All Chapters of รักร้ายคุณชายจอมหยิ่ง: Chapter 41 - Chapter 50

เจย์....."ตอนนี้ใบตองเจอแม่แล้วค่ะ ใบตองไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้วใบตองจะไปอยู่กับแม่ แม่มารับใบตองแล้วค่ะ""ไม่ไปได้มั้ย"เขาทั้งอ้อนวอนทั้งกอดเธอเอาไว้แน่นเมื่อเธอพูดว่าจะไป เขาไม่ยอมให้เธอไปไหนทั้งนั้น เขายอมรับว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขามันเลวและเห็นแก่ตัวมากแค่ไหน ถ้าวันนั้นเขายอมรับกับย่าว่าเขารู้สึกยังไงเขาคงไม่เสียเธอไปแบบนี้ แต่เพราะทิฐิของเขาทำให้เขาปากแข็งไม่ยอมรับกับความรู้สึกของตัวเอง และเป็นเขาเองที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจของเธอไม่รับผิดชอบสิ่งที่ทำลงไปปล่อยให้เธอเสียใจกับคำพูดของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยังไม่พอยังพาผู้หญิงคนอื่นมาเยาะเย้ยเธอถึงที่บ้านอีก ทั้งที่รู้ว่าทำแบบนั้นเธอจะเจ็บปวดแต่เขาก็ยังทำ แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขารักผู้หญิงคนนี้ รักผู้หญิงที่เขาตั้งแง่รังเกียจตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า คอยแต่จะรังแกทุกครั้งที่มีโอกาสทำเธอเจ็บตัวและเจ็บใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่เธอก็ไม่เคยโกรธหรือเกลียดเขาเลยสักครั้งแต่ตอนนี้เขารักเธอแล้วจริงๆ รักในวันที่มันอาจจะสายเกินไป ถ้าวันนั้นเขายอมรับความรู้สึกตัวเองไม่เอาแต่ถือทิฐิตอนนี้เธอคงจะยังอยู่กับเขาคงไม่คิดที่จะไปจากเขาแบบนี้"คุ

เจย์.....ตั้งแต่นั้นมาเขาก็หันมาเปลี่ยนแปลงตัวเองเขาตั้งใจเรียนเขาสอบเข้ามหาลัยโดยมีไอ้ต่อคอยช่วยติวจนเขาสามารถสอบเข้ามหาลัยได้ อยากจะบอกว่ามีผู้หญิงเข้ามาหาเขาตลอดไม่ว่าจะรุ่นพี่รุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกันแต่เขาไม่สนใจใครเลยต่อให้สวยเซ็กส์เอ็กซ์แตกขนาดไหนเขาก็ไม่สน จนคนในมหาลัยคิดว่าเขาเป็นคู่เกย์กับไอ้ต่อเพราะมันก็ไม่สนใจผู้หญิงในมหาลัยเหมือนกันมันบอกว่าเจอผู้หญิงที่ถูกใจแล้วซึ่งเขาไม่รู้หรอกว่าเป็นใครเพราะมันไม่ยอมบอก และทุกครั้งที่มีคนเข้ามาเขาก็จะบอกกับทุกคนไปว่าเขามีเมียแล้ว เขาคิดเองอยู่เสมอว่าใบตองอาจจะคอยแอบดูพฤติกรรมเขาอยู่ตลอดเวลาก็ได้เขาจะทำตัวเหลวไหลไม่ได้แม้แต่นิดเดียวเขาจะไม่อยู่กับผู้หญิงคนไหนสองต่อสองเป็นอันขาด ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจตัวเองนะแต่เขาไม่อยากให้ใบตองเข้าใจผิดหากมีใครไปบอกว่าเจอเขาอยู่กับผู้หญิง เขากลัวไปหมดทุกสิ่งอย่างเหมือนพวกโรคจิตคิดเองเออเองวิตกกังวลอะไรไปเรื่อยเขาต้องทำให้เธอเชื่อใจว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงคนอื่น เขารอแค่เธอคนเดียว รอวันที่เธอจะกลับมาหาเขาอีกครั้ง และตอนนี้เขาก็เรียนจบแล้วและเขาก็เข้ามาทำงานแทนย่าดูแลแทนท่านทุกอย่างเพื่อให้ท่านได้พักบ้าง ส่วนเรื่

เจย์...."คุณลุงขาาาา น้องข้าวอยากดูเรื่องสโนว์ไวท์ค่าาาา""คุณลุงขาาาาน้องบัวก็อยากดูเรื่องซิลเดอเรล่าค่าาาา"เอาละไงเด็กสองคนจะดูคนละเรื่องแล้วเขาต้องทำไงล่ะทีนี้ เขาหันไปขอความช่วยเหลือจากไอ้ต่อแต่ว่า....."น้องบัวน้องข้าวขา ลุงต่อต้องไปทำธุระหนูอยู่ที่นี่กับลุงเจย์นะคะ เดี๋ยวลุงต่อมารับ""ค่าาาาา/ ค่าาาา" เด็กน้อยทั้งสองรับคำแต่โดยดี คือเขากับพวกแกเพิ่งเจอหน้ากันวันนี้เองนะ เจอกันไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำทำไมถึงไม่กลัวเขาซึ่งเป็นคนแปลกหน้าเลยทั้งที่เพิ่งเจอกันแท้ๆ ว่าแต่ไอ้ต่อมันจะทิ้งเขาให้อยู่กับเด็กสองคนนี้จริงๆ ดิ แล้วเขาต้องทำยังไงล่ะ"ฝากด้วยนะเพื่อนดูแลหลานดีๆ ล่ะ ดูแลให้เหมือนลูกมึงอ่ะ โอเค๊"มันพูดจบก็รีบเดินออกไปเลยทันที และตอนนี้เด็กน้อยทั้งสองก็ต่างเงยหน้าขึ้นมองเขาว่าเมื่อไหร่จะเปิดการ์ตูนเรื่องโปรดให้ดูเสียทีสรุปเขาแก้ปัญหาด้วยการให้เลขาของเขาไปหาซื้อไอแพดรุ่นใหม่ล่าสุดมาให้เขาสองเครื่องเป็นการด่วน ตอนนี้เด็กๆ กำลังนั่งดูการ์ตูนเรื่องโปรดของใครของมันอยู่ตรงโซฟา จากนั้นเขาก็เริ่มทำงานที่ค้างต่อทันที แต่...."คุณลุงขาาาน้องบัวหิวแล้วค่าาา""น้องข้าวก็หิวค่าาาาา" เด็กน้อ

