Semua Bab เลขาบนเตียง: Bab 121 - Bab 127

เด็กหญิงที่นอนกลางวันในห้องสีชมพูหวาน หลับตาพริ้ม อย่างมีความสุข วันนี้ทั้งวัน มีผู้ใหญ่หลายคนที่ได้เจอกันเป็นครั้งแรก แต่ทุกคนใจดีกับวิตา และ เอ็นดูวิตามากเหลือเกิน มือเล็กกอดหมอนข้างเอาไว้ และพี่เลี้ยงก็คอยดูแล อยู่ไม่ห่าง ทำให้ผู้เป็นแม่ ต้องเดินออกมาข้างนอก แล้วก็พบว่า มีใครหลายๆคน รอเธออยู่แล้วทนายความสาวที่มาในชุดสูสสีชมพูอ่อน ยิ้มอย่างเป็นมิตรหลังจากแนะนำตัวให้รู้จัก เอกสารมากมายหลายอย่าง วางอยู่บนโต๊ะตรงหน้า"พี่หนึ่ง ขอออกตัวก่อนะคะ พี่หนึ่งเป็นทนายความให้กับภาคย์ แต่ไม่ได้หมายความว่า พี่หนึ่งจะเข้าข้างภาคย์ ดังนั้น การเจรจา วันนี้ น้องแหวนไม่ต้องกังวลนะคะ "คุณทรงพล อมยิ้ม กับความตรงไปตรงมาของหลานสาว ที่เหมือนกับพ่อ ไม่มีผิด คุณพสุธร ที่ส่วนใหญ่จะรับทำงานเรื่องผลประโยชน์ จะออกตัวก่อนเหมือนกัน ถ้าเรื่องราวกระทบกับเด็ก และ ผู้ที่อ่อนแอกว่า"คุณภาคย์ต้องการจดทะเบียนสมรส กับคุณแหวน คุณแหวนจะปฎิเสธไหมคะ "ทุกคนที่นั่งอยู่ หันมามองเธอ เป็นตาเดียว"ค่ะ " คำตอบเท่านี้ ก็มากเกินพอแล้ว"ตกลงว่า จดทะเบียนสมรส และรับรองบุตร ไปพร้อมๆกันนะคะ พี่หนึ่งจะทำเรื่องเพิ่มชื่อคุณภาคย์ ไปในเอกสาร

ห้องนอนที่มืดสนิทในยามค่ำคืน มีเพียงแสงไฟในโคมอันเล็กที่เปิดเอาไว้ ให้ความสว่าง ใบหน้าสวยหวานที่แดงก่ำด้วยความอาย เมื่อมองเห็นร่างเปลือยเปล่า ของคนตรงหน้า ที่ขยับเข้ามาแนบชิด"ตัวแดง หน้าแดงไปหมด เมียพี่ " เขายังหยอกเธอด้วยคำพูดคำจาที่ทำเอาเธอ แทบจะต้านทานไม่ไหว"พอหรือยังคะ " คืนนี้ เขาจัดการเธอรอบที่สองเข้าไปแล้ว แต่ดูเหมือนว่า จะยังไม่พอ"พอแล้ว พรุ่งนี้แหวนไปทำงาน พี่ไปทำงาน หยุดมาหลายวัน จะลาอีก เดี๋ยวโดน "เธอพยักหน้า แล้วลูบแก้มเขาเบาๆ"อายไหม ที่แหวนทำงาน "เขาส่ายหน้า แล้วจับมือเธอ มาจูบ"แหวนทำงานอะไร พี่ก็ไม่อายสักนิด แหวนเลี้ยงลูกมาอย่างดี ด้วยเงินเดือน ด้วยหยาดเหงื่อของแหวน พี่ต่างหากที่น่าอาย ที่ไม่ได้ดูแลลูกเลย "เธอกอดเขา แล้วลูบผมของเขาเบาๆ"แหวนสัญญาว่า แหวนจะเป็นแม่ เป็นเมีย และเป็นสะใภ้ที่ดีที่สุด "เขาพยักหน้า กับอกนุ่มนิ่มของเธอ แล้วจูบลงไป ก่อนจะค่อยๆ เลาะเล็มไปที่ละนิด ขยับร่างกายช้าๆ แล้วสุดท้าย เธอก็ตกหลุมพรางเขาอีกครั้ง จนได้วันจันทร์ที่แสนสดใสหรือแสนวุ่นวาย อันนี้ก็ไม่แน่ใจ พ่อกับลูกที่แต่งตัวเตรียมพร้อมจะไปทำงานและไปโรงเรียน เรียกหาแม่ ทั้งที่มีคนในบ้านหล

