All Chapters of สัญญารักมาเฟียร้าย: Chapter 121 - Chapter 130

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 14เช้าวันถัดมา"วันนี้คนสวยของแม่สวยจังเลยค่ะ พี่ๆพยาบาลต้องชมคนสวยของแม่แน่เลย" ฉันพูดกับลูกสาวตัวน้อยพลางเดินจูงมือเข้ามาในโรงพยาบาล ฉันไปรับอันดาอย่างที่สัญญาไว้และเราก็กลับมานอนกันที่คอนโด การมีลูกอยู่ข้างกายทำให้ฉันลืมเรื่องราวร้ายๆไปทั้งหมด ได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงพูดของลูกยิ่งทำให้ฉันมีความสุข ฉันไม่เคยรำคาญแม้แต่นิดเดียว"อันดาสวยเหมือนแม่นับดาวไงคะ"คำพูดต่อปากต่อคำของลูกสาวทำเอาฉันยิ้มไม่หุบ ยิ่งโตยิ่งรู้มาก ไอคิวของอันดามากกว่าเด็กในวัยเดียวกันมาก จนฉันกลัวว่าจะเข้ากับเพื่อนวัยเดียวกันไม่ได้ ความคิดและการพูดของอันดาเหมือนผ่านการคิดวิเคราะห์มาหมดแล้ว ซึ่งเป็นไปได้ยากสำหรับเด็กสามขวบ หลายๆครั้งคำพูดของอันดาทำให้ฉันอึ้งไปเหมือนกัน"คนสวยของพี่มาแล้ว...ให้พวกพี่กอดให้หายคิดถึงหน่อย" เหล่าพยาบาลที่เห็นอันดาก็รีบเดินเข้ามาหาทันที ทุกคนยิ้มให้กับเด็กสาวคนสวยประจำโรงพยาบาล พวกเธอเห็นอันดามาตั้งแต่หมอนับดาวทำงานที่นี่ เรียกว่าเป็นขวัญใจของพี่พยาบาลเลยก็ว่าได้"อันดาคิดถึงพี่ๆทุกคนเลยค่ะ อันดาต้องอ้อนแม่นับดาวทุกวันไม่งั้นคงไม่ได้มาหาพี่ๆ" อันดาพูดเหมือนก

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 16"เย้ เย้ พรุ่งนี้อันดาจะได้ไปทะเลแล้ว" อันดากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจฉันได้แต่ยิ้มให้กับความตื่นเต้นของลูกสาวตัวน้อย หลังจากสภาพจิตใจกลับมาเป็นปกติ และอยากไถ่โทษที่ตัวเองละเลยลูกด้วยการพาอันดาไปเที่ยวทะเล ไปกันสองคนแม่ลูกใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งวันเต็มที่ฉันได้เต็มที่กับลูกหลังจากที่ไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่กับลูกจริงๆจังๆเลย และนี่ถือเป็นครั้งแรกของอันดาที่จะได้ไปทะเล ฉันไปหาลูกที่บ้านก็จริง แต่เราก็อยู่กันแต่บ้าน บางครั้งก็แค่ออกมาซื้อกับข้าวที่ตลาด แต่ยังไม่เคยพาไปไหนไกลๆเลยสักครั้ง"เบาๆลูก เดี๋ยวล้มจนได้"ก๊อก ก๊อก ก๊อกเสียงเคาะประตูทำให้อันดากลับมาสงบอีกครั้ง เด็กน้อยรีบเดินมาหาฉันทันทีเมื่อรู้ว่าจะมีคนเข้ามา"ขออนุญาตค่ะหมอนับดาว พอดีมีคนไข้มาล้างแผล แต่คนไข้ไม่ต้องการหมอที่นัดไว้แต่แรก แต่อยากให้หมอนับดาวเป็นคนล้างแผลค่ะ ขนาดพวกเราบอกว่าหมอนับดาวติดเคสแต่ก็ไม่ยอมค่ะ""จัสติน?" ฉันพูดชื่อเป็นเชิงคำถามส่งตรงไปที่พยาบาลสาว เพราะมีคนเดียวที่เรื่องมากได้ขนาดนี้พยาบาลสาวพยักหน้าพร้อมกับแสดงสีหน้าลำบากใจส่งกลับมา"เดี๋ยวนับไปทำแผล

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 18"ฉันจะไปทะเลใกล้ๆแถวนี้ คุณจะไปไหนคะ" ฉันท้วงขึ้นเมื่อเห็นเขาเลี้ยวไปอีกทางไม่ใช่ทะเลที่ฉันคิดไว้ตอนแรก รถสปอร์ตคันหรูของจัสตินขับออกจากคอนโดได้สักพักใหญ่ โดยที่ฉันต้องมารถเขาอยู่ดีเพราะเจ้าตัวแสบที่นั่งบนตักตอนนี้ติดจัสตินจนฉันหาทางปฏิเสธไม่ได้ ตลอดทางที่ผ่านมาฉันไม่ได้คุยกับเขาเลยมีแต่เสียงอันดากับจัสตินที่ดังเจื้อยแจ้วมาตลอดทาง อันดามักถามโน่นถามนี่ตามประสาเด็กและฉันได้ตอบคำถามลูกบ้างเป็นบางครั้งเพราะคนข้างๆจะแย่งตอบก่อนตลอด ที่น่าแปลกก็คือจัสตินไม่มีอารมณ์หงุดหงิดให้ฉันได้เห็นเลย ต่อให้ความอยากรู้ของอันดามีล้นจนเกินขอบเขต"มีหน้าที่นั่งก็นั่งเฉยๆ ถึงเดี๋ยวก็รู้เอง" น้ำเสียงเข้มตอบกลับหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ สายตาคมยังจับจ้องอยู่กับถนนเบื้องหน้า"ทำไมคุณลุงจัสตินกับแม่นับดาวไม่พูดกันดีๆละคะ"คำพูดของอันดาทำเอาทั้งฉันและจัสตินเงียบโดยปริยาย บรรยากาศในรถกลับมาเงียบจนได้ยินเสียงลมเย็นจากเครื่องปรับอากาศ อันดาก็ไม่ยอมพูดคุยกับใครหลังจากพูดประโยคนั้นนานหลายนาทีที่ทุกคนเงียบ ฉันรับรู้ได้ว่าคนบนหน้าตักเหมือนจะเคลิ้มจนหลับไปแล้ว ไม่แปลกที่อันดาจะเพลียเพราะตื

