Semua Bab สัญญารักมาเฟียร้าย: Bab 111 - Bab 120

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 52 ทุ่ม...@โรงพยาบาลเอกชนตึก ตึก ตึกแฮ่ก แฮ่กๆเสียงฝีเท้าและเสียงหอบหายใจรัวๆของหญิงสาวร่างบางรีบวิ่งมาหาชายหนุ่มที่นั่งรออยู่บริเวณล็อบบี้ในโรงพยาบาล"ขอโทษค่ะ เห็นไหมว่าทำพี่นนท์เสียเวลาจนได้ ไม่น่าปากพล่อยตอนเช้าเลย เฮ้อๆ" ฉันเห็นพี่นนท์มารอตั้งแต่หกโมงเย็นแล้ว และเขาก็นั่งรอฉันจนถึงสองทุ่ม ขนาดบอกให้เขากลับไปก่อนแต่เขาก็ไม่ยอม"ไม่ต้องรีบพูดขนาดนั้น ให้หายเหนื่อยก่อน พี่บอกรอได้ก็คือรอได้ ยิ่งรู้ว่าคนตรงหน้ารีบวิ่งมาแบบนี้ยิ่งรอได้ใหญ่เลย""จริงๆเลยนะคะ ตามใจนับเหลือเกิน หัดตามใจตัวเองบ้างเถอะค่ะ""ก็พี่ทำตามใจตัวเองอยู่นี่ไง" อานนท์ระบายยิ้มให้กับหญิงสาว"หยอดคำหวานกันอยู่นั่นแหละ จะพาไปกินข้าวไม่ใช่เหรอคะ แต่มื้อนี้นับขอเลี้ยงนะ โทษฐานที่ตัวเองมาสายและปล่อยให้พี่นนท์รอ ห้ามปฏิเสธค่ะ ถ้าปฏิเสธนับไม่ไปจริงๆด้วย" ฉันขู่เขาไว้ก่อนเพราะถ้าไม่พูดแบบนี้เขาก็จะไม่ยอมให้ฉันเลี้ยง"โอเคๆ ไม่ต้องแยกเขี้ยวขนาดนั้น"หมับฝ่ามือหนาหยิกเข้าที่แก้มนวลด้วยความมันเขี้ยวฉันได้แต่นิ่งอึ้งไปกับการกระทำของพี่นนท์ เพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เขาทำแบบนี้กับฉัน พอได้สติทั้

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 7ช่วงเที่ยงของวัน....@สนามแข่งรถผู้คนที่มีใจรักในการแข่งรถต่างพากันเข้ามาในสนามเพื่อชมการแข่งขันในวันนี้ ทุกคนรู้ดีว่าวันนี้คาลอสกับจัสตินลงแข่ง และจะเปลี่ยนจากสนามแข่งรถธรรมดาให้เป็นสนามแข่งที่อาจนองไปด้วยเลือด เพราะความดุเดือดของทั้งคู่ในรอบที่แล้วยังสร้างความตื่นเต้นให้กับผู้เข้าชมไม่น้อย การแข่งขันวันนี้ไม่ได้รับการเผยแพร่ออกอากาศแต่อย่างใด เพราะความอันตรายในสนามไม่สามารถให้เยาวชนดูได้ แต่ในโซเชียลก็แตกตื่นกันตั้งแต่รู้ว่าคู่เดือดวันนี้เป็นใครทำให้ผู้คนแชร์ต่อกันเป็นจำนวนมากจัสตินที่อยู่ในชุดนักแข่งกำลังเช็กสภาพรถเป็นครั้งสุดท้าย ก็ทำเอาสาวเล็กสาวใหญ่ที่อยู่แถวนั้นมองชายหนุ่มตาเป็นมัน รอยสักกร้าวใจทำเอาสาวๆอ่อนระทวย ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งไร้ความรู้สึกตามแบบฉบับแบดบอยต่างเป็นที่ต้องการของเหล่าพริตตี้สาว แต่ทุกคนต้องรีบหันหนีเมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของพริตตี้สาวที่มีข่าวว่ากำลังขั้วอยู่กับจัสติน"ทำไมคุณไม่บอกคาร่าคะว่าวันนี้มีนัดลงสนามสำคัญ""ฉันอยากใช้สมาธิ" จัสตินบอกปัดไปด้วยความรำคาญ ถึงเขาจะเคยร่วมหลับนอนกับเธอแต่ก็ไม่ชอบผู้หญิงวุ่นวายตามติดชีวิตเขาทุก

