองไปหาลุงภาคย์ แล้วจิ้มแก้มของตัวเองเบาๆ คนที่ได้รับอนุญาต บรรจงจูบที่แก้มเล็กอย่างทะนุถนอม กลิ่นแป้งเด็กหอมละมุน และกลิ่นหอมของแชมพู ปะปนกัน ทำให้เขา น้ำตาคลอ"วิตาขา ทำไมหอมขนาดนี้ " เด็กหญิงยิ้มหวาน แล้วขยับมาให้หอมแก้มอีกข้าง แล้วกอดคอลุงภาคย์เอาไว้ หัวใจของเขาถูกเธอ ลงโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยความน่ารักของลูก วิตาเติบโตมากับแม่ที่แสนดี เหลือเกินชายชาติทหารกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา"ลุงภาคย์ ร้องไห้ทำไมคะ " เด็กหญิงถาม แล้วดึงกระดาษทิชชูมาซับน้ำตาให้"คุณแม่ขา ลุงภาคย์ร้องไห้ ลุงภาคย์ตาเจ็บเหรอคะเธอไม่อยากเห็นน้ำตาของเขา ก็อดกังวลไม่ได้"ลุงภาคย์ น่าจะแมลงเข้าตาเลยร้องไห้ ""ลุงภาคย์ให้คุณแม่ช่วยไหมคะ " เด็กหญิงกวักมือเรียกแม่ ให้มาดูแลลุงภาคย์ชายหญิงสองคน นั่งมองกัน โดยมีเด็กหญิงยืนอยู่ข้างๆ เธอมองหน้าเขา แล้วเขาก็มองหน้าเธอ วิตาวางมือตัวเอง เอาไว้ที่บ่าของแม่และพ่อคนละข้าง"ลุงภาคย์อย่าร้องนะคะ ไม่เจ็บนะคะ คุณแม่ปลอบลุงภาคย์ด้วยค่ะ "ลุงภาคย์ร้องไห้ออกมาเสียงดังกว่าเดิม เขาเจ็บ เจ็บปวดไปทั้งหัวใจของเขา ลูกสาวของพ่อ ทำไมน่ารักได้มากขนาดนี้

เธอหลับไปจริงๆ โดยที่ไม่รู้สึกตัวเลยว่า หลับไปเมื่อไหร่ จำได้ว่า เขาพาเธอเข้ามานอน แล้วเขาก็นั่งอยู่ข้างที่นอนเท่านั้น แต่ทำไม ตอนนี้ เธอถึงตื่นมา บนแขนของเขา และกำลัง ได้ยินหัวใจของเขากำลังเต้น อยู่ตรงหน้าเธอมือบางดันตัวเขาออกจาก ตัวเธอช้าๆ เพราะกลัวเขาจะตื่น เพราะสถานการณ์ตอนนี้ มันล่อแหลมมากนัก เราสองคน อยู่บนที่นอนด้วยกัน"ตื่นแล้วเหรอ " เขาลืมตาขึ้นมา แล้วมองเธอ ที่กำลังจะลุกนั่ง แต่เขากลับลุกขึ้น แล้วโอบเธอเอาไว้"แหวนนอนเถอะ พี่ลุกเอง " เขาลุกขึ้น แล้วเดินไปถึงหน้าประตูห้องนอน"บ่ายแล้ว แหวนคงหิว พี่กลับไปอาบน้ำ แล้วจะเตรียมมื้อบ่ายมาให้ รอนะ เดี๋ยวพี่มา "เมื่อเช้า เขามาในชุดออกกำลังกาย ที่เป็นชุดนอนเมื่อคืน สภาพดูไม่ได้สักนิด ต้องกลับบ้านไปอาบน้ำ และเตรียมอาหารก่อนลูกชายที่วิ่งหน้าตาตื่นออกจากบ้านไป เดินกลับเข้ามาบ้านในช่วงบ่าย ในสภาพงัวเงีย ผมเผ้าไม่เป็นทรง"ไปไหนมา ตั้งแต่เช้า " แม่น้ำตาลที่กำลังดูบัญชีกับแม่บ้าน พยักหน้า ให้แม่บ้านเดินออกไป แต่คุณภาคย์กลับสั่งให้อยู่ก่อน"มีอะไรกินบ้าง สำหรับของคนป่วยกับเด็ก " ลูกชายบอกเพียงเท่านี้ แม่ก็เข้าใจในทันที"เดี๋ยวแม่เตรียมเอง

เด็กหญิงวัยอนุบาล ที่มีเพื่อนในวัยเดียวกัน รับรู้ถึงเรื่องราวของครอบครัว ได้เป็นอย่างดี กัปตันที่อยู่กับลุงกร เพราแม่เดินทางไปไกลแสนไกลแล้ว ไม่อาจจะกลับมาได้ ทำให้กัปดันเข้าใจดี ว่า ครอบครัวของกัปตัน คือ พ่อ คนเดียวเด็กหญิงวิตา จำได้ว่า แม่บอกว่า พ่อไปทำงานไกลๆ ไกลมาก อาจจะไม่ได้กลับมา แต่ถ้าวัดใดวันหนึ่ง ถ้าพ่อกลับมา แม่จะพาวิตา มาเจอพ่อ ให้ได้ แต่วิตาก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลยสักครั้ง แม่บอกว่า เราย้ายบ้านบ่อย ให้ให้รูปของพ่อ หล่นหายไป ความไร้เดียงสาของเด็ก ทำให้ลืมไปแล้ว ในเรื่องราว ที่แม่เคยบอกมาชายคนหนึ่งที่เดินเข้ามากับแม่ แล้วบอกกับวิตา ว่าคือลุงภาคย์ ทำให้เด็กหญิง รู้สึกบางอย่างที่บอกไม่ได้ คุณแม่จะไม่มีทางให้วิตาอยู่กับคนอื่นๆ แน่นอน ถ้าคุณแม่ไม่ไว้วางใจ กับลุงกร คุณแม่ก็ยังไม่ให้วิตากอดด้วยซ้ำ แต่กับลุงภาคย์ วิตาคิดว่า ต้องมีอะไรบางอย่าง"พ่อภาคย์ " เด็กหญิงเรียกพ่อ เสียงสั่น แล้วน้ำตาของพ่อก็ไหลออกมา เช้าวันเสาร์ ที่มีคนร้องไห้กันจนน้ำตาท่วม แล้วก็หิวมากๆ เพราะยังไม่ได้ทานอะไรเลย"วิตาไปอาบน้ำกับแม่ แล้วพ่อ จะสั่งอาหารมื้อสาย มาให้ทาน หรือว่า เราจะไปทานบ้านคุณย่ากันดี " เขาหร