Semua Bab Final Call ประกาศครั้งสุดท้าย...อย่าท้าทายกัปตัน: Bab 151 - Bab 160

"ไปก็ไป-_-" ขณะที่ฉันกำลังหยัดตัวลุกขึ้น หมอฮาวายก็ยื่นมือมาให้ฉันจับและฉันก็เดินผ่านพิพิธภัณฑ์ภาพถ่ายอีกครั้ง จนมาถึงหน้าบ้าน"เฮ้อออออออ โล่ง!^^" ทันทีที่โผล่พ้นประตู..เขาก็ชูแขนขึ้นสองข้างบิดขี้เกียจ ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วหันมายิ้มให้ฉัน"แม่หมอฮาวาย ไว้ใจได้ใช่ไหม?-_-" ฉันจึงถามไปเดินไป"ไ

จะหวานไปไหนวะ...หวานจนผมหยุดตัวเองไม่ได้เลย"ไคล์ พอ~ อื้อ เสร็จแล้วนะ" ผมเงยหน้าขึ้นเลียริมฝีปากเบาๆ ก่อนจะปล่อยมือที่ยกบั้นท้ายยัยป้าลง เพราะเห็นเธอกำลังหายใจหอบมองผมอยู่ จนสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเกิดขึ้น..เมื่อเธอกระดิกนิ้วเรียกผม"ไคล์อย่าทำแบบนี้กับใครนะ.." ผมโน้มลงไซร้ซอกคอขาวๆขบเบาๆแล้วขยับขึ้นจุม

จับมือกันแล้ว..ผมควรทำตัวกับมันยังไง?!"เอ่อ..ยาได้แล้วค่ะ///^^" โชคดีที่คานะรีบเรียกแล้วส่งถุงยาสีขาวขุ่นให้ ก่อนน้องสาวตัวแสบจะรับเงินแล้วจิกตาคาดโทษใส่ผม"ขอบคุณครับ เอ่อ..เมื่อกี้ผมได้ยินแว่วๆ ว่าเภสัชร้านนี้เป็นน้องสาวคุณไคล์?^^"ผมมองหน้าคานะทันที อย่าริอาจเชียว! กลับไปซื้อกินเหมือนเดิมเถอะ"ไ

"เขาจุดพลุกันด้วยค่ะ น่ารักจังในแผนไม่มีนี่น่า.. แต่ของเราขอกันบนเตียงเนอะ^^" กัปตันต้นไม้หันขวับมามองฉันทันที ทำไม? ฉันพูดอะไรผิด ฉันพูดความจริงนะ"เธอนี่มัน..น่าจับตีปาก-_-""ตีปากเจแปนทำไมคะ ตีก้นเจแปนดีกว่า^^" ฉันรีบควงแขนกัปตันแล้วซบไหล่ เรากำลังยืนมองเรือสำราญที่มีไฟสีส้มทั้งลำกับพลุ..ที่ร้านอ

ไทเปเดินยิ้มเข้ามาพร้อมกับสองหนุ่ม น้องใส่กระโปรงยาวสีขาวเสื้อเปิดไหล่ ไม่โป๊และไม่เรียบร้อยเกินไป ส่วนท่าทางก็ร่าเริงปกติตาใสแป๋วเป็นประกายวิบวับน่ารักน่าเอ็นดู..คล้ายๆฉันเวอร์ชั่นผมสั้นนั่นแหละพอเดินมาถึงก็เลื่อนเก้าอี้นั่งตรงข้ามฉันกับหมอธันวา"สวัสดีไทเป พี่อยากดูฝีมือไทเปแล้ว เงินเต็มกระเป๋าด้