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 9หว่อ วี่ หว่อ วี หว่อ...เสียงไซเรนรถพยาบาลดังไปทั่วทั้งถนน ตามด้วยขบวนรถของลูกน้องจัสตินหลายคันโดยที่รถของอานนท์ถูกบีบให้อยู่ท้ายแถว ไม่มีใครรู้เลยว่าทำไมเจ้านายหนุ่มถึงอยากไปโรงพยาบาลแถมยังนอนอยู่ในรถตู้กู้ภัยโรงพยาบาลอีก ทั้งที่คฤหาสน์หลังใหญ่ของเจ้านายเพียบพร้อมทุกอย่าง"ทำไมนายถึงขึ้นรถพยาบาลวะ""มึงไม่รู้ กูจะรู้ไหม""เฮียวินรู้ไหม""เรื่องของนายใหญ่ พวกเราไม่ควรยุ่ง ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีก็พอ มึงรู้ดีว่าถ้าพลาดแม้แต่ปลายเล็บศพมึงก็ลอยอยู่กลางทะเล" วินตันตอบด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาคมกริบจดจ้องอยู่ที่ท้ายรถกู้ภัยของโรงพยาบาล ไม่มีทางที่จะให้รถพยาบาลคาดสายตาแน่นอนภายในรถเต็มไปด้วยความอึดอัด ฉันได้แต่นั่งนิ่งพยายามไม่สนใจอะไรกับคนที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ถึงจะรับรู้ได้ถึงสายตาที่จ้องมองตลอดเวลา รอยแผลหัวคิ้วของเขาถูกทำแผลเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะขึ้นมาบนรถพยาบาล ฉันได้แต่ภาวนาให้ถึงโรงพยาบาลเร็วๆ"ดูเธอจะกลัวฉันนะนับดาว เธอไม่น่ากลัวผัวคนแรกของเธอหรอก จริงไหม?" น้ำเสียงเข้มพูดขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาสังเกตเห็นเธอพยายามหลบสายตาเขาตลอดเวลา แต่มันก

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 11"หยุดทำกับฉันแบบนี้สักที ตอนนี้ฉันไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับคุณนอกจากความเกลียด เรื่องราวของเรามันผ่านไปนานมามากแล้ว ฉันยอมรับว่าฉันไม่ลืมเรื่องราวระหว่างเราโดยเฉพาะวันที่คุณควงผู้หญิงอื่นต่อหน้าต่อและทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ความสุขระหว่างเราฉันอาจลืมเลือนไปบ้างแต่ความเจ็บปวดที่คุณมอบให้สักวินาทีเดียวฉันก็ไม่เคยลืม ฉันไม่รู้ว่าคุณมาทำแบบนี้เพื่ออะไร คุณต้องการอะไรจากฉันอีกคะ แค่วันนั้นคุณยังทำฉันเจ็บปวดไม่พออีกเหรอ คุณจะมารื้อฟื้นความเจ็บปวดของฉันเพื่ออะไร ยังเหยียบย่ำหัวใจฉันไม่พออีกเหรอคะ" นับดาวพยายามพูดไม่ให้น้ำเสียงสั่นเครือ พอนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาย่ำยีหัวใจฉันก็พลานทำให้หัวใจฉันกลับมาร้องไห้อีกครั้ง ถึงแม้น้ำตาจะไม่ไหลมาต่อหน้าเขาสักหยดแต่ข้างในมันทุกข์ทรมานและอยากออกจากห้องนี้โดยเร็วที่สุด ฉันไม่รู้ว่าตัวเองจะกลั้นได้นานแค่ไหนมือหนาปัดผมที่ลงมาปรกใบหน้าหวานและทัดไปที่หูของเธอเพื่อให้เห็นกรอบใบหน้าเธอชัดๆ "ที่เธอตัวสั่นแบบนี้เพราะกลัวจะกลับมารักฉันอีกรอบเหรอนับดาว หรือกลัวว่าจะทำให้ผัวใหม่ผิดหวังที่รู้ว่าเธอยังอ่อนไหวกับฉันอยู่ ฉันควรไปแนะนำตัวเองให้

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 13ชายหนุ่มร่างสูงเดินขึ้นรถด้วยท่าทางเคร่งขรึม ลูกน้องที่รออยู่หน้าโรงพยาบาลต่างก้มหัวให้อย่างพร้อมเพรียงกันเมื่อเห็นนายของพวกเขาเดินออกมา ใบหน้าคมคายไม่มีแม้แต่รอยยิ้มมันกลายเป็นภาพที่ชินตาสำหรับบรรดาลูกน้องไปแล้ว"จะกลับบ้านหรือแวะไปบ้านคุณชาร์ลครับนาย" วินตันถามขึ้นหลังจากที่รถยนต์คันหรูประจำตำแหน่งขับเคลื่อนออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาตีห้าจะหกโมงแล้ว ที่เขาถามแบบนี้เพราะนายใหญ่ชอบแวะไปหาหลานชายตัวน้อยระหว่างกลับบ้านในเช้าวันรุ่งขึ้นอยู่เป็นประจำ หลายคนอาจมองว่าแปลกแต่มันคือเรื่องปกติสำหรับนายของเขา"ถ้ารู้คำตอบอยู่แล้วก็ไม่ควรถามกู""ครับ...ไปบ้านคุณชาร์ล" วินตันตอบเจ้านายหนุ่มและพูดกับคนขับรถทันที"กูอยากรู้ประวัติของนับดาวช่วงสามปีหลัง"พรึบสิ้นเสียงของจัสติน แฟ้มเอกสารถูกยื่นมาจากด้านหน้าด้วยฝีมือของลูกน้องคนสนิท จัสตินยกยิ้มมุมปากกับความรู้ทันและเตรียมพร้อมกับสิ่งที่เขาอยากรู้ เหมือนว่าวินตันจะรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการอะไร"ผมคิดว่าสักวันนายต้องขอครับ""สมกับที่มึงเป็นลูกน้องคนสนิทของกู"ไฟภายในรถยนต์คันหรูสว่างวาบเพราะรู้ว่าเจ้านายต้องการใช