All Chapters of รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง: Chapter 51 - Chapter 59

ใบตอง...."ใบตองอยากให้พวกแกทานอาหารที่มีประโยชน์ก่อนที่จะทานอาหารพวกนี้ใบตองผิดเหรอคะ""ใครจะไปกล้าว่าล่ะครับ" สุดท้ายน้องบัวก็ต้องทานข้าวผัดกุ้งเหมือนพี่สาวเพราะเธอสั่งห้ามทานเฟร้นฟรายก่อนทานข้าว น้องบัวหน้างอใหญ่ที่โดนขัดใจ คุณพ่อก็เอาแต่คอยปลอบคอยโอ๋อยู่ไม่ห่าง เห้ออเธอหวังว่าเด็กๆคงจะไม่ติดนิสัยเอาแต่ใจมากจากพ่อนะ หลังจากที่เราสี่คนนั่งทานอากรค่ำกันจนอิ่มและตบท้ายด้วยไอศกรีมของโปรดของเด็กๆ ภาพที่คุณเจย์คอยป้อนไอติมให้ลูกมันทำให้เธออดที่จะยิ้มกับภาพตรงหน้าไมไ่ด้ เขาดูแลลูกๆดีมากคอยเช็ดปากเช็ดแก้มที่มันเลอะให้และเหมือนเด็กๆจะติดพ่อมากด้วยนั่งติดกันไม่ห่างไปไหนเลย เวลาลูกจะลุกไปเข้าห้องน้ำปกติต้องเป็นเธอที่พาไปแต่นี่ไม่ต้องเพราะเขาอาสาไปส่งลูกเองเขาทำอะไรหลายอย่างที่เธอไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะทำได้แต่เขาก็ทำมันได้ดีตอนนี้เราทั้งหมดกลับมายังบ้านของคุณท่านซึ่งตอนนี้ทุกคนยืนรอรับกันอยู่ตรงบันไดทางเข้าบ้านและพอเธอลงจากรถทั้งป้าผ่องแล้วก็ป้านวลก็วิ่งเข้ามากอดเธอและเธอก็กอดพวกท่านด้วยความคิดถึงเช่นกัน"ป้าดีใจจังที่ใบตองจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีก ยังไงคืนนี้ก็นอนห้องคุณเจย์ไปก่อนนะเพราะห้องขอ

เจย์....โดนเมียต่อว่าหาว่าหื่นเขาก็ไม่แคร์เพราะเขาก็คงจะหื่นจริงๆนั่นแล่ะแต่ก็แค่กับเธอคนเดียวหรือเปล่าวะ ตอนนี้เขาจับเธอลอกคราบจนหมดไม่ต่างกันกับเขาโดยเธอก็ยินยอมแต่โดยดีเขาต้องเร่งทำเวลาเพราะเขากลัวว่าจะมีใครมาตามเพราะตอนนี้มันใกล้เวลาอาหารค่ำแล้ว แม้จะทานกันมาก่อนเข้าบ้านแต่ก็ต้องนั่งทานเป็นเพื่อนย่า หนึ่งชั่วโมงต่อมา...."หายไปไหนกันมาวะไอ้เจย์" ไม่ใช่ใครอื่นครับ มันก็คือไอ้ต่อไม่รู้ว่ามันจะมาทำไมแต่มันไมไ่ด้มาคนเดียวมันมากับแฟนมันนั่นก็คือพี่สาวของใบตองแต่...ยังไม่พอมันพาไอ้ไมเคิลมาด้วย เขารีบกอดเอวเมียทันทีเพื่อให้มันรู้ว่าเขากับใบตองเราปรับความเข้าใจกันแล้ว แต่ดูเหมือนเมียจะไม่ให้ความร่วมมือ เธอสะบัดมือเขาออกก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆไอ้ไมเคิลแล้วที่เจ็บจี๊ดเลยก็คือลูกสาวทั้งสองคนนั่งอยู่บนตักไอ้ไมเคิลด้วย คือทั้งลูกทั้งเมียเอาแต่คุยหัวเราะกับมันแล้วเขาล่ะ เขายืนอยู่ตรงนี้นะ แม่งคิดแล้วก็น้อยใจเมียน้อยใจลูกแต่ก็ทำอะไรไม่ไ่ด้ เขานั่งลงข้างๆย่าที่เอาแต่คุยกับไอ้ต่อแล้วก็แฟนมัน ส่วนลูกเมียเหรอ เหอะไม่อยากจะพูดให้ช้ำใจ ความรู้สึกตอนนี้เหมือนเขาเป็นส่วนเกินของบ้านเลยไม่มีใครสนใจคุยกั

