‘ใบไม้’...ผู้ชายชื่อ ‘ไคล์’ เขาเกิดมาเพื่อเป็นของฉัน! ฉะนั้นไม่ว่าใครหน้าไหนก็ไม่มีวันได้เขาไปเด็ดขาด! ‘เจแปน’...ความฝันสูงสุดคือการได้เป็นแอร์ชั้นเฟิร์สคลาส แต่ได้รูทบินต่างประเทศไม่ทันไร ก็ตกกระไดพลอยโจนใช้รหัสลับรหัสสวาทกับ ‘กัปตันต้นไม้’ เข้า และเขาก็ใช้รหัสนี้เพื่อขู่ให้เธอเป็นของเขา! _________________________ มือเล็กปัดป่ายตามผนังห้องน้ำพัลวัน เพราะกระโปรงทรงเอตัวสั้นกำลังถูกเขาถกขึ้นเหนือบั้นท้าย ยิ่งไปกว่านั้น..แอร์สาวเธอกำลังเจอกับแรงสั่นสะเทือนหลายริกเตอร์เกินจะต้านไหว เธอเกือบหลุดส่งเสียงออกไปอยู่หลายครั้ง "อย่าเสียงดัง!" ริมฝีปากบางปิดสนิททันทีเมื่อถูกสั่ง เธอได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างทรมาน จนผมเผ้าที่ถูกรวบตึงเป็นทางการนั้นเริ่มยุ่งเหยิง แรงดันอากาศที่ว่าน้อย กับเสียงเครื่องที่ดัง ไม่เท่ากับเสียงกระเส่าจากริมฝีปากบางๆของเธอ ไม่น่าหลุดพูดรหัสลับออกไปเลย ไม่น่าเลยจริงๆ!
View More"ถามจริง? o_O เฮ้อ...สงสารน้องนะ แต่จะทำยังไงได้ เราว่าไทเปเข้าใจเชนนะ อย่าคิดมากเลย^^"เจแปนยังน่ารักและดีกับผม ขนาดผมทำร้ายจิตใจเธอและนอกใจเธอมานานซึ่งผมรู้สึกโชคดีมาก..ที่สิ่งที่ผมทำ มันไม่ได้จบที่เสียใครสักคนไปผมยังมีเพื่อนที่ดี มีแฟนที่ดี..และได้ลงเอยกับคนที่รักผมทั้งใจและตอนนี้มีผมก็มีพยายา
พามาส่งงั้นเหรอ?ผมอึ้งไปเลย...ผมรู้สึกผิดมาก ทำไมผมต้องถ่อไปพระรามสองดูชุดเครื่องนอนเอาวันนี้ ทำไมผมถึงทิ้งโทรศัพท์ปล่อยให้เธอโทรเข้าจนแบตหมดทำไมวะ?!ถ้าไทเปกับลูกเป็นอะไร ผมไม่ให้อภัยตัวเองแน่ๆ"ขอบคุณมากครับ ขอบคุณจริงๆ"ผมยกมือไหว้พี่บุรุษไปรษณีย์รอบที่สิบ ก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะยิ้มและตบไหล่ผมเบ
ฉันขยับตัวซ้ายทีขวาทีบนโซฟา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งวางหมาดๆ ขึ้นมากดโทรหาพี่เชนอีกครั้งแต่โทรเท่าไหร่พี่เชนก็ไม่รับ แถมสายหลังๆยังปิดเครื่องอีกต่างหากเขาขับรถอยู่ ติดประชุม หรือยุ่ง? ทำไมไม่บอกฉันบ้าง นี่จะมืดค่ำแล้วนะฉันเป็นห่วง และท้องฉันก็แก่มากด้วย ทำไมพี่เชนกล้าทิ้งฉันไว้แบบนี้ตุบๆฉันคลำ
ตอนนี้เราคุยไปทำไป..แถมยังห้ามลูกเด็กเล็กแดงไปด้วย จนสักพักของเซอร์ไพรส์เราเสร็จ ฉันพับกระดาษผลตรวจเป็นรูปหัวใจห้อยลูกโป่งไว้เพียบแต่!....ลูกโป่งหลายลูก กระดาษพับหัวใจก็หลายดวง พี่เชนจะมีความอดทนไขปริศนาแสนเซอร์ไพรส์ฉันได้ไหม?!"เรียบร้อย! เฮ้อ..พี่เจแปนคิดแผนเซอร์ไพรส์เก่งแบบนี้ เซอร์ไพรส์พี่กัปตั
เรื่องท้องไม่ท้อง..คงต้องเอาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ฉันกับพี่เชนถูกดึงกลับไปนั่งร่วมโต๊ะกับผู้ใหญ่แล้ว และทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวว่าฉันควรมีลูกแฝด มีแข่งกับพี่เจแปนไปเลย"ไม่ไหวครับๆ คนเดียวก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่?^^" พี่เชนตอบยิ้มๆแล้วตักนู่นตักนี่ให้ฉันกิน"ไม่ไหว? เออๆเดี๋ยวยกโซลให้ไปเลี้ยงหนึ่งวัน คงไม
ฉันก้มมองท้องโตๆพี่เจแปน แล้วพยักหน้าทั้งน้ำตา"ค่ะ ไทเปจะรีบตามไป"ก้อก ก้อก ก้อก..."ออกมาได้แล้ว พวกเธอสองสาว^^" เมื่อฉันเห็นแม่ฮายเคาะประตูเปิดเข้ามา..น้ำตาฉันก็ไหลอีก เพราะฉันจำได้ ว่าเราไม่ถูกกันและเกลียดกันมาก.. แต่วันนี้ท่านกลับมาเป็นที่ปรึกษาและเป็นญาติผู้ใหญ่ให้ฉัน ฉันนึกไม่ถึงจริงๆว่าเราจ
Comments