เด็กชายตัวอ้วนกลม เดินสะพายกระเป๋าเข้ามาในห้องเรียน แล้วมองไปด้านนอก มองเพื่อนๆ ที่กำลังมาโรงเรียน แล้วก็ยิ้ม เมื่อเห็นเด็กหญิงภวิตาเพื่อนรัก มาพร้อมกับ ร่างสูงใหญ่ ที่อุ้มวิตาเอาไว้อยู่ในอ้อมกอด แล้วก็ใช้เวลา นานหลายนาที กว่าที่วิตาจะเดินเข้ามาในห้องเด็กหญิงมองเก้าอี้ ที่เพื่อน เลื่อนให้ แล้วนั่งลง ส่งรอยยิ้มหวานๆไปให้ แต่ไร้การตอบกลับมา"กัปตัน เป็นอะไร งอนวิตาเหรอ "วันหยุดที่ผ่านมา วิตามาบ้านคุณพ่อ แล้วมาเจอ คุณปู่คุณย่า ป้าเพิร์ล ทำอะไรหลายอย่าง มีเรื่องสนุกหลายเรื่อง อยากจะเล่าให้กัปตันฟัง"วิตา ไม่ได้ไปหากัปตัน วิตาไปบ้านคุณพ่อมา "เด็กชาย มองด้วยความตกใจอีกครั้ง แล้วเด็กหญิง ก็ยิ้ม อย่างมีความสุข"คุณพ่อไปทำงาน ทำที่ไกลๆ มากๆ แต่ไม่ได้ขึ้นไปบนฟ้า เหมือนแม่กัปตัน คุณพ่อของวิตา ทำงานเยอะ เลยไม่ได้มาหาวิตา "เด็กชายก้มหน้าลง แล้วก็มองไปที่ ด้านนอก"กัปตัน งอนวิตาเหรอ วิตามีขนมมาฝากกัปตันด้วย แต่วันนี้ลืม พรุ่งนี้ วิตาจะเอามาให้นะ "เด็กชายส่ายหน้า ทำหน้าไม่ค่อยดีนัก มือของวิตา จึงไปจับที่มือของกัปตัน แล้วยิ้มให้"วันนี้ ตอนนอนกลางวัน วิตาไม่หลับก่อนก็ได้ ให้กัปตันหลับก่อน "เด็ก

หัวใจไร้เดียงสา-พ่อขาวิตารักพ่อเด็กหญิงยิ้มกว้างแล้วอ้าแขนให้พ่ออุ้ม ความรู้สึกอบอุ่นปลอดภัย โอบล้อมตัวของเด็กหญิงที่เพิ่งจะมีพ่อ ได้ไม่นาน ความอบอุ่นและความมั่นใจ ว่าพ่อจะปกป้องลูกเอาไว้ ด้วยอ้อมกอดนี้ ทำให้ ใบหน้าเล็กๆ ยิ้มกว้าง แล้วกระซิบเสียงเบา"พ่อขาวิตารักพ่อ ""พ่อก็รักวิตาค่ะ รักที่สุดเลย "ใบหน้าที่ซุกอยู่ที่บ่า มองดูลิฟต์ที่กำลังขึ้นไป ข้างบนทีละชั้น เมื่อตอนเย็น ระหว่างทางกลับมาบ้าน คุณย่าถามว่า วิตาเป็นอะไรเรื่องของเพื่อนวัยอนุบาล ถูกถ่ายทอดให้ย่าฟังช้าๆ แม้จะไม่เข้าใจ มากนัก แต่ย่าก็พยายามตั้งใจฟังที่หลาน ตั้งใจจะบอกเมื่อลูกชายมาถึงบ้าน ย่าจึงเล่าให้พ่อภาคย์ ฟังทันที"เพื่อนสนิทวิตาเขาครับ เขาเล่นด้วยกันทุกวัน คงจะเหงา เดี๋ยววันนี้ เราไปกินข้าวที่บ้านโน้น ชวนกัปตันมาด้วย ดีไหม "ไม่ต้องถึงแม่เลย คุณย่ากับพ่อ ก็พร้อมจะช่วยให้วิตา ได้ยิ้มอย่างมีความสุขอีกครั้ง"แม่กัปตัน อยู่บนฟ้า ลงมาไม่ได้อีกแล้ว แต่วิตามีพ่อที่เลิกจากงานกลับมาหาวิตา "พ่อน้ำตาคลอกับคำพูดของลูก เด็กคือ ผ้าขาวที่ผู้ใหญ่พาออกไปแต้มสีลงไป ทีละสี ดังนั้น บทเรียนและเรื่องราวของแต่ละครอบครัว ก็เป็นเรื่องซั