เจย์.....เขาเริ่มรำคาญกับคนข้างๆที่ไม่ยอมออกไปสักทีเขาก็บอกอยู่ว่าให้เอาเอกสารวางไว้แต่นุชก็ยังไม่ยอมออกไปเสียทียังเซ้าซี้กับเขาไม่หยุด เหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรกตั้งแต่นุชมาทำงานเป็นเลขาให้เขาหลังจากที่พี่แนนเลขาคนเก่าของเขาลาออกไปนุชเป็นน้องสาวที่พี่แนนฝากเข้ามาเขาเห็นว่าเธอจบเลขามาโดยตรงและเคยทำงานกับบริษัทใหญ่ๆมาก่อนเขาเลยรับเข้ามา เรื่องงานน่ะโอเคเลยใช้ได้ทำงานดีขยันแต่....เรื่องที่อ่อยเขาไม่หยุดนี่สิเขาไม่รู้จะพูดยังไงที่ผ่านมาเขารู้แต่เขาทำเป็นไม่รู้ไม่สนใจมาตลอดนะทุกครั้งที่ออกไปคุยกับลูกค้าเขาไม่เคยที่จะไปกับเธอตามลำพัง ทุกครั้งต้องมีผู้ช่วยที่เป็นผู้ชายไปด้วยทุกครั้งเขาระวังตัวตลอด เขากลัวมากกับผู้หญิงประเภทนี้ตั้งแต่แก้วตาแล้วล่ะทำให้เขาไม่อยากอยู่กับผู้หญิงสองต่อสองยิ่งกับผู้หญิงที่เขาดูออกว่าต้องการอะไร "นุช ผมว่าคุณออกไปได้แล้วถ้าผมต้องการอะไรผมจะเรียก เชิญ" "แต่นุชห่วงคุณเจย์นี่คะ เห็นเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานแล้วเดี๋ยวก็ต้องเข้าประชุมอีก อะไรที่นุชช่วยได้นุชก็อยากจะช่วย^^""ขอบใจแต่ไม่ต้อง ผมไม่ชอบให้ใครมาเซ้าซี้วุ่นวาย""นี่คุณเจย์ว่านุชวุ่นวายเหรอคะ" ทำหน้าเหงาเศ

ใบตอง.... ตอนนี้ที่บ้านหลังนั้นเหมือนจัดงานอะไรสักอย่าง เธอคิดว่าคุณเจย์พาเด็กๆมาที่นี่หรือเปล่าเธอจึงตัดสินใจที่จะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ รอบๆบริเวณของงานถูกตกแต่งและประดับประดาด้วยดอกไม้สดหลากสีสันแต่เน้นสีขาวเป็นหลัก มีผ้าม่านที่ผูกไว้กับศาลาเล็กๆพลิ้วไหวไปตามแรงลมมีการจุดเทียนตามจุดต่างๆ มีเก้าอี้สีขาวแค่ไม่กี่ตัววางอยู่ตรงหน้าที่เวทีเล็กๆที่มีดอกไม้จัดไว้อย่างสวยงามและลงตัว มันสวยมากเหมือนงานแต่งงานเลย แต่ใครกันนะที่มาจัดงานแต่งงานที่นี่ บรรยากาศก็ดีสุดแสนจะโรแมนติกมากๆ ยิ่งได้ฟังเพลงที่นักดนตรีขับกล่อมมันทำให้เธอรู้สึกเคลิบเคลื้มไปกับเสียงเพลงที่ได้ยิน จนเมื่อเธอก้าวเข้ามาในงาน จู่ๆไฟที่สว่างไสวไปทั่วบริเวณก็มืดดับลง นักดนตรีก็หยุดร้อง ทุกอย่างหยุดนิ่งอยู่กับที่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนกระทั่งมีใครคนนึงเดินมาพร้อมกับแสงเทียนที่อยู่ในมือ คุณเจย์เดินออกมาด้วยชุดสีขาว และ...ข้างหลังของเขาก็เป็นลูกสาวของเธอกับเขาน้องใบข้าวกับน้องใบบัวถือตะกร้าดอกไม้เดินตามหลังพ่อของเธอออกมาทั้งสองคนที่อยู่ในชุดสีขาวยาวฟูฟ่องราวกับเจ้าหญิงตัวน้อยๆบนศรีษะของลูกมีเวลที่ถูกตกแต่งด้วยดอกไม้พวกแกน่ารักม

ใบตอง...."เธอเข้าห้องน้ำนานเกินไปฉันเลยจะมาตามกลัวเธอจะเป็นลม""ใบตองไม่เป็นอะไรค่ะ..." ในขณะที่เธอกำลังพูดอดีตเลขาของคุณเจย์กับพนักงานอีกคนก็เดินออกมาเจอเธอกับคุณเจย์ทันที ทั้งสองคนทำหน้าเลิกลั่กเพราะกลัวว่าจะโดนไล่ออกถ้าเธอพูดในสิ่งที่ได้ยินมาในห้องน้ำเขาฟัง"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า"คุณเจย์คงจับอาการผิดปกติของทั้งสองคนนี้ได้จึงหันมาถามเธอ"ไม่มีอะไรหรอกค่ะใบตองว่าเรากลับกันเถอะใบตองคิดถึงลูก""แน่ใจนะ" คุณเจย์ถามย้ำก่อนจะมองหน้าเธอแล้วหันไปมองอีกสองคนที่ยังยืนนิ่งก้มหน้าไม่ไปไหน"ค่ะ""อย่าให้ฉันรู้ทีหลังนะว่าเธอสองคนทำอะไรให้เมียฉันไม่สบายใจ" "กลับได้แล้วค่ะ เธอสองคนก็ไปทำงานซะ""ค่ะ / ค่ะ" ทั้งสองสาวรีบรับคำแล้วก็เดินค้อมตัวแล้วรีบออกไปทันที"เธอแน่ใจนะว่าไม่มีอะไรจริงๆ สองคนนั้นดูมีพิรุธนะ""คุณเจย์เป็นพวกช่างสังเกตตั้งแต่เมื่อไหร่คะ""ใครอยู่ใกล้เธอฉันระวังหมดแล่ะโดยเฉพาะนุช ฉันสังเกตเห็นว่าไม่ยอมยกมือไหว้เธอ""เค้าอาจจะไม่เห็นใบตองก็ได้ เรื่องแค่นี้เองอย่าใส่ใจเลยค่ะ ใบตองว่าเรารีบกลับเหอะ" เธอตัดสินใจที่จะไม่บอกเขาถึงเรื่องที่ได้ยินในห้องน้ำ เพราะเธออยากให้โอกาสกับนุช และที