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 20“โกรธงั้นเหรอ แล้วสามปีก่อนที่ฉันเจอล่ะ คุณทิ้งฉันเพื่อไปอยู่กับผู้หญิงใหม่ ทั้งๆที่ฉันยืนอยู่ตรงนั้น คุณกลับทำเป็นไม่รู้จักฉัน บอกมาสิว่าคุณไม่เห็นฉันยืนอยู่ตรงนั้น แล้วแบบนี้นะเหรอที่ฉันจะยอมให้ลูกมีพ่อแบบคุณ คุณไม่มีความเป็นพ่อของอันดา ไม่มีแม้แต่สามัญสำนึกด้วยซ้ำ”“อย่าทำให้ฉันหมดความอดทน”"ปล่อย! ฉันเจ็บ" ฉันพยายามสะบัดตัวออกจากฝ่ามือหนาแต่ก็เหมือนจะไร้ประโยชน์ เขายิ่งบีบแขนฉันหนักขึ้นเรื่อยๆ แววตาแข็งกร้าวคู่นั้นแดงก่ำด้วยความโกรธ ฉันพึ่งเคยเห็นแววตาแบบนี้จากเขา เขาดูน่ากลัวจนฉันไม่กล้าสบตา ทิ้งคาบลุงจัสตินที่แสนดีของอันดาไปจนไม่เหลือซาก ตลอดเวลาที่เราทะเลาะกันฉันคอยมองชั้นบนอยู่ตลอด กลัวว่าลูกสาวตัวน้อยจะตื่นขึ้นมาแล้วได้ยินเรื่องราวอันเลวร้าย"ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าผัวใหม่เธอจะรู้สึกยังไงเมื่อเห็นว่าเธอมาอยู่กับผัวเก่าอย่างฉัน และมันรู้ไหมว่าผัวเก่าคนนี้นี่แหละที่เป็นพ่อของอันดา""หยุดพูดจาทุเรศสักที""ในเมื่อฉันมันเป็นผู้ชายทุเรศ ต่อจากนี้ฉันก็อยากทำเรื่องทุเรศเหมือนกัน ร้องดังๆเอาให้อันดาได้ยิน ลูกจะได้รู้ว่าพ่อแม่เขาทำวิธีไหนถึงมีอันดาออกมา"

พลั้งรักมาเฟียร้าย : ตอนที่ 22ค่ำคืนที่แสนเงียบเหงามีเพียงเสียงคลื่นดังกระทบฝั่ง ลมเย็นๆพัดผมยาวสลวยปลิวไสว ดวงตากลมโตทอดสายตามองตรงออกไปนอกระเบียงห้องนอน เหตุการณ์วุ่นวายทั้งวันทำให้ร่างกายฉันเหนื่อยเหลือเกิน ผู้คนที่อพยพหนีต่างพากันทยอยเข้าบ้านของตัวเองเมื่อรู้ว่าเหตุการณ์กลับมาเป็นปกติ ส่วนตัวต้นเรื่องทำเป็นทองไม่รู้ร้อนและไม่แคร์ใครทั้งนั้นฉันพึ่งพาอันดาเข้านอนเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ทำให้ช่วงเวลานี้เป็นเวลาที่พักผ่อนของจริง หลังจากเขาสร้างวีรกรรมไว้ไม่ให้ฉันกับอันดาเล่นน้ำ เขาก็ชวนอันดาเข้าครัวเพื่อดึงความสนใจไปทางอื่นแทน วันนี้อาหารเย็นของพวกเราทั้งสามคนเป็นเพียงไข่เจียวโปะข้าวสวยร้อนๆและราดซอสเท่านั้นเพราะของกินในตู้เย็นไม่มีอะไรเลยนอกจากไข่ แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะเสียงพูดคุยของจัสตินและอันดาดังลั่นครัว ทั้งสองคนเข้ากันได้อย่างสนิทสนมโดยที่อันดาเป็นคนตีไข่และปรุงรสตามที่ฉันเคยสอน ส่วนจัสตินเป็นคนทอดเพราะเขากลัวน้ำมันกระเด็นใส่อันดา ฉันมีหน้าที่แค่หุงข้าวและปล่อยให้เขาทั้งสองคนทำกันเอง ฉันไม่อยากขัดความสุขของลูกก็เลยปล่อยให้เขาสองคนอยู่ด้วยกัน ภาพของจัสตินและอันดากำลังทำอา