เจย์....."ทำไมจะว่าอะไรเพื่อนครับ พูดดีๆ นะครับลูกอยู่ด้วยนะ""กูไม่ว่าอะไรมึงหรอก กูอยากจะขอบใจมึงที่พาลูกกูมาหากู ลูกที่กูไม่เคยรู้เลยว่ามีพวกแกอยู่บนโลกใบนี้ กูโคตรจะดีใจขอบใจมึงมาก""แหมมมพูดซะเพื่อนอยากจะร้องไห้ เห้อออ แต่ถึงมึงจะรู้ว่ามีลูกแต่แม่ของลูกมึงคงจะไม่สิทธิ์ในตัวเขาแล้วนะกูบอกมึงไว้ให้มึงทำใจก่อนที่จะเจอ""มึงหมายความว่าไง""ก็หมายความว่าใบตองมีคู่หมั้นแล้วและอีกไม่นานคงจะแต่งเพราะคบกันมานาน""คู่หมั้น มึงบอกว่าใบตองมีคู่หมั้นแล้วก็อาจจะแต่งงาน""อืมมม""นี่แปลว่าใบตองไม่ให้อภัยกูใช่ไหมไอ้ต่อ ใบตองเลิกรักกูแล้วใช่ไหม""อันนี้กูไม่รู้ มึงคงต้องถามใบตองเองเพราะกูคงตอบแทนไม่ได้ แต่กูว่ามึงตัดใจเหอะ เพราะเท่าที่กูเจอคู่หมั้นของใบตองเขาเป็นคนดี ดีมากๆ แล้วก็รักลูกของมึงมากด้วย"เขาพูดไม่ออกเลย ข่าวดีที่มาพร้อมกับข่าวร้ายในวันเดียวมันทำให้เขาแทบล้มทั้งยืน เขาได้เจอลูกได้รู้ว่าตัวเองมีลูกเขาโคตรมีความสุข หลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยมีความสุขเลยสักวันตั้งแต่เธอจากเขาไป และมันก็เป็นวันที่เขาเสียใจยิ่งกว่ารู้ว่าเธอหนีไปนั่นก็คือเธอมีคู่หมั้นแล้วก็กำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้า แล้วเขาจะ

เจย์.....ใครจะไปอยากรู้จักกับมันกันวะ ส่วนคนข้างๆ ไม่ทักเขาสักคำเพราะมัวหอมแล้วก็กอดลูกก็เข้าใจว่าไม่เจอหน้าลูกหลายวัน แต่เขานี่สิไม่เจอกับเธอมาตั้งกี่ปีน่าจะทักเขาสักนิดก็ยังดีแต่นี่ไม่เลยไม่ทักกันเลยสักคำมันน่าน้อยใจเหมือนกันนะ"มี๊ขาาาาน้องคิดถึงมี๊" "น้องก็คิดถึงค่าา""มี๊ก็คิดถึงเหมือนกัน มาให้มี๊จุ๊บหน่อยเร็ว จุ๊บ จุ๊บ" เขามองดูแม่ลูกที่ทั้งจุ๊บทั้งหอมทั้งกอดกันก็เกิดอาการน้อยใจขึ้นมาซะดื้อๆ เขาเลยทำเนียนเดินเข้าไปใกล้ๆไปยืนอยู่ข้างหลังของเธอแล้วก็กระซิบเบาๆที่ข้างหูเมื่อเธอลุกขึ้นยืนหลังจากแสดงความรักกับเด็กๆเสร็จเรียบร้อย"แล้วผัวล่ะ...คิดถึงผัวบ้างมั้ย"เขากระซิบใกล้ๆ คนที่เขาโคตรที่จะคิดถึง จนเธอหันมามองหน้าเขาทันทีที่พูดจบ เราสบตากันอีกครั้งในระยะประชิดคือแบบอีกนิดเดียวนี่จูบแล้วนะ เขามองไปที่ใบหน้าของคนที่เรารักมองลึกเข้าไปในดวงตาของเธอก่อนจะไล่ลงมาที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนๆ ที่เขาเคยสัมผัสมันทำให้เขาลืมตัวว่าตัวเองอยู่สนามบินผู้คนพลุกพล่าน เขาตัดสินใจก้มหน้าลงไปประทับจูบที่ริมฝีปากบางเบาๆ ส่วนคนโดนจูบตอนนี้อยู่ในอาการตกตะลึงปนอึ้งคงไม่คิดว่าจะเขากล้าจูบเธอต่อหน้าคนมากมายแ