บททั้งหมดของ The Billionaire’s Temporary Wife: บทที่ 141 - บทที่ 150

Maagang nagising si Selene kinabukasan, puno ng kaba at saya ang dibdib. Ang araw na ito ay mahalaga dahil ito ang unang beses na muling makikita ng kanyang ama at ng stepmother niyang si Criselda ang pamilya niya. Ng buo. Kasama si Kiel.Matapos ang mga taon ng pagkawala, ngayon ay ipapakilala na niya si Kiel sa mga lolo’t lola nito sa ina.Habang sumisilip ang unang sinag ng araw sa bintana ng kanilang silid, tahimik na tumayo si Selene at tumingin sa kama kung saan mahimbing pang natutulog si Kiel. Nakapikit pa rin ito, mahigpit ang yakap sa kanyang stuff toy na si Benny the Bear. Napangiti siya. Napakainosente at napakasaya ng bata—hindi niya kayang makita itong nasasaktan muli.“Good morning, baby,” mahina niyang bulong, sabay haplos sa buhok ng anak. “Gising na tayo, may pupuntang special ngayon.”Unti-unting iminulat ni Kiel ang kanyang mga mata, sabay ngiti. “Mommy… today na ‘yung meet with my Lola and Lolo?”Tumango si Selene. “Yes, anak. Kaya dapat pogi ka, ha? First impress

“Ma’am, kritikal po ang lagay ng pasyente!”Halos mabingi si Selene sa narinig niya. Kagagaling lang niya sa cafeteria, may dalang maliit na bag ng mga paboritong prutas ni Kiel. Nakangiti pa siya habang naglalakad, pero napako siya sa pwesto nang biglang sumalubong ang nurse, namumutla at nanginginig.“Ano’ng… ano’ng sinabi mo?” halos hindi lumalabas ang boses ni Selene.“Si—si Kiel po, Ma’am. Bigla pong bumaba ang oxygen saturation niya. Meron pong natanggal na apparatus na konektado sa kanya—yung ginagamit sa pagmonitor ng paghinga. Hindi pa po namin alam kung paano natanggal, pero—”Hindi na natapos ng nurse ang sasabihin. Tumakbo na si Selene papasok sa kwarto, habang ang puso niya ay parang sasabog sa dibdib.Pagbukas niya ng pinto, tumambad sa kanya ang mga doktor at nurse na nagmamadaling kumikilos sa paligid ng anak niya. Si Kiel, nakahandusay sa kama, kulay abo ang mukha, may oxygen mask sa bibig, at sunod-sunod ang tunog ng mga monitor.“KIEL!” sigaw niya, tumakbo palapit p

Lumipas ang ilang araw mula nang muling magpakita si Ava. Simula noon, halos hindi na mapakali si Selene at si Levi. Hindi na sila mapanatag kahit sandali lalo na’t walang malinaw na resulta ang imbestigasyon ng mga pulis at ng private investigator.Kahit paulit-ulit nang nagbigay ng impormasyon si Selene tungkol sa itsura ng babae ang malamig na tingin, ang mapulang labi, at ang boses na hindi niya malilimutan tila walang makapagsabi kung saan ito nagtatago. Para bang naglaho si Ava na parang usok.“Hindi puwedeng ganito na lang, Levi,” pagod na sabi ni Selene habang nakaupo sa tabi ng kama ni Kiel. “Bata pa si Kiel, hindi niya dapat maramdaman ‘tong takot na ‘to.”Tahimik lang si Levi habang nakatayo sa tapat ng bintana. Nakasuot pa rin siya ng itim na coat, matalim ang mga mata, halatang pagod na pagod sa kakaisip. “Ginagawa ko ang lahat, Selene. Pero parang may kumokontrol sa paligid. Every time we get close to something, it disappears.”“Hindi mo ba naiisip na baka may kasama si

Nang bumukas ang pinto ng ospital, hindi inaasahan ni Selene na makikita niya roon ang dalawang taong matagal na niyang gustong iwasan, ang Papa niyang si Santi at ang Tita Criselda niya. Magkasunod silang pumasok, may dalang mga prutas at bulaklak, parang normal na pagdalaw lang iyon, pero sa puso ni Selene, ramdam niyang may mabigat na mangyayari.“Selene, anak…” malumanay na sabi ni Santi, halos pabulong habang papalapit. Kita sa mga mata nito ang pag-aalala, ang bahagyang pangungulila. “Salamat sa Diyos at gising ka na. Halos mabaliw ako nang marinig kong naaksidente ka. Hindi mo alam kung gaano kami nag-alala ng Tita mo.”Sumunod si Criselda, maayos pa rin ang bihis na naka-cream dress, mamahaling bag, at isang ngiti na pilit na hinuhubog sa harap ng kanyang pamangkin. “Anak,” wika niya na may pilit na lambing, “akala namin… hindi na namin kayo makikita ulit. Buti na lang, ligtas ka.”Hindi agad nakapagsalita si Selene. Tahimik lang siya, nakatingin sa kanila. Sa loob-loob niya,

“What the fuck happened, Selene?! You and Kiel being harmed just days after moving out?!”Galit na galit si Zefron, halos mabasag ang boses niya habang nakatayo sa tapat ng kama ni Selene sa ospital. Kasama niya sina Aria at Zia, at halata sa mukha nilang lahat ang kaba at pag-aalala.Nilingon ni Selene si Kiel, na tahimik na natutulog sa couch, bago siya tumingin pabalik kay Zefron. “Zef, kalma lang muna, please.”“Kalma?!” singhal nito, naglakad palapit. “Selene, muntik ka nang—” napahinto siya, pinisil ang tulay ng ilong. “We just helped you move out para maprotektahan kayo. Akala namin safe na kayo sa bahay na ‘yon. Then now, eto?”Tahimik lang si Levi sa gilid. Nakayuko, hawak ang kamay ni Selene, hindi nagsasalita pero ramdam ang bigat ng kanyang katahimikan. Kita sa panginginig ng panga niya na pinipigilan niyang sumagot.Hindi iyon nakaligtas kay Zefron. “And you—” tinuro niya si Levi, “ano bang ginagawa mo, ha? Hindi mo ba sila binabantayan ng maayos? You’re supposed to prote