วรรณสุภางค์วางมือลงบนแฟ้นพิมพ์เตรียมบันทึกข้อมูลของเคสที่สี่ หญิงสาวแสนสวยวัยสิบเก้า ลูกสาวเจ้าของโรงงานน้ำปลาแห่งหนึ่งแถวสมุทรปราการเมย์ลดา...คุณหนูแสนสวยที่เกิดและเติบโตมาในครอบครัวรร่ำรวย อบอุ่น และมีความพร้อมในทุกด้าน เธอนั้นใฝ่ฝันอยากเข้าวงการบันเทิงและมีโรงแรมเป็นของตัวเองในอนาคต“เขาเป็นอาจารย์สอนวิชาภาษาอังกฤษค่ะ ส่วนอีกคนสอนวิชาการตลาดและคอมพิวเตอร์ค่ะ”“ฮึ? สองคนหรือคะ?”เธออาจหูเพี้ยน...“ใช่ค่ะ” เมย์ลดาหัวเราะร่วนกับสีหน้างงงวยของนักเขียนสาว “ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะพี่บิ๋ม เมย์ยุ่งด้วยแค่สองคนนี้เท่านั้นเองค่ะ ไม่ได้มั่วเสียหน่อย และที่เมย์ยุ่งด้วยเพราะเมย์มีเหตุผลค่ะ”“อ๋อ...ค่ะ...มีเหตุผล?” เธอล่ะอึ้ง “งั้นไม่ทราบว่ามีเหตุผลอะไรหรือคะน้องเมย์”“เมย์อยากได้ความรู้น่ะค่ะ” สีหน้าของเจ้าหล่อนบ่งบอกความภูมิใจในการกระทำซุกซนของตัวเอง “เมย์ขอให้อาจารย์ทั้งสองท่านติวให้เมย์แบบส่วนตัวน่ะค่ะ”“ติวกันแบบส่วนตัว? เลย...”“ใช่ค่ะ...ก็แบบว่า...อารมณ์มันพาไปน่ะค่ะ”“เอ่อ....อาจารย์ทั้งสองท่านนั้นอายุเท่าไหร่กันบ้างคะน้องเมย์” อย่าบอกว่าแก่หงำเหงือกนะ“อาจารย์ฝรั่งน่าจะราว ๆสี่สิบค่ะ
Last Updated : 2025-07-19 Read more